محمودرضا آرمین امروز در حاشیه برگزاری جشنواره بومی سروده‌ها به خبرنگار فارس در ایرانشهر اظهار داشت: برگزاری جشنواره بومی سروده‌ها، این نوازش‌های ادیبانه و تشویق‌ها و ترغیب‌های عالمانه در زمینه پی‌جویی اصالت‌‌های فرهنگ قومی، موجب بهادادن به شاعران جوان و سبب اعتماد به نفس بیشتری در آنان می‌شود و هر چه در این زمینه سرمایه‌گذاری بیشتر و تدابیر عالمانه‌تری اندیشیده شود به باروری استعدادهای فراوانی منجر خواهد شد که در منطقه وجود دارد.
شاعر و پژوهشگر سیستانی در زمینه تاثیر این جشنواره در ارتقا کیفی و کمی آثار شاعران بیان کرد: فضای جشنواره محلی برای محک زدن شاعران جایگاهی ارجمند است زیرا که وقتی یک شاعر جوان در شهرکوچک خود با چند همفکر و هم سطح، خود را می‌سنجند ممکن است فکر کند در هنری که بدان مشغول است به اوج کمال رسیده است.
وی ادامه داد: این مشکل از آنجا خود را نشان می‌دهد که هیچ کس نیست تا آثارشان را به معنای واقعی با نقدی درست زیر سئوال ببرد و با بررسی کامل سطح ارزش آنها را مشخص کند.
آرمین بیان کرد: طبیعی است که هر انسانی در هر مرحله‌ای که باشد از تعریف خوشش می‌آید و از ایرادگیری روی برمی‌تابد، چاپ آثاری خام و تاییدهای نابه‌جا سبب ایستایی شاعر می‌شود.
وی تصریح کرد: در زمینه شناخت ریشه‌ها و آشنایی با پیوندهای فرهنگ بومی هرگام مثبت و سازنده‌ای که برداشته شود کاری است با اهمیت و در خور هرگونه پاسداشتی، زیرا می‌دانیم که پشت کردن به ارزش‌های گرانبار گذشته، ما را از فرهنگ و تمدن کهن‌مان دور ساخته و به آدم‌های مسخ شد‌ه‌ای تبدیل می‌کند.
این شاعر و پژوهشگر سیستانی برگزاری محافل ادبی برای ارتقای کیفی آثار شاعران را بسیار موثر دانست و گفت: باید انجمن‌ها و محافل ادبی در سطوح مختلف تشکیل شود تا کسی که شعر می‌گوید جایی برای عرضه کردن و سنجش آن بیابد.
وی ادامه داد: تحقق این امر بستگی به مدیران کارآمد و شاعران و صاحب نظران باتجربه و دلسوز دارد که با حضور آنها در کارگاه‌های شعر، آثار به نقد گذاشته شود و شاعران جوان نقاط ضعف و قوت خود را بدانند.
آرمین گفت: یکی از افت‌هایی که دامن شعر رسمی ادبی و بومی ما را گرفته، نداشتن شناخت کافی از معیارهای لازم برای سرودن و نداشتن سرمشق‌های بلند است و به همین سبب تنها تلفظ لهجه را وارده گویش کرده‌اند یعنی یک کلمه ادبی را بجای یک واژه گویش به کار می‌برند بدون اینکه توجه داشته باشند این کلمه مترادف‌هایی دارد که در گویش بهتر از واژه‌های ادبی به کارشان می‌آید.
این شاعر و پژوهشگر سیستانی با بیان اینکه بعضی از شاعران بومی انگار شعر فارسی می‌سرایند، گفت: در اشعار بومی نباید کلمات فارسی جایگاهی داشته و اشعار باید کاملا بومی باشد، اگر قرار است به زبان و گویش خود توجه کنیم نباید لغات ساده فارسی را به کار بریم.
وی استمرار جشنواره بومی سروده‌ها در استان را لازم دانست و افزود: استمرار و تدوام برگزاری این گونه جشنواره‌ها و نقد و بررسی آثار بومی و غیربومی امری لازم و ضروری است، تا هر زمانی که شاعر نفس می‌کشد باید اشعارش قبل از چاپ و انتشار با ارائه در جشنواره‌ای محک بخورد و مورد نقد و بررسی قرار گیرد.
وی ادامه داد: باید اصحاب اندیشه و صاحبان‌نظر، نقاط ضعف و قوت برخی از شاعران را که به آنها نرسیده‌اند را گوشزد کنند و شاعران جوان نیز با سعه‌ی صدر اندرز پیران را بشنوند و آویزه گوش کنند زیرا با هر نکته‌ای هزار راه نرفته از پیش پای برداشته می‌شود و باید بدانیم که ترس و گریز از نقد موجب درجا زدن خواهد شد.
دومین جشنواره بومی سروده‌ها از امروز در آمفی‌تئاتر فرهنگ و ارشاد ایرانشهر آغاز و تا فردا عصر ادامه دارد.
انتهای پیام/صا10/ض1002
