به گزارش خبرگزاری فارس از ایذه، باز هم دریاچه سد کارون ۳ و اتفاقاتی تکراری، حوادثی تلخی که اگر چه وقوع آن ناشی از سهلانگاری و کمتوجهیهای وزارت نیرو پس از آبگیری سد است. سدی که جادههای دسترسی منطقه و روستاهای بالادست و حق استفاده از میلیونها مترمکعب آب برای شرب و کشاورزی را نیز از آنها گرفت.
با وجود این حوادث، آنچه زیباست تکرار ایثار مردمی است که اگر چه دریاچه و سد به آنها وفایی نکرده است اما آنها همچنان وفادار اخلاق، انساندوستی، ایثار و آیین نوعدوستی هستند.
چندی پیش داستان از خود گذشتگی "برزعلی کیانی" برای نجات گردشگر اصفهانی در دریاچه سد کارون ۳ و روزهای اخیر داستان بهروز و فتاح خدابخشی دو برادر ساکن روستای کهرلا از توابع شهرستان دزپارت در نجات ۱۰ نفر مسافر در حال عبور از دریاچه سد نشان داد مردمان این مناطق همچنان در ایثار حرف نخست را میزنند.
پیرو این واقعه و اخبار ضد و نقیضی که در این رابطه منتشر میشد، خبرنگار خبرگزاری فارس جهت بررسی این مساله به گفتوگو با مسئولان و نجاتگران این واقعه نشست.
این اقدام یک ایثار بود
مجید رحمانی فرماندار شهرستان دزپارت در گفتوگو با خبرنگار فارس میگوید: آنچه در رابطه با این واقعه و نجات سرنشینان قایق گردشگری توسط این دو برادر گفته میشود تایید میشود و این حرکت یک ایثار و از جانگذشتگی برای نجات همنوع بود.
وی افزود: با توجه به اینکه این حادثه در زمان وقوع طوفان مونسون برای یک قایق در دریاچه سد کارون ۳ به وقوع پیوست و اگر این برادران شاهد ماجرا نبودند و برای نجات این گردشگران اقدام نمیکردند مشخص نبود اینک این سرنشینان قایق به چه سرنوشتی دچار بودند.
فرماندار شهرستان دزپارت ادامه میدهد: در آن لحظه که هیچ نهاد و گروه امدادی و دولتی در آن محل حضور نداشتند، برادران خدابخشی بر دل دریاچه زدند و ۹ نفر از سرنشینان این قایق غرق شده را نجات دادند و متاسفانه یک نفر نیز در دریاچه غرق و مفقود شد.
رحمانی در پایان گفت: نیروهای امدادی از جمله هلالاحمر ساعتها بعد در محل حادثه حضور پیدا کردند و کار نجات این افراد گرفتار در دریاچه فقط توسط این دو برادر حاضر در محل حادثه انجام شد.
خدا میداند برای رضایش دل به آب زدیم
بهروز خدابخشی یکی از دو برادر ناجی است که در گفتوگو با خبرنگار فارس میگوید: حادثه زمانی که طوفان در حال وقوع بود صورت گرفت و با توجه به اینکه روستای ما در بالادست دریاچه سد قرار دارد در لحظه وقوع حادثه شاهد آن بودم.
وی افزود: قایق ابتدا در دریاچه و میان موجها متوقف و سپس واژگون و تمام سرنشینان که گردشگرانی از شهر میداود باغملک بودند در دریاچه غرق شدند و فورا با فریاد برادرم فتاح را جهت همراهی و رسیدن به محل با خبر کردم و با استفاده از قایق فورا خود را به آنجا رساندیم.
این شهروند خوزستانی اضافه کرد: در زمان حضور در محل همه افراد غرق شده از سرنوشت خود خبر نداشته و با دیدن ما با فریاد خواستار کمک شدند و من و برادرم کار نجات آنها را آغاز کردیم.
خدابخشی ادامه میدهد: به جز یک نفر که گویا ۳۵ سال سن داشت و در همان ابتدا احتمال زیاد به عمق دریاچه رفته بود بقیه افراد از جمله راننده قایق را نجات دادیم و طی دو مرحله به خشکی رساندیم.
وی گفت: نجات یافتگان این حادثه سه زن، سه مرد و سه کودک بودند که از یک سرنوشت تلخ نجات پیدا کردند.
خدابخشی در رابطه با این اقدام خود میگوید: خود خداوند شاهد است که در آن لحظه طوفانی که شاید جان خودم هم در خطر بود بهجز برای انسانیت و حس نوعدوستی و انساندوستی هیچ چیز دیگری در ذهنمان خطور نمیکرد، شب عاشورا بود و در راه امام حسین (ع)، عشق به او و رضایت خدا این کار را بدون هیچگونه چشمداشتی انجام دادیم.
وی ادامه میدهد: پس از نجات این افراد چون آنتن موبایل و جاده دسترسی به دهدز بهدلیل طوفان قطع بود تمام نجاتیافتگان را به خانه خود بردیم.
خدابخشی گفت: بیش از سه ساعت و پس از پایان طوفان که همچنان شبکه موبایل قطع بود، دهیار جهت اطلاع مسئولان شهرستان راهی دهدز شد و خبر به گوش آنها رسید و ساعتها بعد نیز تیمهای امدادی و هلالاحمر جهت رسیدگی به حال نجات یافتگان و آغاز تجسس برای یافتن پیکر فرد مفقود شده به منطقه وارد شدند.
وی در پاسخ به این سوال که وی در منطقه مشغول به چه کاری است بین کرد: من دارای گواهینامه غریق نجات و ملوانی هستم و به همراه برادرم با یک قایق در دریاچه کار میکنیم و سالهاست که مدارک خود را برای بهکارگیری در سد تحویل دادهایم و مانند تقاضای دیگر جوانان جویای کار منطقه خبری از آن نشده است.
خدابخشی با بیان اینکه من در ازای کاری که کردم از هیچ فردی چشمداشت کمک و حمایت ندارم افزود: در آن لحظه ۱۰ نفر انسان در حال غرق شدن و جان دادن بودند و اصلا گذر از آن برایم قابل درک نبود حتی اگر در آن لحظه به بهای از دست دادن جانم پایان مییافت.
وی ادامه داد: وقتی افراد غرق شده از من کمک میخواستند دیگر خودم را نمیشناختم و همه احساس من فقط نجات دادن بود. اگر ۱۰۰ بار دیگر هم چنین صحنههایی را ببینم بیدرنگ برای نجات همنوعانم اقدام خواهم کرد.
خبرنگار: وحید اورکی
انتهای پیام/۷۲۰۲۶/