محمد شایاننژاد امروز در گفتگو با خبرنگار فارس در اصفهان، در ارتباط با مشکلات کشاورزان، با اشاره به جنبههای مختلف سیاسی و فرهنگی و اقتصادی اصلاح الگوی کشت، اظهار داشت: فرایند اصلاح الگوی کشت، فرایند پیچیدهای است و نمیتوان به کشاورز به صورت دستوری گفت که چه چیزی کشت کند، اما مسألهای که باید در نظر گرفت این است که با همین الگوهای فعلی کشت، هم قیمت محصولات کشاورزی بالا رفته و برای کشاورز صرفه دارد.
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان افزود: مشکل اینجاست که اگر به فرض، حقآبه کشاورز را بدهند، باید از آب، استفاده بهینه کنیم و یکی از راههای آن، کشت گیاهانی است که آب کمتری مصرف میکنند.
وی ادامه داد: مشکل مهمتر این است که کشاورزی با الگوی سنتی انجام میشود و باید به سمت آبیاری مدرن پیش رفت، اما نه این صورت که همه مدرن شوند، مثلا آبیاری تحت فشار را نباید در مناطق بادخیز استفاده کرد، باید به سمت آبیاری نوین مثل آبیاری قطرهای و نواری رفت و کشاورزان باید به این سمت حرکت کنند.
شایاننژاد به مشکل اصلی آبیاری سنتی اشاره و بیان کرد: مشکل آبیاری سنتی ما این است که این نوع آبیاری، تجربی است و بر اساس چرخش طراحیشده انجام نمیشود و کشاورزان بر اساس تجربهای که دارند اقدام به کشت و آبیاری میکنند.
دانشیار دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: مهمترین نکته در بحث آبیاری این است که با روش درست و دقیق آبیاری، از این آب، بهینه استفاده کنند.
وی به کشت گلخانهای هم اشاره و خاطرنشان کرد: مشکل کشت گلخانهای در ابتدای امر این است که سرمایه اولیه بسیار بالایی میخواهد و این موجب میشود که خیلی از کشاورزان به این کار تمایلی نداشته باشند، در ضمن در غرب اصفهان، از نظر اقلیمی، کشت گلخانهای فعلا بیشتر از شرق جواب داده است.
شایاننژاد اضافه کرد: باید به این هم توجه کرد که در کشت گلخانهای محصولات خاصی تولید میشود و نمیتوان بعضی از نیازهای اساسی کشور مثل گندم و جو و به طور کلی غلات را در گلخانه کشت کرد.
استاد دانشگاه صنعتی اصفهان درباره مسأله خشکسالی و میزان تاثیر آن بر کار کشاورزان هم تصریح کرد: خشکسالیهای اخیر، مزید بر علت مشکلات کشاورزان شده است، ولی علت اصلی این مشکلات نیست، مثل خانوادهای که روز به روز هزینهاش افزایش مییابد و درآمد این خانواده بیشتر مصرف میشود و در این میان، فرزند خانواده دچار یک بیمار خاصی میشود که نیاز به هزینه زیاد دارد، خشکسالی حکم همین مریضی را دارد، ولی علت اصلی این نیست.
وی درباره زایندهرود گفت: مشکل زایندهرود هم مثل همین خانواده است که هزینههایش زیاد شده است، از طرفی آب زایندهرود را به جای دیگری میبرند و منابع آبی دیگری مثل پروژه تونل بهشتآباد را جایگزین نمیکنند و از طرف دیگر بارهای اضافه هم روی آن قرار دادهاند و برداشتها از سوی صنایع آببر و کشاورزان بالادست زایندهرود، میزان زیادی از آب را مصرف میکند.
شایاننژاد در پایان تصریح کرد: مشکل اصلی زایندهرود عدم مدیریت مصرف یعنی عدم توازن صحیح بین تولید و استحصال آب و مصرف آب است و که این به تدریج شروع شده و الان به این نقطه رسیده است، کاهش بارندگی هم مزید بر علت شده است و اگر بارندگی داشته باشیم به صورت مقطعی شاید این مشکلات حل شود.
انتهای پیام/۶۳۰۷۷/ص۲۰/