به گزارش خبرنگار فارس در فرانسه، "میشل لولون" روحانی مسیحی از رجال دینی است که در 50 سال گذشته به دلیل فعالیتهای دینی و سیاسی خود هدف حملات لابی صهیونیستی در فرانسه قرار گرفته است.
کشمکش او و گروههای فشار صهیونیستی در فرانسه کار او را به دادگاه و شکایتهای متعدد کشانده و تاکنون گروههای فشار چندین بار از او شکایت کردهاند. لولون فرزند یک پدر فرانسوی مبارز علیه اشغالگران آلمانی بوده است.
ارتش آلمان پدرش را به زندان افکند اما او توانست فرار کند اما برادرش در مبارزات فرانسه در درگیری آزادسازی پاریس کشته شد.
این روحانی مسیحی آغاز دشمنی خود با اسرائیل و حمایت از فلسطین را به تاریخ و گذشته مبارزات مقاومتگونه خانوادهاش ارجاع میدهد. او جمعیت دوستی اسلامی-مسیحی در فرانسه را در حدود 40 سال پیش تاسیس کرد. این جمعیت در حوزه نزدیک کردن اسلام و مسیحیت بسیار فعال است. لولون عضو جمعیت دوستی فرانسه و ایران نیز هست که در کنار او دیپلماتهای قدیمی، شخصیتهای فرانسوی نیز حضور دارند. او در همه محافل از مدافعان حق ایران در برخورداری از انرژی هستهای صلحآمیزاست.
با وی در منزل او در پاریس دیدار کردیم و دقایقی گفتوگو کردیم که در ذیل متن آن را میخوانید:
فارس: نفوذ صهیونیستی در فرانسه بخصوص روی سارکوزی را چطور میبینید؟
- همانطور که میدانید من از خانوادهای هستم که در زمان اشغال آلمان در جنگ [جهانی دوم] در مقاومت شرکت کرد. برادرم در مقاومت کشته و پدرم مجروح شد. ما خیلی تحت تاثیر ژنرال دوگل بودیم که برای فرانسه و فرانسویها خیلی مهم بود حتی خارج از مرزهای فرانسه. سیاست دوگل با دو جهان عرب و اسلام، سیاست تقریب بود. او از حق ملتها در تعیین سرنوشت خود حمایت میکرد و مخالف دخالت در امور داخلی دیگر ملل بود. نه فرانسه، نه آمریکا نه هیچکس دیگر اجازه ندارد که به جای مردم تصمیم بگیرد بلکه افکار آنان است که تعیینکننده است. من الان متوجه نمیشوم که فرانسه چه میکند و در امور سوریه دخالت میکند از کسانی علیه دولت سوریه حمایت میکند. این امر نباید اتفاق بیفتد. ما نباید اینطور در امور سوریه دخالت کنیم. فکر میکنم سوریها باید با هم گفتوگو کنند و فرانسه هم در این گفتوگو به آنان کمک کند. من دوستانی سوری دارم که برخی با بشار و برخی علیه او هستند. آنان باید وحدت سوریه را با همه تنوع [اقوامی] که در آن هست، حفظ کنند.
اما در پاسخ سوال شما مبنی بر اینکه چرا فرانسه چنین سیاستی در پیش گرفته باید بگویم که ژنرال دوگل میگفت که فرانسه بر اساس منافع خود اقدام میکند نه منافع دیگران از جمله فرانسه. اما متاسفانه چند ماهی است که میبینیم دولت ما با اسرائیل سیاستی مشترک اتخاذ کرده است. ما ایران و سوریه را تحریم میکنیم اما اسرائیلی که قدس را اشغال کرده و به فلسطینیها ظلم میکند، نمیتوان محاکمهاش کرد در حالی که قانون را نیز نقض میکند. این کاملا غیرقابل قبول است. من یک رجل دینی هستم. نمیتوانم شاهد سیاست دوگانه باشم و ظلم را قبول کنم. ما اسرائیل را حسابرسی نمیکنیم اما دیگران را چرا و تحریمشان هم میکنیم. همانطور که برای ایران و سوریه رخ داده است. اما عدالت و قانون بینالملل میگویند که ما باید قانون را برای همه اجرا کنیم.
فارس: شما سابقهای طولانی در برخورد با لابی اسرائیل دارید. چرا اینهمه کشمکش طولانی و به چه عللی؟
- کشمکش نیست ولی همانطور که گفتم من در ایام جنگ بودهام. 15 سالم بود. من فرزند پدری مقاوم و برادری شهید در راه مقاومت هستم. کشورم، روستایم اشغال شد. معنای اشغال را میفهمم. برای همین از باب عدالت، همیشه عذاب فلسطینیها را درک کردهام و مخالف اشغالگری اسرائیل در فلسطین و قدس سرزمین مقدس هستم. من بودم و هنوز هم موافق تقریب اسلامی مسیحی و حتی مسیحی یهودی هستم. من علیه دیانت یهود نیستم که ارزشهایی انسانی دارد ولی با اشغالگری اسرائیل در فلسطین و قدس سرزمین مقدس هستم. اما داستان برخورد به سال 1982 باز میگردد. به هنگام حمله اسرائیل به لبنان بمباران بیروت. من لبنان را خوب میشناسم. بیروت را هم میشناسم که با پدر مبارک به آنجا رفتم. لبنانیها و فلسطینیها را میشناسم. به هنگام بمباران بیروت من به همراه برخی روشنفکران فرانسه از جمله روژه گارودی مقالهای در روزنامه لوموند منتشر کردیم و در آن از سکوت اغلب روشنفکران درباره آنچه در بیروت در حال رخ دادن بود انتقاد کردیم. در این مقاله از جنایات اسرائیل در لبنان انتقاد کردیم و گفتیم تجاوز اسرائیل را باید محکوم کرد و نباید ساکت ماند. روژه گارودی هم از امضاکنندگان بود. من در همه نظرات گارودی با او همرأی نیستم. او اندیشه مارکسیستی دارد و من رجلی دینی هستم همانطور که همه نظرات سیاسی او را قبول ندارم ولی او مردی است که عدالت را دوست دارد. دو روز پس از انتشار این مقاله دانشگاه ضدنژادپرسی و ضد یهودستیزی لیکرا، که نهادی یهودی است، به اتهام یهودیستیزی علیه ما شکایت کرد. من یهودستیز نیستم. دوستانی دارم که یهودیاند. ولی من مخالف اقدامات اسرائیلی در حق فلسطینیها و مخالف قانونشکنی بینالمللی هستم. دادگاه ما را از اتهام مبرا دانست اما لیکرا دوباره ادامه داد اما باز هم در تجدیدنظر ما مبرا شدیم. از آنجا به دادگاه بالاتری رفتیم و اعلام کرد که مقاله ما یهودیستیزی نیست اما انتقاد از سیاست دولت است. ما در فرانسه شاهدیم که کسانی که از سیاست اسرائیل یا خود اسرائیل انتقاد میکنند، سریع متهم به یهودیستزی میشوند اما این اصلا درست نیست. فکر میکنم کشورهای اروپایی و فرانسه باید تلاش کنند فلسطین را کمک کنند آن را نجات دهند.
فارس: شما از اشخاص معدود فرانسوی بودید که شبکه المنار را در فرانسه در مقابل شکایت شورای نمایندگی دیانت یهود از آن، حمایت کردید. میشود به ما بگویید چه چیزی سبب شد که این کار را بکنید؟
این اتفاق، چند سال پیش افتاد. زمانیکه شورای نمایندگی دیانت یهود در فرانسه (کریف) علیه المنار شکایت کرد تا مانع فعالیت آن شود. به یاد میآورم که مسئله به شورای کشور رسید. با دوستان لبنانی و برخی روشنفکران فرانسوی در یک نشست برای حمایت از المنار در مقابل این شکایت حاضر شدم. فرانسه در ابتدا اجازه ادامه پخش را به المنار داد اما شورای دورهای آمد و دستور منع فعالیت المنار [در فرانسه] را صادر کرد. من شخصا در این جلسه حضور یافتم. در آن روز دومنیک بودیس رئیس شورای سمعی بصری بود. او دوستم بود. نامهای برایش نوشتم و از این موضع فرانسه ابراز تاسف کردم و اعتراضم را به او اعلام کردم. گفتم که کریف حق ندارد مانع المنار شود و اگر او مخالف المنار است کل فرانسه که کریف نیست که چنین موضعی اتخاذ کند.
من به عنوان یک فرانسوی، نمیفهمم فرانسه چگونه مانع پخش المنار میشود. المنار از دوستان ما در لبنان است. ما کشور آزادی بیان هستیم اما در عین حال کریف هر سال بدنهی سیاسی فرانسه را به طور کل به میهمانی خود دعوت میکند و همه وزرا و نمایندگان و حتی رئیس جمهور بر سر سفره آن میروند. شورای نمایندگی دیانت یهود حق صحبت در سیاست را ندارد. اما شاهدیم که کار حزبی میکند و مواضعی نزدیک به سیاست اسرائیل میگیرد همیشه تا اینکه نزدیک به سیاست فرانسه باشد. به هر حال بنده در صدد تالیف کتابی درباره روابط دینی در فرانسه و روابط بین کلیسا هستم و فصلی از آن درباره المنار است.
انتهای پیام/ق