پاکبان‌ها کرونا نمی‌گیرند!

خبرگزاری فارس- همدان؛ هوا گرگ و میش که می‌شود و سوز سرما گونه‌ها و لب‌هایشان را می‌لرزاند از خانه بیرون می‌زنند، شاید به تعداد انگشتان دست این وقت صبح از خانه بیرون زده باشم گویی هنوز وسط زمستان هستیم انگار نه انگار واپسین روزهای اسفند را سپری می‌کنیم، گفتم اسفند و غمی از دلم گذشت، اسفندماه امسال از همان روز دوم مهمان ناخوانده‌ای را بدون خوشامدگویی در آغوش گرفت.

مهمانی که کمر همت بسته تا جان عزیزانمان را نشانه گیرد، این ناخوانده در گوشه گوشه دنیا، کشور و حتی گوشه گوشه شهر و دیارمان خانه کرده اما در دیار ما که به دیار مهر و مهرورزی  معروف است افرادی نفس می‌کشند که نفس‌های خود را در گرو حفظ جان همنوعان خود می‌دانند.

 صبح زود و سرمای استخوان‌سوز همدان هم نمی‌تواند از حضور این قشر زحمتکش و خدوم جلوگیری کند، آنها در دو شیفت کار می‌کنند صبح‌های زود و بعدازظهرها هرچند تعدادی از آنها چرخشی نظافت می‌کنند.

پاکبانان با همتی والا هر روز کوی و برزن را پاکسازی و با جاروهای بلند چوبی چهره شهر را نو می‌کنند و سمفونی نو می‌نوازند.

اما چند روزی است که کار و بار آنها با خطری بیش از گذشته مواجه شده، دیروز با خطراتی چون هپاتیت و ایدز دست و پنجه نرم می‌کردند و امروز کرونا هم به مخاطرات قبلی اضافه شده است.

حالا امروز پاک کردن چهره شهر و سرایش همان سمفونی همیشگی ممکن است به قیمت جان پاکبانان تمام شود.

کرونا پاکبانان را با بی‌احتیاطی و شاید بی‌خیالی ما آدم‌ها تهدید می‌کند، ما آدم‌هایی که نمی‌دانیم نظافت شهر در سوز و سرما چه معنایی دارد، نمی‌دانیم هر روز هفته کار کردن یعنی چه؟

ویروس کرونا انگار با خود ویروس بی‌خیالی را تشدید کرده است این روزها در کنار آشغال‌های کیک و آبمیوه، جلدهای پاره شده چیپس و پفک، ته سیگار و آشغال تخمه، دستکش و ماسک هم  به وفور یافت می‌شود.

مردم خیلی نگران سلامتی خود هستند و اغلب خارج از خانه با ماسک و دستکش تردد می‌کنند اما گویی نگران همنوع خود نیستند برخی پس از استفاده از ماسک و دستکش آنها در کوچه و خیابان رها می‌کنند به امید اینکه مردی پیدا خواهد شد تا قامتش را برای برداشتن آن خم کند.

در همان سوز و سرمای سحرگاهی از پاکبانی خواستم تا با ما همکلام شود. او می‌گوید: ماسک و دستکش را از پنجره آپارتمان به داخل کوچه انداخته و رها می‌کنند، کاش این زباله‌های آلوده را داخل کیسه در بسته رها کنند تا ما هم از آلودگی در امان بمانیم.

این پیرمرد خوش‌سخن با لبخندش چین و چروک‌های اطراف صورتش را دوچندان می‌کند و ادامه می‌دهد: ۱۸ سال است که پاکبانم به قول امروزی‌ها، کار ما خطرات زیادی دارد اما این بیماری جدید نگرانترم می‌کند که نکند یک وقت خدای نکرده ناقل این بیماری باشم و به خانه بروم و زن و فرزندم را آلوده کنم.

کاش مردم بیشتر مراعات حال ما را بکنند و ما را از خود بدانند، پاکسازی شهر وظیفه ماست و با تمام تلاش این وظیفه انجام می‌دهیم اما اوضاع به مانند همیشه نیست و این ویروس جدید در کمین جان آدم‌ها نشسته.

این پاکبان زحمت‌کش ادامه می‌دهد: از مردم  خواهش می‌کنم زباله‌ها به ویژه دستکش و ماسک خود را در کوچه و خیابان رها نکنند و آنها در سطل‌های زباله بیندازند.

مدتی در شهر پرسه زدم منتظر شدم تا شیفت دوم کاری پاکبان آغاز شود ساعت به ۱۴ رسید و دوباره پاکبانان جارو به دست با فرغون‌های قدیمی خود را به گوشه و کنار شهر رساندند.

پاکبان جوانی مشغول نظافت خیابان است به او نزدیک می‌شوم ندای سلام و خسته نباشیدم را پاسخ می‌دهد به گمانش منم شهروندی هستم که هر روز به او خسته نباشید می‌گویند اما توقف بیش از حد معمولم او را کنجکاو می‌کند، خودم را معرفی کردم و به محض از ماسک و دستکش‌های رها شده در خیابان می‌پرسم.

گویی درب صندوقچه اسراری را گشودم او ناگفته‌های بسیاری دارد.

این پاکبان می‌گوید: کاش فقط ماسک و دستکش بود اما اغلب زباله‌های خانگی را هم در خیابان رها می‌کنند و گاهی پشت ماشین زباله حمل می‌کنند و هر کجا که افتاد رهایش می‌کنند.

او ادامه می‌دهد:  مردم گاهی با بی‌احتیاطی به ما ظلم می‌کنند و جان ما را به خطر می‌اندازند، این بیماری برای همه مردم است بنابراین همه باید رعایت کنند و ماسک و دستکش را در جوی و وسط خیابان رها نکنند و آنها را داخل سطل‌ها زباله بیندازند این تنها کمکی است که مردم می‌توانند به پاکبانان داشته باشند.

نظافت شهر وظیفه اصلی ماست اما مردم هم ما را در این راه یاری کنند تا سلامت ما و خانواده‌مان هم حفظ شود، مردم ماسک‌ها و دستکش‌های خود را داخل کیسه پلاستیکی به شکلی قرار دهند که باد آن‌ها را نبرد.

امروز دلواپسی بیشتری داریم که آیا زباله‌ای که از روی زمین جمع می‌کنیم، آلوده هست یا نه؟ البته ما از دستکش و ماسک استفاده می‌کنیم اما در ماه تنها دو ماسک و دو جفت دستکش به ما می‌دهند که آن هم از نظر بهداشتی تأیید شده نیست و ما بارها ماسک‌ها و دستکش‌ها را می‌شوییم تا بتوانیم دوباره استفاده کنیم.

پاکبان دیگری را در منطقه  دیگری می‌یابیم، او هم توصیه‌های سایر همکارانش را دارد و از مردم می‌خواهد در این برهه زمانی آنها را درک کنند و در تمیز نگاه داشتن شهر آنها را کمک کنند.

او هم می‌گوید: ما هم خانواده داریم و نگران عزیزانمان هستیم، آنها هم نگران ما هستند، بنابراین در این شرایط خود را جای یکدیگر قرار دهیم و همانطور که دوست داریم دیگران با ما رفتار کنند، با بقیه رفتار کنیم.

این پاکبان که تازه درد دل خود را آغاز کرده است اضافه می‌کند: ما وظیفه داریم که زباله‌ها را جمع‌آوری کنیم، اما دیگران باید به خاطر اینکه ما وظیفه داریم زباله‌ها را جمع کنیم، مواد زاید خود را باید در محیط پیرامون  رها کنند! کسبه یکی از بازار روزها که زباله خود را در خیابان رها می‌کنند وقتی با تذکر ما روبرو می‌شوند، جمله «وظیفه‌تان است» را می‌شنویم!! بله ما وظیفه داریم شهر را پاکیزه نگاه داریم، اما با همکاری مردم به ویژه کسبه باعث می‌شود شهری تمیزتر داشته باشیم و افراد کمتری در معرض بیماری قرار بگیرند، این به نفع همه ما است.

با هر پاکبانی که صحبت می‌کنیم، نمی‌توانیم صحبت‌ها را تنها در حیطه ماسک و دستکش نگاه داریم، درد دلشان زیاد است و راستش را بخواهید حق هم دارند، شاید اکثر ما بارها شده که زباله‌ای را در سطح شهر رها کردیم، اما این بار فرق می‌کند، دستکش‌ها و ماسک‌ها ممکن است انسانی را آلوده کند و این آلودگی بیش از پیش شیوع پیدا کند.

فلسفه استفاده از ماسک و دستکش مصون ماندن از ویروس کروناست در حالی که رها کردن این اقلام بهداشتی خود باعث آلوده شدن محیط و افراد دیگر می‎شود بنابراین باری دیگر همت بلند آدمیان را می‌طلبد تا با ذره‌ای توجه و رعایت این ویروس را ریشه کن کنیم.

این گزارش را  با دعای زیبای پاکبانی پایان می‌دهیم که برای همه مردم دنیا دعا می‌کند: انشاءالله به امید خدا این مریضی نه تنها در ایران بلکه در سراسر دنیا تمام شود.

_________

سولماز عنایتی

__________

انتهای پیام/89033/خ