به گزارش فارس، اندیشکده "واشینگتن" در گزارشی به قلم "اریگ ترگر" انتخابات ریاست جمهوری مصر را فارغ از نتیجه آن، تنش زا دانست و بی‌ثباتی بیشتری برای مصر پیش بینی نمود.
تنش روزافزون میان "اخوان المسلمین" و "شورای عالی نیروهای مسلح مصر"، به احتمال بسیار مایه بی ثباتی سیاسی بیشتر می شود.
* مشکلاتی که "مرسی" در صورت انتخاب شدن باید با آنها دست و پنجه نرم کند
در غیاب قانون اساسی، اختیارات ریاست جمهوری "مرسی" تعریف نشده اند. "شورای عالی نیروهای مسلح" مصر نیز برای جلوگیری دخالت رئیس جمهور در امور داخلی آن و خودمختاری نظامی اش، احتمالاً شگردهایی به کار خواهد بست تا قانون اساسی جدیدی تنظیم نشود.
یک احتمال این است که "شورای عالی نیروهای مسلح" اعلامیه قانون اساسی را به طور یک طرفه منتشر کند، که مخالفت بی درنگ "اخوان المسلمین" و دیگر احزاب را در پی خواهد داشت، و ممکن است منجر به تظاهرات انبوه شود. احتمال دیگر این است که "شورای عالی نیروهای مسلح" اقداماتی در جهت منحل کردن کمیته قانون اساسی، که پیش از انحلال مجلس انتخاب شد، انجام دهد تا مجلس بعدی مجبور به انتخاب کمیته‌ای جدید باشد.
* انتخابات پارلمانی بعدی، کارزار اصلی "اخوان" و "شورای عالی" خواهد بود
در این سناریو، انتخابات پارلمانی بعدی، کارزار اصلی "اخوان" و "شورای عالی" خواهد بود. برای نمونه، ارتش ممکن است رأی گیری را به تعویق بیندازد، یا علیه نامزدهای "اخوان المسلمین" تقلبی صورت دهد، و "اخوان" آن را با برپایی تظاهرات انبوه پاسخ دهد. به هر ترتیب، این مقابله ستیزه جویانه احتمالاً مدتی ادامه خواهد یافت.
* چالش هایی که سیاست آمریکا پیش رو دارد
حتی اگر نتیجه انتخابات، آشوب آنی در پی نداشته باشد، نزاع طولانی "اخوان" و "شورای عالی"، موجب می شود که به زودی سیاست هایی در قبال آن اتخاذ شود. نخست، اقدامات در جهت گرفتن وام از "صندوق بین المللی پول" برای کمک به اقتصاد بحرانی مصر، پیچیده تر می شوند. علیرغم اینکه "صندوق بین المللی پول" مذاکرات اخیرش با قاهره را "سازنده" توصیف کرد، به علت کشمکش های اجتماعی و سیاسی جریان وام را متوقف نمود. "اخوان المسلمین" نیز مرتباً با چنین وام هایی مخالفت ورزیده است، تا زمانی که دولتی با مقبولیت انتخاباتی روی کار بیاید.
* مبارزه با تروریست ها در "شبه جزیره سینا" می تواند موجب نزاعی میان مصر و اسرائیل شود
دوم، تنش های درونی درازمدت، تمرکز ارتش را به امور سیاسی بومی معطوف می کند و وظیفه اصلی‌اش در قبال ایمن نگاه داشتن مصر به حاشیه رانده می شود. در واقع، ارتش ظاهراً در "شبه جزیره سینا" اقرار به شکست کرده: با اینکه اسرائیل پذیرفته که شش گردان مصری می توانند با نفوذ تروریست ها در شبه جزیره مقابله کنند، قاهره تنها دو گردان فرستاده و حملات نظامی علیه نیروهای امنیتی مصر رو به افزایش است. اگر این وضعیت همین طور ادامه یابد، ممکن است بحران بزرگی بین اسرائیل و مصر صورت بگیرد.
سوم، منافع آمریکا به طور روزافزون بدل به بازی های سیاسی بین "اخوان المسلمین" و "شورای عالی" می شود. این درست اتفاقی است که در بحران فوریه و مارس در مورد سازمان های مردم نهاد (NGO ها) افتاد: دولت منصوب از طرف "شورای عالی"، از ممنوعیت NGO ها استفاده کرد تا طرفداری محلی به دست آورد، در حالی که وقتی ممنوعیت سفر برای کارکنان NGO آمریکایی ناگهان برداشته شد، "اخوان"، "شورا" را به باد انتقاد گرفت. منافع امنیتی آمریکا نیز ممکن است تبدیل به موضوعاتی شوند که دو حزب علیه یکدیگر به کار می گیرند.
* آنچه واشینگتن در قبال بحران مصر باید انجام دهد
متأسفانه، واشنگتن برای خاتمه دادن به جنگ درونی مصر کار چندانی نمی تواند انجام دهد. اما می تواند با یاری متحدانش، اقداماتی صورت دهد که از عواقب کوتاه مدت وخیم جلوگیری کند، مثلاً بسته کمکی قابل اعتمادی فراهم کند تا اگر بی ثباتی ادامه دار سیاسی موجب فاجعه ای اقتصادی شود، از آن استفاده کند. همچنین می تواند از ارتباطاتش با "شورای عالی" و "اخوان المسلمین" استفاده کند و در لحظات به شدت تنش زا، به آرامش دعوت نماید. از همه مهمتر، سیاستگذاران باید آماده باشند زیرا احتمال دارد بی ثباتی مصر برای مدتی ادامه یابد و قاهره از ادامه ایفای نقش تاریخی اش به عنوان یکی از متحدان اصلی آمریکا بازخواهد ماند.
انتهای پیام/10832/ز.ص
