به گزارش فارس، "الدستور" به قلم "یاسر الزعاتره" نوشت: نبرد طولانی مدت فلسطین در مواجهه با رژیم اشغالگر یک نبرد تاریخی است که پیروزی‌ها و دستاوردهایی نیز در برداشته است.
کسی که قادر به مشاهده عقب‌نشینی‌های رژیم اشغالگر از سال‌های طولانی نیست با شکست روانی مواجه است. کشور از نیل تا فرات به یک کشور منحصر در فلسطین، جنوب لبنان و جولان و سپس به دولتی که خود را با دیوار محاصره کرده است، تبدیل شد و از نوار غزه که شارون شهرک "نتساریم" آن را برابر با هر شهر دیگر اسرائیلی می‌دانست، عقب‌نشینی کرد.
همانند قضیه تبادل شالیت که یک پیروزی تاریخی برای مقاومت در مواجهه با رژیم اشغالگر بود، این بار این اسرا هستند که پیروزی بر جلاد را در طریق نبرد"شکم‌های خالی" رقم زدند، این اسرا هستند که خواسته خود را تحمیل کرده و رژیم اشغالگر را به عقب‌نشینی واداشتند و چه زیباست که این پیروزی در آستانه فاجعه اشغال فلسطین رخ داد.
عواملی که به موفقیت اعتصاب غذای اسرا منجر شد، زیاد هستند اگر چه این اعتصاب همه زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها را دربر نگرفت و به دلیل اختلاف دیدگاه رهبران اسرای فتح تنها 1600 اسیر در این اعتصاب شرکت کردند اما از جمله مهم‌ترین موفقیت آن ترس رژیم اشغالگر از فوت برخی اسرا است که ممکن بود به آغاز انتفاضه جدید در کرانه باختری منجر شود در حالی که اشغالگران با همکاری برخی رهبران تشکیلات خودگردان در تلاش هستند که جلوی آغاز مجدد انتفاضه را بگیرند. می‌دانیم اسرایی هستند که از اعتصاب آنها بیش از دو ماه می‌گذرد که از جمله آنها "بلال ذیاب"، "ثائر حلاحله" و شیخ"احمد الحاج علی" و کسانی است که راه "خضر عدنان" و هناء شلبی را در پی گرفتند.
بدون شک این عامل مهمی است اما مهم‌تر از آن پایداری اسرای فلسطینی و پافشاری آنها بر پیروزی و گذشته از آن ناتوانی رژیم اشغالگر در ایجاد شکاف در میان صفوف اسرا با وجود همه وعده‌ها و مذاکرات است.
همبستگی افکار عمومی فلسطینیان با اسرا نیز تا حد زیاد نقش داشت و اگر محدودیت‌های تشکیلات خودگردان نبود همبستگی با اسرا بیشتر از این حد بود همچنانکه برخی فعالیت‌های عربی و بین‌المللی(مردمی) و برخی تماس‌های رسمی نیز وجود داشت اگر چه برخی از این تحرکات به دلیل ترس از آغاز انتفاضه جدید بود زیرا ترس از آن تنها به تشکیلات خودگردان منحصر نمی‌شود و بلکه بسیاری از کشورهای عربی نیز از گسترش دامنه ناآرامی‌ها در صورت آغاز انقلاب در کرانه باختری و بقیه اراضی فلسطینی نگران هستند و گذشته از آن واشنگتن و پایتخت‌های برخی کشورهای عربی نیز این دغدغه و ترس از آن به خاطر منافع رژیم اشغالگر را دارند.
به هر حال این یک پیروزی برای اسرا و پیروزی برای ملت فلسطین بود که در کنار این اسرا ایستادند و کافی است که قهرمانان بزرگی چون ابراهیم حامد، حسن سلامه، عبد الله البرغوثی، عباس السید، احمد سعدات، جمال ابو الهیجاء، محمود عیسى، عاهد ابو غلمه، ولید خالد، محمد عرمان، احمد المغربی، محمود العارضه، رزق رجوب، صابر ابو ذیاب، باجس نخله، ضرار السیسی، منذر الجعبه، رائد أبو ظاهر، معتز حجازی پس از سال‌های طولانی از حبس انفرادی خارج شود و آن زمان است که پیروزی واقعی محقق شده است اما اجازه ملاقات اسرای نوار غزه با خانواده‌های خود، توقف سیاست بازداشت اداری بدون داشتن ادله امنیتی و دیگر مسائل مربوط به حیات اسرا در بازداشتگاه‌ها نیز یک دستاورد است.
آنچه را که باید مورد تاکید قرار داد این است که رژیم اشغالگر در بدترین وضعیت قرار دارد و اگر فلسطینیان همانگونه که در قضیه اسرا متحد شدند برای حمایت از برنامه مقاومت نیز متحد شوند در آن صورت معادله کاملا تغییر خواهد کرد و ملت فلسطین قادر خواهد بود پیروزی‌های بزرگ‌تری محقق کند و حتی رژیم اشغالگر را به عقب‌نشینی کامل و فراگیر از اراضی اشغالی سال 1967 بدون هیچ قید و شرطی وادار سازد و این امر محال به نظر نمی‌رسد و تنها نیازمند اتحاد همه و حمایت از برنامه مقاومت است و باید در این مرحله مقاومت مردمی و فراگیر برای مقابله با پست‌های بازرسی، نظامیان و شهرک‌نشینان وجود داشته باشد.
پیروزی در نبرد اسرا نشان داد که شکست اراده اشغالگران محال نیست و تنها نیازمند اراده مستحکم و عزم قوی است و ملت فلسطین که به امت فرهنگ مقاومت را آموخت قادر است بهار خاصی را رقم بزند اما مشکل در رهبرانی است که خود را در دیدگاه و برنامه واحد منحصر کرده‌اند و با وجود شکست حاضر به اعتراف شکست خود نیستند و چه بسا از عواقب این اعتراف می‌ترسند.
انتهای پیام/++
