چند آمار از فعالیت شاهزادگان عربستان و درآمدهای نفتی آل سعود

به گزارش فارس، سالم القحطانی در کتاب "ثروت‌های آل سعود: درآمدهای عربستان به کجا می‌روند"، به بررسی نحوه تقسیم درآمدهای نفتی عربستان و حیف و میل آنها توسط آل سعود می‌پردازد و در این راه پرده از حقایق بی‌شماری از خاندان آل سعود برمی‌دارد، آنچه در ذیل می‌آید، بخشی از این کتاب است.
 
* جده شهرهای برج‌های سر به فلک کشیده
 
در جده، یکی از شهرهای عربستان که بر سواحل دریای سرخ بنا شده، 32 برج ساخته شده که یکی پس از دیگری در کنار هم بنا شده‌اند.
این برج‌ها ساختمان‌های بسیار زیبا و مدرنی هستند که چشم و توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند، هریک از این برج‌ها در بردارنده حدود 2 هزار واحد مسکونی و تجاری و دفاتر کار و زمین‌های بازی و استراحت و تفریح و حتی پناه‌گاه‌های ضد حملات هوایی است.
ساخت هریک از این برج‌ها برای دولت عربستان سعودی بیش از یک میلیارد دلار هزینه دربرداشته است، اما بسیاری از واحدهای این برج‌ها با وجود گذر ربع قرن از ساخت آنها هنوز خالی هستند.
 
* حلبی‌ آبادی‌های معروف جده و آپارتمانهای 220 متری
 
فقرای حلبی‌ ابادی که در نزدیکی این برج‌های جدید برای خود خانه محقری جهت سکونت در این شهر ساخته‌اند، نقل مکان به این آپارتمان‌های مجلل که مساحت هریک از آنها به 220 متر مربع می‌رسد، را رد کردند و دلیل این امر هم بسیار ساده است، چون آنها توان پرداخت اقساط این آپارتمان‌ها که به ماهیانه هزار دلار یا معادل 3 برابر درآمد یک خانواده متوسط در آن منطقه است، را ندارند، افزون بر این‌که سبک زندگی در ساختمان‌ها و برج‌ها تناسبی با سبک زندگی سعودی‌ها ندارد که بیشتر به داشتن خانه‌های مجزا دارند.
برج‌های جده و واحدهای خالی آن این تنها گوشه‌ و نمونه‌ای کوچک از ده‌ها طرح بزرگ ساختمانی است که در عربستان سعودی توسط شرکت‌های آمریکایی با سودهای صدها میلیون دلاری احداث شده‌اند، بی‌آن که کاربرد اجرای چنین طرح‌هایی در عربستان مد نظر قرار گیرد و این به شکلی جزیی نشان دهنده نحو استفاده خاندان آل سعود از درآمدهای کلان نفتی است.
 
* ویژگی‌های طرح‌هایی اجرایی آل سعود در عربستان
 
اسراف و ریخت‌ و پاش‌های بسیار و تلاش برای نشان دادن رشد و پیشرفت فریبنده از جمله مهمترین ویژگی‌های طرح‌های اجرایی در عربستان سعودی است تا به بیننده این احساس دروغین و کاذب را القا کند که عربستان سعودی شاهد رشدی حیرت انگیز و تحسین برانگیز است و آل سعود درآمدهای نفتی کشور صرف فراهم کردن رفاه و آسایش مردم عربستان می‌شود.
 
* فرودگاه جده نماد اسراف آل سعود
 
از جمله طرح‌هایی که این اسراف و ریخت و پاش به اوج رسانده و به خوبی به نمایش می‌گذارند، طرح احداث فرودگاه جده است که یک و نیم برابر دو فرودگاه کندی و لاگواردیا در نیویورک و فرودگاه شیکاگو و لس آنجلس است. برج‌ها و بناهای مجللی که در فرودگاه جای داده و دیوارها و زمین‌هایی که با مرمر ایتالیایی پوشانده شده‌ شدند. تمام بناها و ساختمان‌های فرودگاه مجهز به تاسیسات و تجهیزات بسیار مدرن و بسیار پیشرفته و فرودگاه مجهز به استخرها و مساجد و پارکینگ‌های خودروها و هتل‌ها و فروشگاه‌ها و رستوران‌ها و بانک‌ها و ایستگاه‌های شیرین سازی آب و یک جنگل‌ مصنوعی است که 27 هزار درخت و 2.5 میلیون نهال را دربرمی‌گیرد و تمام آنها از کشورهای استوایی وارد شده‌اند.
فرودگاه جده در سال 2005 برای استقبال 10 میلیون مسافر و همانند آن فرودگاه ریاض به همان ترتیب فرودگاه جده برای استقبال 15 میلیون مسافر احداث شد، همچنین فرودگاه رواسی اما سوالی که این‌جا مطرح است، این است که عربستان سعودی سالیانه این میلیون‌ها مسافر را از کجا خواهد آورد، درحالی که حتی اگر موسم حج را در نظر بگیریم ملاحظه می‌کنیم که تعداد مسافران عربستان سعودی به پنج میلیون نفر هم نمی‌رسد. عربستان این همه مسافر را در سال از کجا خواهد اورد.
این تنها وضعیت فرودگاه‌ها نیست، بلکه دیگر طرح‌های اجرایی عربستان سعودی نیز به همین ترتیب اجرا شده‌اند، از جمله بنادر و هتل‌ها نیز به همین ترتیب ساخته شده‌اند، این درحالی است که باید توجه داشت، کشور عربستان اصلا کشور سیاحتی یا ترانزیتی نیست که نیازمند اجرای چنین طرح‌های بزرگ باشد، ایا نباید گفت که تمام این طرح‌ها به زیان ملت عربستان است و بیانگر اسراف و تبذیر آل سعود است که درآمدهای نفتی را در این طرح‌ها خرج می‌‌کنند.
 
* بزرگترین طرح‌های اجرا شده آل سعود
 
اما بنابر ادعای رسانه‌های سعودی بزرگترین طرح‌های اجرایی عربستان سعودی احداث دو مجتمع بسیار بزرگ صنعت فولاد و پتروشیمی یکی بر سواحل دریای سرخ و دیگری در جبیل بر سواحل خیلج فارس است، هزینه اجرای این دو طرح که اواخر دهه نود به اجرا گذاشته شدند، 15 میلیارد دلار برای عربستان هزینه دربرداشته و برای اجرای آن 30 هزار مهندس و تکنیسین و کارگر از 40 کشور جهان فراخوانده شدند و اگر چه این طرح بر روی کاغذ 15 میلیارد دلار خزینه دربرداشت اما به اعتراف رسانه‌های سعودی عملا آل سعود 100 میلیارد دلار برای اجرای آن هزینه کردند و فهد هموارهاز این طرح به عنوان یکی از یزرگترین موفقیت‌های دوران سلطنت خود یاد می‌کرد. درحالی تمام کارشناسان جهان از اجرای آن انتقاد کرده و آن را تقدامی بیهوده در عربستان دانستند،‌ چون اعتقاد داشتند، هزینه اجرا و راه‌اندازی آن بسیار بیشتر از قیمت این محصولات این دو مجتمع صنعتی در بازارهای جهانی است، افزون بر این‌که عربستان برای راه‌اندازی این دو مجتمع نیاز به وارد کردن نیروی کار خارجی پیدا خواهد کرد که هزینه تمام شده محصول را باز هم افزایش خواهد داد و این اصلا به سود اقتصاد ملی این کشور نبود. جالب آن که این طرح توان جذب نیروی کار سعودی که بیکاری در میان آن بنابر آمار رسمی به 12 درصد و به اعتراف منابع بین المللی به 30 درصد بویژه بین تحصیل‌کردگان و کارگران غیر حرفه‌ای و ماهر می‌رسد، را ندارد.
 
* 7میلیون کارگر خارجی در عربستان مشغول کارند
 
صاحبنظران بین المللی بی‌توجهی آل سعود به این خیل عظیم بیکاران را از جمله عواملی می‌دانند که سرانجام سرنگونی این رژیم را درپی‌خواهد داشت، چرا که در کنار بیکاری این جوانان بر گسترش پدیده فقر نیز تاکید می‌کنند و درحالی که میانگین بیکاری به اعتراف منابع بین المللی به 30 درصد می‌رسد، 7 میلیون کارگر خارجی در این کشور مشغول به کار هستند که اکثر آنها را مهندسان و کارشناسان غربی تشکیل می‌دهند که مبالغی کلان را به عنوان ماهیانه خود دریافت می‌کنند.

*حقوق یک کارشناس و مهندس خارجی 5 برابر دستمزد یک سعودی در همان شغل است

بنابر آمارهای منتشره حقوق حقوق یک کارشناس و مهندس خارجی 5 برابر دستمزد یک سعودی در همان منصب و شغل است و این موضوع به شکلی ویژه نیروهای شاغل در شرکت آرامکو را دربرمی‌گیرد که سعودی‌ها آن را دولتی دورن دولت خود می‌دانند و عامل خرابی و نابودی کشور را در این شرکت ملاحظه می‌کنند.
 
* رقم درآمدهای نفتی آل سعود
 
درآمدهای نفتی عربستان به دلیل افزایش قیمت جهانی این ماده از یک‌سو و افزایش تولید این کشور از سوی دیگر به میزان قابل توجهی افزایش یافت و درآمدهای نفتی خاندان سعود درحالی‌که اوایل دهه هفتاد بین 30 تا 40 میلیارد دلار در نوسان بود، یک‌باره در دهه هشتاد به 100 و در دهه نود به 160 میلیارد دلار افزایش یافت تا این‌که در آغاز قرن بیست و یک به 200 میلیارد دلار برسد که همچنان نیز روند صعودی خود را حفظ کرده است، بویژه پس از بحران نفتی سال 2004 که افزایش یکباره این محصول در بازارهای جعانی به دنبال داشت.
از جمله مهمترین بازتاب‌های افزایش جهانی قیمت نفت را باید در افزایش سپرده‌های آل سعود در بانک‌ها خارجی ملاحظه کرد، بگونه‌ای که گفته می‌شود، سپرده‌های خارجی عربستان در بانک‌های غربی در سال 2005 به یک تریلیون دلار رسید.
 
* بهره‌برندگان از درآمدهای نفتی عربستان
 
بار دیگر در اینجا این سوال مطرح می‌شود که درآمدهای نفتی عربستان به کجا می‌روند و چه کسی از این درآمدها سود می‌برد؟
پیش از پاسخ به این سوال لازم است، درباره آمار و ارقام ارائه شده و آمار و ارقامی که ارائه خواهد شد، این توضیح داده شود که آمار و ارقام ارائه شده درباره قیمت نفت عربستان و میزان تولید و صدور آن صد در صد موثق نیستند، چون از آمار و ارقام و قیمت‌های واقعی هیچ‌کس در عربستان آگاه نیست و این موضوع جزو اسراری است که تنها برخی از افراد خاندان سعود و مسئولان شرکت نفتی آرامکو از آن آگاه هستند.
اما آنچه مهم است این‌که آل سعود درآمدهای حاصل از فروش نفت را حق مسلم خاندان حاکم و شاهزاده‌ها و امرای آن می‌داند و آنچه از این درآمدها به مردم عربستان تعلق می‌گیرد، قطره‌ای در برابر دریاست.
 
* سیستم تقسیم درآمدهای نفتی بین خاندان سعود بن عبدالعزیز
 
تقسیم درآمدهای نفتی بین آل سعود تابع سیستم قدیمی و دقیقی است که از روزگار عبد العزیز آل سعود پایه‌ریزی شده است و بر اساس آن شرکت آرامکو حدود نیمی از سود حاصل از تولید و صدور این محصول توسط عربستان را به خود اختصاص می‌دهد، البته منابع سعودی از اصلاح این توافق دو بار یکی در سال 1958 و دیگری در سال 1974 خبر دادند که در اولین بار 50 درصد سود به یک سوم و در بار دوم به حدود 28 درصد از درآند خالص نفت عربستان کاهش یافت.
اما مابقی در آمد حق مسلم خاندان سعود است و آن‌گونه که رایج و متداول است، بخش قابل توجهی از این درآمدها میان شاهزاده‌ها و امرای آل سعود براساس سهمیه‌بندی‌های صورت گرفته تقسیم می‌شود، در این سهمیه‌بندی معیارهایی چون نزدیکی شاهزاده به بنیانگذار آل سعود و میزان نفوذ وی در خاندان و نقش آن در سرکوب اعتراض‌های مردمی و آرام نگه‌داشتن اوضاع داخلی نقش بسزایی دارد.   
 
* درآمدهای اختصاص یافته به مردم

پس از آن آنچه از این درآمدها باقی می‌ماند، صرف مردم عربستان می‌شود که نه‌ تنها این مبلغ اندک بوده، بلکه همان میزان باقی مانده هم به دادن رشوه به شیوخ قبایل و افراد با نفوذ و روحانیون وهابی که پوشش مذهبی دروغینی برای اقدامات آل سعود بوجود می‌آورند، تعلق می‌گیرد،‌بنابراین آنچه از این درآمد به شکلی واقعی به دست مردم می‌رسد، نمی‌تواند، تغییری قابل ملاحظه در سطح معیشتی و رفاهی مردم ایجاد کند.
بر اساس سیستم موجود توزیع درآمدهای نفتی به هر شاهزاده سعودی به محض تولد سهمی از درآمدهای نفت تعلق می‌گیرد تا با آن آینده و رفاه و آسایش خود را فراهم و تامین کند.
 
* شاهزادگان سعودی در چه طرح هایی سرمایه گذاری می کنند
 
اموال و دارایی‌های موجود در دست خاندان سعود که به صدها میلیارد دلار می‌رسد، به عنوان سپرده به نام آن شاهزادگان و امرا در بانک‌های آمریکایی و سوئیسی وجود دارد، شاهزاد ولید بن طلال بن عبد العزیز از این سپرده‌ها شرکت سرمایه‌گذاری بزرگی تاسیس کرد تا با به کار انداختن این سرمایه‌ها از آنها سود بدست آورد، فعالیت اصلی این شرکت سرمایه‌گذاری بر خرید سهام شرکت‌های بزرگ غربی و حضور در بورس و اجرای طرح‌های گردشگری و خدماتی مانند احداث هتل‌های زنجیره‌ای در سراسر جهان و سرمایه‌گذاری در رسانه‌های بزرگ و ایجاد شبکه‌های و ایستگاه‌های بزرگ تلویزیونی متمرکز است تا به کذب موفقیت‌های ال سعود را به رخ جهانیان بکشاند.
آن‌گونه که رایج و متداول است، شاهزاده‌های سعودی در طرح‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که برای آنها سود آسان و سریع به دنبال داشته باشد، این موضوع موجب می‌شود تا آنها از اجرای هرگونه طرح تولیدی که برای مردم عربستان سودمند باشد، پرهیز نمایند و به جای آن به اجرای طرح‌هایی در بخش‌های خدمات و گردشگری و کافه‌تریاها و بانک‌ها در اروپا و آمریکا روی می‌آورند.
 
انتهای پیام/