به گزارش فارس، روزنامه گاردین به نقل از «پال هریس» می‌نویسد: سرهنگ «دنیل دیویس»، یکی از نظامیان ارتش آمریکا، به خاطر متهم ساختن افسران عالی‌رتبه ارتش آمریکا به دروغگویی در مورد جنگ افغانستان، به مایه ننگ ارتش آمریکا تبدیل شده است.
* تصمیمی شجاعانه برای افشاگری
سرهنگ «دنیل دیویس»، درحالیکه در یک مرکز خرید که تنها یک ایستگاه با پنتاگون فاصله دارد، نشسته بود و مشغول نوشیدن قهوه و خوردن بستنی شکلاتی بود، گفت: چطور می‌توانید به من بگویید که شخص غیر قابل قبولی هستم؟" این افسر نظامی اکنون در ساختمان بسیار بزرگ وزارت دفاع، جایی که هنوز در آن مشغول به کار است، مایه ننگ سایرین به شمار می‌آید. دلیل این موضوع نیز، تصمیم فوق‌العاده شجاعانه وی برای متهم نمودن مقامات عالی‌رتبه ارتش آمریکا به خاطر اظهارات دروغ آنها در مورد جنگ افغانستان است.
* دیویس به خاطر افشاگری‌هایش جایزه رایدن اوئر را دریافت خواهد نمود
هنگامیکه او با روزنامه نیویورک تایمز مصاحبه کرد، به خاطر سخنان بی‌پرده‌ای که در مورد جنگ افغانستان بر زبان آورد، مانند یک قهرمان مورد تحسین قرار گرفت. جنگی که به اعتقاد بسیاری از آمریکایی‌ها، اشتباه بسیار بزرگی بود. او در اواخر همین ماه جایزه رایدن‌اوئر را دریافت خواهد کرد. این جایزه که پس از جنگ ویتنام به نام یک سرباز که قتل‌عام مایلای را افشا کرد، نامگذاری شده، به افرادی اعطا می‌شود که بی‌پروا از حقایق پرده برمی‌دارند.
* به عقیده دیویس مردم از واقعیت‌ها اطلاع ندارند
دیویس معتقد است که حقیقت به مردم گفته نشدهاست درنتیجه او پس از بازگشت از دومین ماموریت خود از افغانستان، گزارش مفصلی در این باره نوشت. او مورد حمله موشک و خمپاره قرارگرفته بود و روی یک ضامن انفجاری که عمل نکرده‌بود، گام برداشته‌بود. سربازانی را که او ملاقات کرده‌بود،همگی کشته شده‌بودند و وی از وقوع فاجعه‌ای خونین مطمئن بود. بنابراین او بدون ترس عقاید خود را بیان کرد. به گفته او: "درست مانند این بود که من در حرکتی آهسته شاهد مرگ افراد برای هیچ بودم و قادر نبودم آن را متوقف کنم. این مسئله مرا از درون نابود می‌کرد و عذاب می‌داد."
* درحالیکه سربازان آمریکایی به خاطر افغانستان جنگیده و کشته می‌شوند، سربازان افغان به‌راحتی اجازه می‌دهند کشورشان به دست طالبان بیافتد
دیویس 48 ساله، دو گزارش را که شامل تحقیقات و مشاهدات وی از آخرین ماموریتش بود، تهیه نمود. او از نظر اطلاعات کمبودی نداشت. وی به‌عنوان بخشی از وظیفه‌اش، افغانستان را درنوردید و حدود 14500 کیلومتر سفر کرد و در عین حال با بیش از 250 نفر گفت‌وگو کرد. او تصویر نومیدکننده‌ای را ترسیم کرده‌است؛ کشوری که در آن سربازان افغان قادر نیستند به آمریکایی‌ها در دستیابی به پیروزی کمک کنند. سربازان آمریکایی برای افغانستان جنگیده و جان خود را از دست می‌دهند درحالیکه نیروهای افغان به‌راحتی اجازه می‌دهند کشورشان به دست طالبان بیافتد. بیشتر مواقع افغان‌ها فعالانه با طالبان همکاری می‌کردند و یا به‌راحتی از مبارزه با آنها سر باز می‌زندد. وقتیکه دیویس از یک افسر پلیس افغان پرسید که آیا او تا به حال سعی کرده تا با نیروی دشمن مبارزه کند، وی به صورت او خندیده و در پاسخ به او گفته‌است: "این کار خطرناک است!"
* دیویس در مصاحبه‌ای با روزنامه نیویورک تایمز و نوشتن سرمقاله‌ای انتقادی در یک روزنامه نظامی، به افشای این حقایق پرداخت
با این‌وجود در همان زمان، دیویس شاهد این بود که سران ارتش آمریکا، مثل ژنرال دیوید پترائوس، مرتبا در مورد موفقیت‌های آمریکا مخصوصا هنگامیکه با نیروهای محلی همکاری می‌کنند، صحبت می‌کنند. از این‌رو دیویس دو گزارش را تهیه کرد: یکی محرمانه و دیگری غیرمحرمانه. او هر دو گزارش را به سیاستمداران در واشنگتن فرستاد و با آنها برای جلب حمایت آنها در مورد نگرانی‌هایش مذاکره کرد. سپس در ماه فوریه او در مصاحبه‌ای با روزنامه نیویورک تایمز و نوشتن سرمقاله‌ای انتقادی در یک روزنامه نظامی، به افشای این حقایق پرداخت. و پس از آن، فرماندهان مافوق خود را در مورد کاری که انجام داده‌بود، در جریان گذاشت.
* فرماندهان عالی‌رتبه ارتش آمریکا واقعیت را تحریف کرده‌اند
دیویس هیچ‌چیز را از قلم نینداخت. در عبارت آغازین گزارش او نوشته شده: " فرماندهان عالی‌رتبه ارتش آمریکا در آگاه ساختن کنگره و مردم آمریکا، در خصوص شرایطی که در افغانستان وجود دارد، تا حدی واقعیت را تحریف کرده‌اند که دیگر نمی‌توان حقیقت را تشخیص داد." این گزارش تصویر نگران کننده‌ای از پیشروی طالبان و نوسانات شدت خشونت را به تفصیل نشان می‌دهد. و اینکه نیروهای امنیتی افغان تمایل و یا توانایی مبارزه را ندارند؛ آنها در عمل به نیروهای دشمن کمک می‌کنند. تصویری که دیویس ترسیم کرد، با گفته‌های تکراری فرماندهان ارتش آمریکا مغایرت داشت.
* پایانی ساده و منطقی برای افغان‌ها: جنگ داخلی و سقوط اجتماعی
نسخه محرمانه گزارش دیویس بسیار فراتر از انتقاد بود؛ اما به هر حال محرمانه باقی ماند. دیویس می‌گوید: "من قسمت دوم ویکی‌لیکس نیستم." او پایانی ساده و منطقی برای افغانستان پیش‌بینی می‌کند –جنگ داخلی و سقوط اجتماعی، که شاید خیلی زودتر از فرارسیدن زمان برنامه‌ریزی شده برای خروج آخرین سربازان نظامی آمریکایی اتفاق بیافتد. به گفته او، پلیس و ارتش افغانستان به وضوح نمی‌توانند از عهده این کار برآیند و نیروهای آمریکایی آنها را آموزش داده و با آنها کار می‌کنند، با وجود اینکه اظهارات رسمی خلاف این موضوع هستند. در گزارش وی آمده‌است: "آنچه که من بلافاصله شاهد آن بودم این بود که تشکیلات عملیاتی اغلب آشکارا با شورشیان همکاری می‌کرد."
* این گزارش نقش رسانه‌های آمریکایی را در گزارش اخبار جنگ، مورد انتقاد قرار داده‌است
به‌علاوه، این گزارش نقش رسانه‌های آمریکایی را در گزارش اخبار جنگ، مورد انتقاد قرار داده‌است. از زمان جنگ ویتنام تاکنون، سران ارتش، رسانه‌ها و مطبوعات را به‌عنوان خطری بالقوه برای عملیات‌های نظامی، مورد سرزنش و انتقاد شدید خود قرار داده‌اند، اما گزارش دیویس روزنامه‌نگاران را به خاطر عدم سوال از مقامات در مورد خط مشی نظامی آنها، سخت مورد انتقاد قرارداده است. به گفته وی، رسانه‌ها در "دسترسی" به پایگاه‌ها و فرماندهان نظامی مورد آزار قرار گرفته‌اند و برای حفظ موقعیتشان، گزارشات خود را متعادل‌تر می‌کنند. او گفت: "اغلب رسانه‌ها تنها نکات مهم را بازگو کرده و مرتبا آنها را تکرار می‌کنند."
* بسیاری به طور پنهانی اقدام دیویس را تحسن کرده‌اند
دیویس رسما مجازات نشدهاست –زیرا گزارش محرمانه وی سری باقی مانده‌است و علاوه‌براین او هیچ قانونی را زیرپا نگذاشته است- و ارتش آمریکا عملا اقدام به محکومیت وی نکرده‌است. درعوض، به گفته دیویس، واکنش‌های رسمی پنهان و خصوصی صورت گرفته‌است؛ بسیاری از همکاران او برای این افشاگری او را تحسین کرده‌اند. بااین‌وجود، او اکنون پایانی عجیب در حرفه نظامی خود که زندگی خود را فدای آن کرده‌است، که شامل خدمت در آلمان، جنگ عراق و دو ماموریت در افغانستان است، تجربه می‌کند. او گفت که این مسئله به او حس غرور و اراده در انجام کاری بزرگتر و پسندیده‌تر می‌دهد.
* شاید هیچ کس به حرف‌های من گوش ندهد اما اگر من هیچ تلاشی نمی‌کردم، نمی‌توانستم آرام بگیرم
او گفت: "من عاشق ارتش بودم. از وقتی که من در سال 1985 مشغول به کارشدم، جز این کار، هیچ کار دیگری نبود که من بخواهم آن‌را انجام دهم. این تقریبا چیزی است که تمام آمریکایی‌ها به آن اعتقاد دارند، اما از سویی دیگر بیانگر سابقه و وضعیت دیویس است. او پسر یک مربی فوتبال است که در دالاس تگزاس بزرگ شده‌است. او یک مسیحی متعصب است که در یک گروه کر کلیسا آواز می‌خواند. به گفته وی، وجدان او باعث شد که او تصمیم بگیرد تا این حقایق را فاش کند. این کار اوموجب شد که احتمال ترفیع او در آینده شغلی‌اش به شدت پایین بیاید. به گفته وی: "شاید هیچ کس به حرف‌های من گوش ندهد اما اگر من هیچ تلاشی نمی‌کردم، نمی‌توانستم آرام بگیرم."
* دیویس و سیاستمداران خواهان رسیدگی کنگره به این موضوع هستند
آنچه که دیویس خواهان آن است و آنچه که سیاستمداران به دنبال آن هستند، رسیدگی کنگره به این موضوع است. او خواهان این بود که فرماندهان ارتش در مورد گزارش وی و اینکه چرا اظهارات آنها با شواهد مغایرت دارد، شدیدا بازخواست شوند. اما این کار مستلزم حمایت رهبران احزاب مانند هری رید، نماینده دموکرات و یا جان بونر، سخنگوی جمهوری‌خواه مجلس است و این امر بعید به نظر می‌رسد زیرا این گونه رسیدگی‌ها در عرصه سیاسی خطرناک خواهند بود. این مسئله تنها دیویس را به‌شدت خشمگین ساخته‌است. او می‌گوید: "آیا شما نمی‌خواهید هنگامیکه تصمیمی در خصوص جنگ و صلح می‌گیرید، از‌واقعیت خبر داشته‌باشید؟" سوال اینجاست که آیا او ذره‌ای از این کار احساس پشیمانی می‌کند؟ به گفته او: "هرگز سوالی مبنی بر اینکه آیا من کاردرستی انجام داده‌ام پرسیده نشدهاست. جان بسیاری از افراد در معرض خطر است."
انتهای پیام/100654/ص
