خبرگزاری فارس لرستان- پریسا قربانی نژاد؛ امروز بیست و دوم بهمن ۱۴۰۱ ملت ایران تجلی دوباره‌ای از شکوه و عظمت سال ۵۷ را به رخ جهانیان کشیدند، مردم لرستان همچون دیگر نقاط کشور از زن و مرد، پیر و جوان به صحنه آمدند و با آرمان‌های امام راحل و شهدای انقلاب تجدید بیعت کردند.
با اینکه در خرم‌آباد آغاز راهپیمایی از ساعت ۱۰ صبح اعلام شده بود، اما مردم این شهرستان با شوق و اشتیاقی وصف ناشدنی زودتر از وقت قرار سر قرار عاشقی خود رسیدند و صحنه‌هایی از افتخار و غرور را رقم زدند.
جای جای این شهر ولایتمدار و شهیدپرور پر است از نشان عزت و افتخار، پر است از نشان ایمان و آزادگی و اکنون مردم خرم‌آباد آمدند تا ضمن تجدید میثاق با امام و رهبری، بعه دشمنان نشان دهند که ملت سرافراز جمهوری اسلامی همواره تا پای جان پای این نظام و انقلاب خواهد ایستاد.
اگرچه مردم لرستان همچون دیگر استان های کشور ۲ سالی را به دلیل شیوع کرونا ۲۲ بهمن در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی را در خانه‌ها جشن می‌گرفتند، اما امسال آن هم با وجود کارشکنی‌ها و تبلیغات رسانه‌ای دشمنان، با حضور باعظمت و گسترده خود نشان دادند که ملت ایران همین جمعیت مدافع انقلاب است نه آن اندک افرادی که با آشوب در دل خیابان‌ها آمده و با پروژه کشته سازی و بی‌اعتمادسازی سعی در ایجاد خلل در وحدت و اقتدار مردم داشتند.
ساعت ۱۰ شد و زمان شروع راهپیمایی، اما خیل جمعیت در هر نقطه از شهر در حال آمدن به سوی میدان شهدا بودند و دقایقی طول کشید تا این موج خروشان راه افتد.
از گذشتن روزهای پر التهاب در کشورمان زیاد نمی‌گذرد، روزهایی که دشمنان عفت و غیرت زنان و مردان را نشانه رفته و سعی در ترویج فرهنگ غربی و برهنگی را در ایران داشتند، اما کور خواندند، امروز همین زنان و دختران دهه ۸۰ و ۹۰ ما به میدان آمدند و با شعار «آمریکا نگه ما زنیم، تو دهنش می‌زنیم» مشت محکمی را به دهان یاوه گویان زدند.
هر کسی هر کاری از دستش برمی آمد امروز برای جشن پیروزی انقلاب انجام می‌داد، یکی شعار خودجوش می‌داد و مردم را همراه می کرد، دیگری اسپند سر راه مردم آورده بود که جان این مردمان زخمی چشم بد کوردلان نشود و تا همیشه سلامت برای انقلابشان جشن بگیرند.
ایستگاه‌های صلواتی هم که به راه بود، تشنه که میشدی در ایستگاه سقای کربلا گلویی تازه می‌کردی و پرقدرت‌تر شعار «مرگ بر ضد ولایت فقیه» را سر می‌دادی، آن طرف‌تر گروه سرود را نوجوان‌های دهه هشتادی راه انداخته بودند و با بازخوانی سرودهای سال ۵۷ نوستالژی آن روزها را برای قدیمی‌ترها بازخوانی می‌کردند.
سر بر آسمان که بلند می‌کردی، بادکنک‌های سبز و سفید و سرخی را میدیدی که در جشن انقلاب بالا رفته و شکوه ماندگاری ایران را به نمایش می‌گذارند.
مگر می‌شود لر باشی و نوای شادمانه ساز و دهل لری آن هم در بزرگترین جشن کشورت به صدا درنیاید، اینجا دیار مردم شیرین زبانی است که همیشه با سرودها و نواهایش همچون «دایه دایه» سهم بزرگی در پایداری انقلاب اسلامی داشته است.
دشمن نمی‌دانست شهید سلیمانی از قاسم سلیمانی برایش خطرناک‌تر است، این را امروز شور و شوق کودکان برای عکس یادگاری گرفتن با حاج قاسم نشان داد، خردسالانی که عشق سردار دل‌ها را در جان داشته و صف به صف در ایستگاه عکاسی منتظر رسیدن نوبتشان برای ثبت خاطره با شهید می‌ماندند.
کمی آن سوتر وقتی عکسشان را با حاج قاسم می‌گرفتند، روی یک بنر جمله‌ای را برای شهید و کشور پر افتخارشان می‌نوشتند، اشکالی از گل و پرچم و نقشه کشورشان را روی آن می‌کشیدند و بزرگترها پایش را امضا می‌زدند.
ساعت ۱۱ و ۳۰ دقیقه و جمعیت به مقصد رسیده و در میدان ۲۲ بهمن جمع شده‌اند تا با یکدیگر ۴۴ سالگی پیروزی انقلابشان را جشن بگیرند، چه صحنه باشکوهی را در این لحظه می توان دید، حضوری که قاب دوربین‌ها برای ثبتشان بسیار کوچک است و هر شات تنها یک موج است از دریای مواجی که به سرمنزل عشق رسیده و اکنون آرام گرفته است.
در آخر مراسم، همین که گوینده مراسم قطعنامه را می‌خواند و شروع می‌کند به دعا کردن، کودکان دست‌های کوچکشان را رو به آسمان و خداوند مهربان بلند می‌کنند و هر بار با آمین گفتن برای سرافرازی کشورشان، تیری فرو می‌کنند بر قلب بدخواهان و دشمنان خاک پرافتخار ایران اسلامی.
پایان پیام/
