خبرگزاری فارس اصفهان؛ فاطمه نجفی: بدون شک یکی از اقشار مهم جامعه ما کودکان، نوجوانان و جوانان استثنایی هستند که به نوعی با معلولیت‌های مختلف بینایی، شنوایی جسمی و حرکتی و ذهنی روبرو هستند؛ افرادی که آرزوهای بزرگی دارند و برای رسیدن با آن‌ها تلاش می کنند تا به همه نشان دهند که «خواستن، توانستن است».
طبیعی است که توانمندسازی معلولان موجب پویایی حضور آن‌ها در کنار سایر شهروندان می شود و زمانی که عده‌ای معلولیت را محدودیت بزرگی برای خود می‌دانند، افرادی، از معلولیت تفسیری جدید ارائه می‌دهند، معلولانی که با سخت‌کوشی، ممارست و خودباوری از سد سختی‌ها عبور کرده و دریچه‌ای جدید را به دنیایی دور از انتظار افکار عمومی باز می‌کنند.
زگهواره تا گور دانش بیاموز
مبارزه با بی سوادی در کشور ما سابقه ۸۳ ساله دارد اما تا آخرین سال‌های سقوط رژیم شاهنشاهی همچنان خیل عظیم کودکان لازم‌التعلیم از امکان ورود به مدارس محروم بودند. قبل از انقلاب از هر ۱۰۰ ایرانی بالای شش سال سن، ۵۲.۵ نفر بیسواد بودند؛ در آخرین سرشماری سال ۹۵ به رشد نرخ باسوادی بالای ۸۰ درصد رسیده‌ایم.
سید یاسر تقوی، توان‌خواهی است متولد خرداد ۵۹ که کوشش و تلاش را سرلوحه کار خود قرار داد تا به هدفش رسید و زمانی که اقدام به یادگیری سواد کرد؛ در ظاهر کار سخت و نشدنی برای یک فرد دارای معلولیت تصور می‌شد اما با تلاش و همت به خواسته خود رسید.
سید یاسر در خانواده‌ای شلوغ و پر جمعیت با ۸ پسر و ۶ دختر به دنیا آمده است یکی از برادران در عملیات بیت‌المقدس شهید شد و بقیه ازدواج کردند.
پدر از سلاله سادات بود و هر روز صدای دلنشین صوت قرآنش در خانه نوازشگر روح و روان فزرندان بود و به نوعی مکتب‌خانه قرآنی فرزندان بود و باعث شد تا سید یاسر با قرآن انس بیشتری بگیرد و اما طولی نکشید که پدر نیز در منزل آخرت مأوا گزید.
تنها مونس و همدم سید یاسر مادر بود و برادری که بعد از ازدواج در کنارش مانده بود تا کمک حال برادر باشد. سید یاسر علاقه زیادی به خواندن کتاب داشت و ذهن هوشیاری برای حساب و کتاب، اما فقط سواد مکتب‌خانه قرآنی پدر را داشت تا اینکه با همت وی جرقه سوادآموزی زده شد.
در روزگاری که برادرش صاحب دو فرزند دختر دو قلو شده بود و همزمان با ورود به سن ۷ سالگی و رفتن به مدرسه اقدامات اولیه برای باسوادی وی نیز انجام شد و زن‌برادر همگام با فرزندان به سید یاسر نیز سواد خواندن و نوشتن یاد می داد و برادرزاده‌ها آموزش‌های مدرسه را به عمو تعلیم می‌دادند.
در این میان خواهران و برادران نیز هر کدام به نوبه خود در سوادآموزی سید یاسر کم نمی گذاشتند تا اینکه سید یاسر در سال ۹۴ سواد آموزی را آغاز کرد و در سن ۳۵ سالگی بدون رفتن به مدرسه و داشتن مدارک تحصیلی موفق به خواندن و نوشتن شد و به عنوان عضو فعال کتابخانه عمومی شهر ونک در شهرستان سمیرم شروع به خواندن کتاب کرد، حالا سید یاسر علاوه بر خواندن قرآن کتاب‌های زیادی مطالعه کرده و زمانش را با مطالعه پر می‌کند.
ایثار به عشق مادر
خدمات درمانی، آموزشی و رفع نیازهای پیش پا افتاده‌ای مثل آرایشگاه، خیاطی و نیازهای روزمره که رفع هرکدام برای یک فرد معلول مثل یک جنگ است چرا که حتماً یکی از اعضای خانواده باید برای رفع این نیازها همراه فرد باشند.
این روزها البته مادر سید یاسر در بستر بیماری به سر می‌برد و مدتی است که مادر برای درمان از فرزند دور شده است؛ وابستگی شدید مادر و فرزند باعث شده تا این روزها بی‌قرار مادر باشد و بی تابی کند. روزی که رئیس بهزیستی شهرستان سمیرم برای دیدن سیدیاسر رفته بود در جواب سؤال وی که پرسید مشکلت چیست؟ بدون وقفه گفت: مادرم! کلمه ای که برای چند لحظه احساسات همه را برانگیخته کرد.
وی مشکلات خودش را فراموش کرد و اولویت را به مادر داد تا مسکنی نزدیک بیمارستان در شهرستان همجوار جهت تحت نظر بودن پزشک برای مادر درخواست کند چون سلامتی مادر برایش از هر چیزی واجب‌تر بود.
و زن‌برادرش در جواب پیشنهاد همراهان که گفتند وی را به توانبخشی بسپارید، گفت: «هرگز این کار را نمی‌کنیم ما عاشق سید یاسر هستیم و تحت هیچ شرایطی رهایش نمی‌کنیم چرا که وی با این وضعیت مرا در بزرگ کردن بچه‌ها کمک کرد و برای‌مان عزیز است».
اشتغال و امید به آینده
این مددجوی جوان در آخر این دیدار هم برای آینده‌اش تقاضای وام کرد تا با خرید گوسفند علاوه بر رونق تولید و اشتغال، سرمایه‌ای برای آینده‌اش داشته باشد، درخواستی که نشان از همت و اراده بلند او دارد. و این حقیقت توان‌خواهانی است که با متانت و صبوری در درون جسم محدود خود نشسته‌اند تا الگویی از توانایی خود را به نمایش بگذارند، بزرگ انسان‌هایی که اندیشه‌شان حکایت از روح بلندشان دارد و جاده‌های زندگی را با قدرت می‌پیمایند و معلولیت در پیش پایشان هزار بار به زانو می‌نشیند.
این نگاه به معلولیت در حالی است که ان روی سکه بسیاری از افراد معلول، بخاطر داشتن نقص عضو، زندگی خود را تیره و تار می‌بینند و به جای کنار آمدن با این وضعیت، انزوا و گوشه‌گیری را انتخاب می‌کنند. البته ناگفته پیداست که زندگی متفاوت از شرایط عادی سخت و دشوار است اما پایان راه نیست و در این میان با اراده‌هایی هستند که با وجود محدویت‌های فیزیکی مسیر دیگری را برای ادامه زندگی خود بر می‌گزینند، در این راه سخت و طاقت‌فرسا، تمام موانع را پشت سر گذاشته و با سربلندی به هدف تعیین شده خود می رسند و سید یاسر نمونه این همت بالا است.
نماز و روزه‌ای که قضا نشد
از همت و تلاش سید یاسر که بگذریم ریال ایمان و اعتقاد وی هم زبانزد است؛ به گفته خانواده تا به حال روزه و نمازش قضا نشده و حاضر به روزه‌خواری حتی در شرایط سخت نشده است؛ وی توقع زیادی هم از دیگران و مسؤولان نداشت تا آنجا که رئیس بهزیستی شهرستان با دیدن شرایط وی خود پیشنهاداتی برای خدمات ارائه داد.
و این پایان ماجرا سید یاسر نیست، این تازه میانه‌ای از راه درخشانی است که او و خانواده‌اش برای لذت بردن و رضایت از زندگی و در کنار هم بودن انتخاب کرده‌اند، راهی که اگر چه نور وجود پدر همراهشان نیست اما هنوز مادری هست که با نفس‌هایش و با حضورش سید یاسر و برادران و خواهران را رو به جلو حرکت دهد.
در حالی که آمارهای جهانی نشان می‌دهد که بیش از چهار درصد مردم جهان از معلولیت و ناتوانی جسمی ناشی از بروز حوادث یا علل مادرزادی رنج می‌برند و اگر شمار خانواده‌هایی را که زندگی‌شان به دلیل لزوم مراقبت از یک عضو ناتوان، تحت تاثیر قرار گرفته است را به تعداد افراد ناتوان بیفزاییم، حدود ۲۵ درصد از جمعیت جهان درگیر ناتوانی هستند. جامعه معلولان با وجود معلولیت‌ها همواره ثابت کرده‌اند که می‌توانند و با تعبیر معنای خواستن به توانستن موفقیت‌های متعددی را کسب کنند به شرط آنکه بستر لازم فراهم شده و مورد حمایت قرار بگیرند.
انتهای پیام/۶۳۱۱۱/ص۲۰/م
