انقلابیون مصری و اردنی و تسخیر لانه فساد صهیونیست ها

سال‌ها پیش که در کارتون‌های کودک و نوجوان تلویزیون شاهد فروریختن درب‌های بزرگ و محکمِ قلعه‌های حاکمان به ‌وسیله چوب‌های ساخته شده از تنه‌های بزرگ درختان بودیم، به فکرمان هم خطور نمی‌کرد چند سال بعد آن هم در قرن بیست‌و‌یکم مردمانی پیدا شوند که با میله‌های فلزی و پُتک و چوب‌هایی از جنس همان چوب‌ها به جان دیوار حائل سیمانی بیافتند و اُبهت امنیتی یک رژیم پرمدعا را خُرد کنند.
 
چند روز به جمعه آخر ماه مبارک رمضان نمانده بود که عده‌ای جوان با نفوذ به ساختمان 21 طبقه‌ای سفارتخانه رژیم صهیونیستی در مصر، پرچم این رژیم را از طبقات بالایی سفارتخانه به زمین انداختند و پرچم فلسطین را جایگزین آن کردند. این هشداری بود به مقامات صهیونیستی از سوی جوانان انقلابی مصر که در ابتدا چندان جدی گرفته نشد و برخی از مقامات سیاسی هم به تمسخر به آن نگریستند.
 
با فرارسیدن روز جهانی قدس، شورای عالی نظامی مصر اطراف سفارتخانه رژیم صهیونیستی را پر از نیروی امنیتی کرد تا آن را از راهپیمایی کنندگان مصری در امان نگه دارد. اما زرنگی یک جوان مصری و شلیک نزدیک به 21 گلوله بر دیواره‌های سفارتخانه، وحشتی مضاعف را بر مقامات صهیونیستی مستولی کرد. با فشار تل‌آویو بر ارتش و شورای عالی نظامی مصر، در عرض مدت کوتاهی یک دیوار بتونی به طول 150 و ارتفاع 3 متر دورتادور سفارتخانه رژیم صهیونیستی بنا شد. دیواری که مصری‌ها آن را «دیوار حائل» نامیدند.
 
از مدت‌ها پیش اکثر مردم مصر از اینکه حاکمان‌شان با قراردادها و پیمان‌های ننگینی همچون «کمپ‌دیوید» علاوه بر تاراج ثروت ملی‌شان آنان را در چشم دیگر مسلمانان نیز خوار کرده بودند، رنج می‌بردند و بعد از پایین کشاندن فرعون کشورشان از تخت حکومت خواهان لغو تمامی این توافق‌نامه‌های صلح و قراردادهای تجاری با رژیم صهیونیستی بودند. اما در این میان شورای عالی نظامی مصر که به نحوی قیام این مردم را از چنگال آنان ربوده، چندان در مقابل خواسته‌های مردم کوتاه نیامده و همچنان دنباله‌روی سیاست‌های قبلی حاکمان پیشین مصر است. با ادامه این روند جوانان مصری تصمیم گرفتند نهم سپتامبر را «جمعه تصحیح مسیر انقلاب» بنامند و با تجمع در مقابل سفارتخانه رژیم صهیونیستی، اعتراض خود را نسبت به کم‌کاری‌های دولت موقت در اهداف قیام و همچنین ادامه رابطه با صهیونیست‌ها ابراز نمایند.
 
در ساعت‌های ابتدایی تجمع که بعد از پایان مراسم نماز جمعه لحظه به لحظه بر تعداد افراد شرکت کننده در آن افزوده می‌شد، تنها فریادهای خشمگینانه معترضان بود که شیشه‌های سفارتخانه را می‌لرزاند. اما به تدریج میله‌ها، پُتک‌ها و الوارهای چوبی خودنمایی کردند و نشان دادند دیوار حائلِ سیمانی هم نمی‌تواند مانع اراده پولادین مردم مصر شود. با فروریختن بخش‌هایی از دیوار، پلیس مصر احساس خطر کرد و سعی داشت با تدابیر شدیدتری از سفارتخانه حفاظت کند. این داستان تا شب ادامه یافت تا اینکه بعد از یک زدوخورد حسابی میان مردم و نیروهای امنیتی که با 3 کشته و نزدیک به 1000 زخمی همراه بود، بیش از 60 نفر از معترضان توانستند در سحرگاه شنبه به ساختمان سفارت رخنه کنند. این عده طی حرکتی انقلابی پرچم رژیم صهیونیستی را از فراز سفارتخانه به پایین انداختند و پرچم مصر را جایگزین آن نمودند. اما حرکت دیگری که مسئولین رژیم صهیونیستی و آمریکا را به شدت آشفته ساخت، دسترسی انقلابیون به اسناد محرمانه و فوق سری سفارتخانه بود که معترضان بعد از پیدا کردن این اسناد، آنها را از طبقات بالا به خیابانی ریختند که مردم در آن حضور داشتند. جالب اینکه چند خودروی حفاظتی آمریکا برای جلوگیری از فضاحت بیشتر و جمع کردن آبروی ریخته‌شده‌شان به سمت سفارتخانه به راه افتاده بودند که البته دیر رسیدند و کار از کار گذشته بود طوری که اسناد یکی پس از دیگری در دستان مردم جا‌به‌جا می‌شد.
 
این پایان حوادث بامداد شنبه نبود. جوانان مصری توانستند طی یک برنامه حساب شده در عرض مدت کوتاهی سفارتخانه عربستان سعودی را هم به مدت یک ربع به اشغال خود درآورند تا نشان دهند عِلم استکبارشناسی آنها تنها به صهیونیست و آمریکا محدود نمی‌شود.
 
فردای آن روز رسانه‌ها فاش ساختند «اسحاق لوانون» سفیر رژیم صهیونیستی به همراه سایر دیپلمات‌های صهیونیستی که شمار آنها از هفتاد تن هم می‌گذشت، اندکی قبل از تسخیر سفارت، توسط کماندوهای مصری به فرودگاه قاهره منتقل شده بودند و با لباس‌های مبدل عربی توسط یک بوئینگ 707 به تل‌آویو فرار کردند. بعد از این سونامی دیپلماتیکی علیه تل‌آویو؛ مقامات آمریکایی همچون باراک اوباما و هیلاری کلینتون به همراه نخست وزیر انگلیس با دلداری دادن به رئیس دولت صهیونیستی، به شدت به مقامات مصری تاختند و از آنها خواستند طبق قوانین جهانی و بین‌المللی از سفارتخانه‌ها حمایت بیشتری به عمل آورند. نتانیاهو نیز از اینکه مردم مصر رسماً به صف دشمنان رژیم صهیونیستی پیوستند، در حالتی گیج به‌سر می‌برد و با حالتی عصبانی تنها توانست این عمل مصری‌ها را خطری در روابط دولتش و قاهره توصیف کند!
 
بعد از این روز شیرین در تاریخ قیام مردم مصر که از آن به عنوان انقلاب دوم یاد می‌شود، ترکش دیگری با تجمع گسترده اردنی‌ها مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در پایتخت کشورشان «امان» بر پیکره صهیونیست‌ها وارد گشت که سبب شد تا سفیر این رژیم هم با خفت پا به فرار بگذارد و با ورودش به تل‌آویو کابوس صدور انقلاب اسلامی هم به جان سران صهیونیست بیافتد و خواب راحت را از چشمان‌شان برباید.
 
با همه این احوال جوانان مصری هنوز هم علاوه بر مطالبات‌شان از دولت موقت که قرار است آنها را در 30 سپتامبر یا همان «جمعه بازگرداندن انقلاب» باردیگر گوشزد کنند، چشم دیدن هیچ گونه نماد صهیونیستی و آمریکایی در کشور پهناورشان را ندارند و تسخیر دانشگاه آمریکایی قاهره در 18 سپتامبر مصادف با 27 شهریور نمونه‌ای از این استکبارستیزی در یک فرهنگ اسلامی است که باید منتظر تشدید آن در مصر و تسری به دیگر کشورهای اسلامی نیز باشیم. ان‌شاءالله.
 
مهدی بهرامی
 
منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی