به گزارش فارس به نقل از روزنامه "زوددویچه"، غرب هیچ گزینه نظامی را برای سوریه در نظر ندارد. نه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و نه اروپاییان نمی‌توانند با خشونت با دولت "بشار اسد" رئیس جمهور سوریه درگیر شوند. به جای کاربرد گزینه نظامی هوشمندانه تر این است که غرب روی راه حلهای سیاسی متمرکز شود.
در این گزارش آمده است که تصاویر و خبرهایی که از سوریه منتشر می‌شود وحشتناک است. البته این دلیلی نیست که به مداخله نظامی در سوریه رو آوریم و درباره این کشور گزینه نظامی راه حل مسئله نیست.گزینه نظامی که "فرانسوا اولاند"به عنوان اولین رئیس جمهوری یک کشور غربی پیشنهاد آن را داد تنها یک تهدید توخالی است. بشار اسد واقعا از این مسئله ترسی ندارد که ناتو یا اروپاییان وی و دولتش را با خشونت به زانو درآورند. چرا که آنها نه توانایی این اقدام را دارند و نه آن را می خواهند.
بر اساس این گزارش، ناتو و اروپا نمی‌توانند در سوریه دست به مداخله نظامی بزنند چرا که بودجه وزارت دفاع آنها تمام شده است و بعد از پایان جنگ لیبی ناتو با کمبود مهمات برای به راه انداختن یک جنگ دیگر مواجه است. در ضمن همه کشورهای عضو ناتو مرحله خروج از افغانستان را که از نظر نظامی و مالی بار سنگینی را بر دوش آنها قرار داده است در پیش رو دارند. از این رو دمشق با خونسردی به حدس و گمانها درباره احتمال مداخله نظامی غرب در کشورش واکنش نشان می دهد.
از طرفی ناتو حتی اگر توانایی مداخله نظامی در سوریه را داشته باشد اما تمایلی به این کار ندارد و این اموضوع درباره آمریکا نیز صدق می‌کند. آمریکاییها و همچنین شرکای اروپایی آنها از مداخله نظامی در افغانستان و لیبی یاد گرفته اند که چنین اقدامی به ندرت آنچه را که آنها دنبال می کنند را برای آنها به بار می آورد.
این روزنامه آلمانی نوشت که هیچ کس دقیقا نمی داند شورشیان در سوریه چه کسانی هستند و سوریه بعد از سقوط دولت اسد چگونه خواهد بود. این خواسته غرب به منظور کمک به شورشیان در سوریه این خطر را توجیه نمی‌کند که تمام منطقه با یک مداخله نظامی به آتش کشیده شود. هوشمندانه‌تر این است که بر روی کاربرد یک راه حل سیاسی تمرکز شود. اما در این راستا باید اتحادیه اروپا و ناتو از برخی از خواسته ها و توهمات خود در قبال سوریه دست بکشند. هیچ راه حلی که صرفا با علایق و آرزوهای اروپایی منطبق باشد برای این کشور وجود ندارد.
مشارکت روسیه و ایران زمینه ساز حل بحران سوریه
برای اینکه تضادها و خشونتها در کشور سوریه حل شوند، باید روسیه و ایران نیز در این امر دخالت داده شوند. مسکو در سوریه علایق ژئو استراتژیکی را دنبال می کند که البته غرب را عصبانی می کند، که باید در نظر گرفته شوند. از طرفی نباید قراردادهای همکاری بین تهران و دمشق نادیده گرفته شوند. هدف اصلی همه تلاشهای بین المللی نباید تغییر رژیم در دمشق باشد بلکه باید پایان خشونتها در نظر گرفته شود.
ایران و روسیه به ندرت به یک بحران طولانی مدت در سوریه که علایق آنها را به خطر می اندازد علاقمندند. ضمن اینکه این مسئله‌ای است که ممکن است اروپاییان به آن تمایلی نداشته باشند، اما حقیقت این است که اسد تنها یک مسئله در سوریه نیست، بلکه همچنین بخشی از یک راه حل است و باید با وی مذاکره شود.
انتهای‌پیام/ط.ص
