به گزارش فارس، اندیشکده "شورای آتلانتیک" در مقاله‌ای به قلم "میشل دان" به بررسی مواضع اوباما در قبال مصر پرداخته و می‌نویسد: اوباما، رابطه آمریکا و مصر را "بر پایه احترام متقابل" توصیف کرد که این عبارت نشان‌دهنده ابراز تمایل به متعادل‌سازی مجدد رابطه آمریکا و مصر و همچنین به معنای حل کردن ماجرای اقدامات علیه سازمان‌های غیر دولتی آمریکاست.
کاخ سفید وعده اوباما به کار کردن با رئیس‌جمهور به تازگی سوگند خورده مصر، "محمد مرسی"، را در مکالمه‌ای تلفنی به منظور تبریک موفقیت مرسی در انتخابات، "بر پایه احترام متقابل" توصیف کرد. این عبارت به خوبی انتخاب شده بود و بدون شک برای مورسی و سایرین در اخوان‌المسلمین، که مدت‌ها از یک رابطه حامی-پیرو که معتقدند رئیس‌جمهور پیشین، حسنی مبارک با آمریکا ایجاد کرده‌بود، طنین انداز شد.
با این حال مرسی به هیچ وجه تنها بازیگری نیست که آمریکا با آن سر و کار خواهد داشت. فرماندهان نظامی که از زمان خلع مبارک در فوریه 2011 کشور را اداره کرده‌اند، تنها یک قدرت اجرایی جزئی را به وی خواهند سپرد و پس از منحل شدن اولین پارلمان انتخابی آزاد کشور، اختیار قانونگذاری را پس گرفته‌اند.
پس آمریکا چگونه "بر پایه احترام متقابل" با دولت مصری جدید، در میان درگیری بر سر قدرت بین یک رئیس‌جمهور اسلام‌گرای دست و پا بسته و فرماندهان نظامی که برای حفظ کنترل، حداقل تا زمانی که قانون اساسی‌ای به وجود آید که از منافع ارتش محافظت کند، تعیین شده‌اند، کنار خواهد‌آمد؟
*مزایای اقتصادی و نظامی برای دو کشور در نتیجه احترام متقابل
ابراز احترام به مصریان، به معنای ابراز تمایل به متعادل سازی مجدد رابطه آمریکا و مصر در جهت رسیدن به تجارت و سرمایه‌گذاری آزاد که مصر شدیداً برای ایجاد اشتغال برای جمعیت بیش از 80 میلیونی خود که اکثراً جوان هستند، بدان نیازمند است، و در جهت دور شدن از یک بسته کمک نظامی بزرگ که افراد کمی را بهره‌مند می‌سازد، خواهد بود.
در حالت ایده‌آل، واشنگتن باید یک رابطه بسیار خوب نظامی با قاهره داشته باشد، اما نه به قیمت منافع جمعیت غیرنظامی. این به معنای دور شدن از درگیری در کمک نظامی به مصر هر بار به مدت ده سال است. در عوض، آمریکا باید تصمیم بگیرد که بر اساس نیازهای واقعی دفاعی و به میزانی که ژنرال‌ها اجازه می‌دهند یک دموکراسی واقعی ایجاد شود، به طور سالانه چه قدر کمک کند.
* اعتماد بی‌جای دولت آمریکا به رؤسای نظامی مصری
یک راه دیگر برای نشان دادن احترام برای مصریان پشتیبانی از ارزش‌های دموکراتیک به گونه‌ای شفاف‌تر از آن چیزی است که دولت اوباما تاکنون انجام داده است. برای بیش از یک سال، مقامات ارشد آمریکا کاملاً سکوت کردند در حالی که فرماندهان نظامی دولت انتقال بسیار بد پس از مبارک را رقم زدند که در آن حقوق بشر نقض شئ، برنامه زمانی سیاسی همیشه در حال تغییر و اقتصاد شدیداً رو به افول شکل گرفت؛ آزار گروه‌های اجتماعی غیرنظامی، و سیاسی‌سازی قوه قضاییه که روزی مورد احترام بود نیز در خلال آن دیده شد.
پس از آن که کنگره در اواخر سال گذشته شرایطی را برای کمک‌های نظامی بیشتر آمریکا وضع کرد، دولت از این شرایط چشم‌پوشی کرد و از رؤسای نظامی مصری ابراز اطمینان نمود که مشخص شد بی‌جا بوده است.
* نقش کلینتون در موفقیت مرسی
هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا، ماه گذشته در تغییر این روند حضور خوبی داشت وقتی – در حین یک وقفه نگران‌کننده که فرماندهان نظامی آماده به نظر می رسیدند تا پیروزی انتخاباتی مورسی را رد کنند- در حین مصاحبه‌ای با "چارلی رز" گفت که "واجب" است فرماندهان نظامی مصری "قدرت را به برنده حقیقی تفویض نمایند." یقین نداریم اما شاید مرسی مقام خود را به کلینتون مدیون باشد (اگرچه حضور ده‌ها هزار معترض خشمگین مصری در میدان تحریر نیز کمک کرد).
* اثرگذاری‌های سخنرانی‌های دولت آمریکا در تحولات مصر
در حالی که نمی توان از اوباما و کلینتون انتظار داشت که تحول در مصر را با دقت بسیار کنترل کنند، اما می‌توانند در هنگام سخنرانی‌ها مؤثر باشند، و باید این کار را بیشتر انجام دهند. اولویت ایشان باید در بر گیرنده ترغیب ارتش به عدم دخالت در نوشتن قانون اساسی جدید و ایجاد امکان بازگشت دوره پارلمانی باشد.
* انتظارات آمریکا از مصر
اگر احترام متقابل یک مسئله دوجانبه است، چطور است اندکی احترام هم از جانب مصر باشد؟ کلینتون انتظاراتی را در مصاحبه‌های اخیر بروز داد: این‌که مرسی پای حقوق همه مصریان، از جمله زنان و مسیحیان، بایستد، و این که حکومتی را تشکیل دهد که افراد غیراسلام‌گرا در سمت‌های مهم قرار داشته‌باشند. این بدان معناست که آمریکا در برقراری این رابطه جدید، از مصر توقع دارد به حقوق بشر جهانی و همچنین برای موافقت‌نامه‌های بین‌المللی مانند معاهده صلح با اسرائیل، احترام بگذارد.
* احترام متقابل، حل قضیه حقوقی
ایجاد احترام متقابل همچنین به معنای حل کردن ماجرای اقدام علیه سازمان‌های غیر دولتی آمریکاست که توسط دولت تحت هدایت ارتش در سال گذشته انجام شد. این قضیه حقوقی هنوز در دادگاه ها مورد بی‌توجهی است و همه کمک‌های اقتصادی و دموکراتیک به مصر را مختل کرده است. مرسی می‌تواند به راحتی و بدون مانع شدن در کار قوه قضاییه، تنها با دستور دادن به وزرای مربوطه به موافقت با درخواست ثبت سازمان‌های آمریکایی، که سال‌ها پیش پیشنهاد شدند، این مسئله را حل کند. اما اگر واشنگتن می خواهد مصریان را قانع کند که در مورد احترام گذاشتن و احترام دیدن جدی است، باید بسیار بادقت تر از آن چه تا کنون بوده، عمل کند.
انتهای پیام/ 100855/ ز.ص
