چه زیباست گذر از کوچههای کودکی

به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، چه روزی بود، روزگار کودکی، نشستن پای تلویزیون و دیدن برنامههای کودک از جمله خونه مادر بزرگه، مدرسه موشها، پلنگ صورتی، پسر شجاع و...
چه روزی بود، روزگار کودکی که دستان گرم پدر و مادر را در دست میفشردیم و به مدرسه، پارک، مهمانی، تفریح، خرید و خیلی جاهای دیگر میرفتیم.
به یاد داری آن زمان را که قصه شیرین پدر بزرگ و مادر بزرگ، زیباترین لحظههای زندگیمان بود و خواب را همراه با آرامشی قلبی به چشمانمان هدیه میداد.
چه روزگاری بود آن روز که عاشقانه عروسکها و توپهای کوچکمان را در دست میگرفتیم و با دوستان خود بازی میکردیم و لحظههای خلوتمان را با بودنشان سپری میکردیم.
اما امروز چه میبینیم، کوچههای کودکان امروزمان با کوچههای کودکان گذشته متفاوت شده، امروز دیگر خبری از اسباببازیهای کودکانه نیست و رایانه و بازیهای رایانهای سرگرمی اصلی کودکانمان شدهاند، دیگر خبری از کارتونهای آموزنده و شاد نیست، امروز کارتونهای جنگی، خشونت و حس جنگجویی را در کودکان تقویت کردهاند.
امروز دیگر دستان کمتر پدر و مادری دست کودکش را میفشارد و کودک را راهی مدرسه و... میکند چرا که آژانسها و سرویسهای مدرسه جایگزین دستان پر عطوفت مادر و پدر شده است.
امروز دیگر قصه مادر بزرگ و پدر بزرگهایی که روزگاری رحمت خانههایمان بودند آن طور که باید خبری نیست و خانه سالمندان اندوختههای ذهنی پدر بزرگها و مادر بزرگهایمان را مدفون کرده است و یا کودکانمان بازیهای موبایل را به بودن با آنها ترجیح میدهند.
امروز دیگر آرامش قلبی کودکان داشتن رایانه، بازیهای خشن، گوشی موبایل و صدها مورد دیگر است که شاید خودمان آن را پیشرفت تکنولوژی بنامیم.
به راستی پیشرفتهای تکنولوژی امروزی تا چه اندازه در پیشرفت کودکانمان موثر است؟ 
...................................
یادداشت از عدالت ناصری
..................................
انتهای پیام/صا20