صداگذاری مختارنامه 7 سال طول کشید

به گزارش خبرگزاری فارس از دماوند، جشنواره استانی فیلم کوتاه «سیب» به منظور کشف استعدادها، رقابت و تشویق فیلمسازان عرصه فیلم کوتاه، از 27 تا 30 شهریور به میزبانی شهرستان دماوند برگزار می‏شود.
در جشنواره سیب دماوند، آثاری با موضوعات معارف و مضامین دینی، فرهنگ عمومی و جهاد اقتصادی مورد ارزیابی قرار می‏گیرد.
در بخش جنبی این جشنواره نیز به معرفی سیب دماوند و تقویت شهرت جهانی آن در قالب فیلم کوتاه پرداخته می‏شود.
مراسم اختتامیه دومین جشنواره استانی فیلم کوتاه سیب دماوند، 30 شهریور ماه در شهرستان دماوند با حضور مسئولان فرهنگی هنری و جمعی از هنرمندان برگزار می‏شود و از برگزیدگان جشنواره و همچنین از حمیدرضا آشتیانی‏پور کارگردان سینما و مدیر دوبلاژ آثار سینمایی و تلویزیونی نظیر سریال مختارنامه تقدیر به عمل می‏آید.
به همین خاطر گفت‏وگویی را با آشتیانی‏پور ترتیب داده‏ایم که از نظرتان می‏گذرد.
 
* فارس: چگونه به سمت فیلمسازی و سینما رفتید؟
آشتیانی‏پور: فیلمسازی از دوران کودکی توجه مرا به خود جلب کرد. علاقه زیادی به قصه، داستان و کارهای نمایشی و کشش ویژه‏ای به کارهای خلاقانه هنری داشتم.
تمایل زیادی به کار با چوب داشتم و یک دوره هم کارهای مشبک‏سازی می‏کردم و کم و بیش به نقاشی هم علاقه‏مند بودم.
رفته رفته وقتی بزرگ‏تر شدم، گرایشم به فیلم و سینما بیشتر شد به حدی که تمام تلاشم را کردم برای اینکه وارد عرصه فیلمسازی شوم.
در واقع علاقه‏ای بود که از دوران کودکی در من شکل گرفت و همچنان ادامه دارد.
 
* فارس: به نظر خودتان برجسته‏ترین کارهایی که انجام داده‏اید، چه بوده است؟
آشتیانی‏پور: برجسته‏ترین کارهای من، کارهایی است که هنوز انجام نداده‏ام. در واقع کارنامه افتخارات من کارهایی نیست که انجام داده‏ام بلکه کارهایی است که هنوز نکرده‏ام.
در واقع برای اینکه خیلی از کارها را نکنم، بعضی از کارها را انجام دادم اما در بین کارهای هنری که انجام شده، آخرین کارم "دختری به نام تندر" برایم کار خاطره‏انگیزی بود.
نخستین کارم "در جست‏وجوی قهرمان" نیز به دلیل اینکه زمانی که ما کار کردیم، الگوی ویژه‏ای نداشت برایم ارزشمند است.
در واقع ما بدون اینکه از جریان خاصی در سینما دنباله‏روی کرده باشیم، به نحوی در شکل‎گیری یک نوع به خصوصی از سینمای دفاع مقدس تأثیر داشتیم.
سینمایی که در آن سیر تحول شخصیت مطرح می‏شده، حتی زمینه‏هایی از طنز درآن وجود داشته است و این‏ها بعدها خیلی دنباله‏روی شد.
البته فیلمسازان برجسته‏ای آمدند و کارهایی با کیفیت خیلی بالا انجام دادند و از این جهت، در جست‏وجوی قهرمان برای من کار ارزشمندی است.
 
* فارس: موفقیت خود را مدیون چه چیزی هستید؟
آشتیانی‏پور: من فکر می‏کنم در زندگی خیلی تلاش کردم؛ از کودکی برای رسیدن به آنچه دوست داشتم و خواسته‎ام بوده تلاش کردم و با کوشش و سخت‏کوشی از رده‏های پایین کار خود را آغاز کردم و در همه زمینه‏ها، با انرژی، شوق و شور به کار می‏پرداختم.
ضمن اینکه در کنارش تحصیل هم کردم؛ اگر در زندگی‏ام موفقیتی بوده، چیزی که به من کمک کرده در وهله اول تلاش و ممارست بوده و دوم حمایت‏هایی که اطرافیانم به خصوص از یک زمانی به بعد همسر و فرزندانم به من داشتند.
البته از حمایت‏های مردمی هم برخوردار بودم، در بسیاری از مواقع وقتی بازخورد کارهایم را از مردم می‏گرفتم، انگیزه پیدا می‏کردم که بیشتر فعالیت کنم.
این ادامه پیدا کرد و در زمینه‏های مختلف تا حدودی در حد خودم موفقیت‏هایی به دست آوردم.
 
* فارس: کمی در مورد مختارنامه صحبت کنید، ویژگی‏های این کار چه بود و چه تفاوت‏هایی با کارهای قبلی شما داشت؟
آشتیانی‏پور: کار مختارنامه از جهاتی یک کار جدی و ویژه بود؛ به خصوص در زمینه موضوعی که من در آن فعالیت داشتم که منحصراً دوبله است.
این کار با شرایط خاص و وسعتی که داشت، تجربه نوینی در عرصه سینمای ما بود.
میرباقری فیلمسازی است که در شرایط خاصی کار می‏کند و روحیات و حساسیت‏های خاصی هم دارد.
زمانی که بعد از تجربه "معصومیت از دست رفته" که با وی کار کردم، برای بار دوم به من مراجعه کرد، انگیزه خیلی زیادی داشتم که کار با میرباقری را به بهترین شکل انجام دهم.
هم برای تشکر از وفاداری وی و به پاسداشت احترامی که برای کار من قائل شد و هم به خاطر کار میرباقری و البته به خاطر خود و....
مجموعه اینها انگیزه بسیار بالایی را در من به وجود آورد برای اینکه بتوانم یک کار خوب، ارزشمند و ماندگار انجام دهم.
مهم‏ترین ویژگی‏هایی که در این کار وجود داشت، به طور مشخص در وهله اول به خود میرباقری برمی‏گشت و بعد برخورد متفاوتی که ما در عرصه دوبلاژ با این کار می‏توانستیم بکنیم.
اینها فرصت مناسبی را برای من به وجود آورد که کار ویژه‏ای را انجام دهم و از این نظر این یک کار متفاوت و خاص محسوب می‏شد.
 
* فارس: چرا دوبله مختارنامه به هیچ وجه محسوس نبود و به نظر می‏رسید که صداها مربوط به سر صحنه باشد؟
آشتیانی‏پور: اصل فیلم به هر حال صدابرداری در صحنه بود و این صداها طی هفت سال مراحل تولید فیلم ضبط شده بود و گاهی فواصل بین ضبط برخی از صحنه‏ها شاید به چند سال می‏کشید و طبیعتاً حساسیت‏هایی هم در مورد این نوع کار وجود داشت.
از آن جایی که در این سال‏های اخیر متأسفانه برخوردهای بدی با جریان دوبلاژ در سینما و تلویزیون به وجود آمده، ما تصمیم گرفتیم اولاً توانایی و قابلیت‏های خودمان را یک‏بار دیگر به نمایش بگذاریم.
ضمن اینکه خود این کار ایجاب می‏کرد که این حس باور تماشاچی برای صدابرداری سر صحنه را  تقویت کند و ما نمی‏خواستیم تماشاچی یک تصور تصنعی از صداهای فیلم داشته باشد.
به همین دلیل سعی کردیم به نحوی با کار برخورد کنیم که باور واقع‏گرایانه فیلم را تقویت کنیم، به خصوص چون کار تاریخی بود، از لحاظ زمانی تماشاچی یک نوع فاصله‏گذاری با فیلم به طور طبیعی داشت.
ما باید سعی می‏کردیم که این را به حداقل برسانیم و یکی از راه‏های که می‏توانستیم این کار را بکنیم، این بود که حس صدابرداری سر صحنه و واقعی کار را تقویت کنیم.
 
* فارس: بیشتر دوست دارید در کدام زمینه هنری اعم از دوبلاژ، بازیگری، فیلمسازی و... فعالیت کنید؟
آشتیانی‏پور: من عاشق فیلمسازی هستم و دلم می‏خواهد که فیلم بسازم؛ بنویسم و بسازم.
ولی بنا به دلایل خاصی که به هر حال الان در سینمای ما حاکم است، سعی می‏کنم فعلا رابطه حسی و ذوقی خود را با سینما از طریق دوبلاژ حفظ کنم تا زمان مناسبی فرابرسد.
 
* فارس: کارهای مذهبی و تاریخی را بیشتر دوست دارید یا اجتماعی، طنز و...؟
آشتیانی‏پور: در عرصه فیلمسازی بیشتر کارهای اجتماعی را ترجیح می‏دهم اما در دوبلاژ حق انتخاب ما کم است.
در واقع کارهایی باید تولید شده باشد تا ما برای انجام آن دعوت به کار شویم، بنابراین آنجا فقط اگر نخواهیم کاری را انجام بدهیم، در پذیرش یا عدم پذیرش آن حق انتخاب داریم ولی در تولید سهم چندانی نداریم.
بنابراین در عرصه دوبلاژ هر کاری پیش بیاید که تشخیص بدهیم می‏توانیم موثر باشیم و کار مفیدی درآن بکنیم، انجام می‏دهیم.
طبیعتا تنوع کاری در هر زمینه‏ای که باشد، برای ما جذاب است ولی در عرصه سینما بیشتر کارهای طنز و اجتماعی را ترجیح می‏دهم.
انتهای پیام/م10