خبرگزاری فارس - هرمزگان؛ زینب نورالدینی: راهی شرق هرمزگان می شویم، آنجا که ما را منتظرند. با طی ۲۰۰ کیلومتر راه به اولین روستای هدفمان یعنی روستای زرآباد در شهرستان سیریک می رسیم.
مردم از حضورمان دلگرم و خرسندند، هر چند غم عمیقی در رخسارشان پیداست. اهالی یک به یک لب به سخن می گشایند. آنچه که دلمان را به درد می آورد، جیره بندی آب است. آنهم ماهی یک روز!
گاهی تا 50 روز وصل شدن آب به درازا می‌کشد
اهالی می گویند:گاهی این سررسید وصل شدن آب تا ۵۰ روز هم به درازا می کشد، با وجود اینهمه آب و قرار گرفتن در همسایگی شهرستان بشکرد با سدهای سرریز آبش، وجود چنین صحنه هایی برایمان توجیه پذیر نیست و چیزی جز بی‌برنامگی نمی تواند باشد.
مشکل بی آبی و قطعی مکرر برق در روستای زرآباد مردم را کلافه کرده است.
این مطلب را سید حسن پریدار عضو شورای اسلامی روستای زرآباد شهرستان سیریک در گفتگوی با خبرنگار فارس می‌گوید.
وی اظهار داشت: روستای زرآباد با ۶۵ خانوار و ۳۶۰ نفر جمعیت از توابع شهرستان سیریک است. آب شرب روستا هر ۳۰ روز، یک روز وصل می شود که گاهی ممکن است تا ۵۰ روز هم به درازا بکشد. بنابراین مردم ناچارند آب مورد نیازشان را از تانکر های سیار به قیمت هر تانکر ۸۰۰ هزار تومان خریداری کنند.
هر تانکر جوابگوی نیاز دو هفته
با توجه به پرجمعیت بودن خانوارهای روستایی، هر تانکر نهایتاً جوابگوی نیاز دو هفته است و ما ماهیانه علاوه بر اینکه هزینه دو تانکر آب را پرداخت می کنیم، قبض آب هم برای ما صادر می شود که بهای آب هم باید پرداخت کنیم و حدود دو میلیون تومان در ماه تنها هزینه آب ماست، درآمد ما کفاف چنین هزینه هایی را ندارد، ضمن اینکه استفاده از این آب راکد که در حوضچه ها نگهداری می شود، مشکلات پوستی و امراضی گوارشی هم برای ما در پی دارد. این آب‌ها گاه قابل شرب هم نبوده و شور یا تلخ هستند.
اوضاع آب در 22 روستای جاسک با مشکل آبشیرینکن حاد شده است اما بزودی...
مراد رحیمی رئیس شورای شهرستان جاسک در گفت وگو با خبرنگار فارس از وجود چنین معضلی در شهرستان جاسک خبر می دهد و می‌گوید: ۲۲روستای شهرستان جاسک در اثر از مدار خارج شدن آب شیرینکن بونجی با مشکل آب شرب خود مواجه هستند که فعلا آبرسانی آنها از طریق تانکرهای سیاری انجام می پذیرد که متعلق به ادارات نظامی، انتظامی، نیروی دریایی ارتش، دریابانی و چند شرکت دیگر است.
رحیمی اذعان کرد: ۵ یا۶ تانکر خدمات آبرسانی را برعهده دارند و با توجه به اینکه تانکرها متعلق به دیگر ارگانها هستند و گاهی در خدمت اداره یا سازمان مربوطه خودشان هستند، این تعداد تانکر جوابگوی جمعیت ۱۶ هزار نفری شرق جاسک نیست و مردم مجبور می شوند آب آزاد بخرند.
قول مدیرعامل آب و فاضلاب
رحیمی تصریح کرد: شرکت آب و فاضلاب از زمان از مدار خارج شدن آب شیرینکن همکاری لازم را داشته و آب بها نگرفته است و مدیرعامل آب و فاضلاب استان هرمزگان قول داده تا پایان هفته با رفع عیب، فعالیت آبشیرینکن از سر گرفته شود.
سالهای خیلی دور، وقتی در کلاس اول حروف را به تماشا می نشستیم و کلمه را می نوشیدیم، این جمله ها می رسیدیم:" بابا آب داد" و "بابا نان داد". کلاس اول و کلاس های بعد و بعد را به پایان رساندیم، اما هیچ وقت در تصورمان نمی گنجید که روزی بیاید که جمله های "بابا آب داد و نان داد " تغییر کند. چون آب و نان از ما چنان دور است که بابا هم نمی‌تواند آن را به ما بدهد. اینجا آب آنقدر زیاد است که ماهی ها اگر مهلتی داشته باشند در دنیای آبی شان گذر می کنند وصیادان روزی خویش را از آن می گیرند. اینجا آب آنقدر زیاد است که سرزمین ما را به دیگر سرزمین ها مرتبط می سازد و مردم آن را به هم می رساند.
این آب آنقدر زیاد است که در طوفان چون کوه بر می خیزد و در سکوت باد، معصومانه تو را طلب می کند اما چرا این آب زیاد دریاهای سرزمین ما، سهم مردمانش نمی‌شود؟
چرا از شیرینی آب شیرینکن ها، کام اهالی شرق استان شیرین نمی شود؟
چرا این عنصر حیات بخش، کام تشنه مردم شرق استان را سیراب نمی کند؟
چون هیچ سازه ای نیست که آب ها را مهار کند تا لبان خشکیده شان به قطره ای جان بگیرد و دست بابا هم سدی نمی شود، برای در اختیار گرفتن این قطره های زندگی و با حسرت آنها را به تماشا می نشیند.
انگار که گذر عمر خویش را می بیند که به سرعت از میان خاک ها ،سنگلاخ ها می گذرند.
بابا آب نیاورد!
کودک دیروز و بابای امروز فکر می کند، اگر مولفان کتاب، پیشگو بودند، آیا به جای بابا آب داد، چه جمله ای می‌نوشتند که هم کودکان حروف الفبا و جمله را یاد می‌گرفتند و هم بعد از سالها همچنان باباها می‌توانستند کاری کنند کارستان!
تدوینگران کتاب نمی دانستند روزی می آید که آب دریا هم می‌شود شیرین کرد اما باز ساکنان شرق استان هرمزگان همچنان تشنه باشند؛ آنها هیچ تصور نمی کردند که از کنار تشنگان آب به صنایع استان های همجوار برود.
نویسندگان کتاب فارسی این روزها را نمی دیدند که مردمانی هم هستند که در ماه فقط یک روز به آب دسترسی پیدا کنند، آنان هیچ نمی اندیشیدند که صیادان خانه نشین با کدام درآمد تانکر آب بخرند آنهم ۸۰۰ هزار تومان.
انتهای پیام/
