به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، حمیدفدایی در گفتگو با خبرنگاران اظهار داشت: همگان تخت جمشید را به عنوان یک محوطه شاخص در حوزه میراث سنگی که عمده آن مربوط به دوره هخامنشی است می شناسند، دوره ای که پایتخت آن در پارسه اهمیت ویژه ای می یابد و عرصه حکومت نه تنها مختص به این تخت گاه بلکه حوزه ای فراگیر است.
وی گفت: اینجا پارسه پایتخت دوره هخامنشی و شهری بوده که نیمی از دنیای باستان از این جا راهبری و مدیریت می شده و شواهد آن در دشت بزرگ مرودشت بصورت پراکنده وجود دارد بنابراین محافظت از این عرصه مهم و تاریخی را که همکاران ما بر عهده دارند کار کوچکی نیست، عرصه ای که بالغ بر ۸۵ هزار هکتار را شامل می شود.
مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید بیان کرد: در زمینه مسئولیتی، حفاظت و صیانت از میراثی که در محدوده جغرافیایی آن قرار گرفته اند به دلیل وجود چند شهر، تعداد زیادی بخش و ده ها روستا با شواهد آثار پیدا و پنهانی که باید همه آنها کنترل و حفاظت شوند، کاری بسیار سخت و دشوار است.
فدایی افزود: گروه های مختلف تخصصی در پایگاه، حوزه های پژوهش، اجرا را انجام می دهند و موضوعاتی همچون باستان شناسی، حفاظت و مرمت، امور فنی و ساماندهی محوطه و ... را به خوبی دنبال می کنند. فعالیت های این پایگاه شروعی از سال ۱۳۱۰ خورشیدی دارد، یعنی همزمان با کاوش ها در تخت جمشید، سیستم و نظامی اداری در این مکان شکل می گیرد و تا امروز این رویه ادامه دارد.
مدیر میراث جهانی پارسه یادآور شد: در طول ۹ دهه گذشته و در حوزه میراث و فرهنگ، بزرگان زیادی بوده اند که در زمینه نگهداری و صیانت از میراث فرهنگی خدمات شایان توجهی را به این مکان ارایه نموده اند و امروز هم موضوعات نگهداری و ساماندهی از سوی همکاران متخصص و صدیق ما در پایگاه دنبال می شود. اگر چه در طول همه سال های گذشته موضوعات حفاظت و نگهداری از سوی پایگاه دنبال شده اما با توجه به گستردگی و وسعت حرایم تخت جمشید، حفاظت از پهنه منظری محوطه با مشکلاتی روبرو است.
وی اضافه کرد: این منظر خود شامل حوزه های زیست محیطی و پهنه های طبیعی و ارزشمند ملی هم بوده و به این جهت تقابلی بین حوزه میراثی با میراث طبیعی شکل گرفته و مباحث زمین شناسی و زیست بوم را در بر می گیرد که باید به این مساله بیشتر توجه شود.
این پژوهشگر حوزه میراث باستانی ایران گفت: ویژگی خاص اقلیمی و زیست بومی این منطقه باعث شده این مجموعه بزرگ و باشکوه در اینجا پدید آید و فراتر از آن اینکه زمینه ساز ایجاد تمدنی از هزاره پنجم قبل از میلاد تا به امروز در این پهنه تاریخی باشد.
فدایی اظهار داشت: حتی ما از دوران پیش از تاریخ و از دوران پارینه سنگی میانه هم آثار شاخص دراین محدوده داریم که سابقه و ارزش های حوزه تمدنی را در این منطقه یادآور می گردد، در واقع پرآبی رودخانه های کر و سیوند و حاصلخیزی دشت از مهم‌ترین عوامل ایجاد حوزه تمدنی در پهنه مرودشت بوده است و بنابراین مساله زیست بوم در این منطقه که زمینه ساز شکل گیری تمدن های کهن در دشت بوده حایز اهمیت فراوان است و به نظر می رسد بدرستی مورد محافظت قرار نگرفته و مساله ای است که نسبت به آن بی توجهی و غفلت شده است.
مدیر پایگاه جهانی میراث پارسه تصریح نمود: بنابراین ظرفیت های طبیعی و محیط زیستی در تخت جمشید خود میراثی است در دل میراث که باید به درستی مورد شناسایی و حفاظت قرار گیرد، موضوعی که توسط مردمان دوره باستان با تعامل سازنده ایشان با محیط، مورد شناسایی قرار گرفته و در وحدتی بی نظیر با جنبه های فنی و با نگاهی هنرمندانه و معمارانه به عنوان ظرفیت در خلق تمدن ها مورد بهره برداری قرار گرفته ولی امروزه بی توجهی به تعامل سازنده با محیط زیست و بهره برداری نامناسب از منابع طبیعی و از جمله منابع آبی، مخاطرات گسترده ای را در دشت که خود بخشی از بستر تمدنی و تاریخی منطقه و بخشی از پارسه باستانی محسوب می گردد، باعث گردیده است.
وی با اشاره به کشفیات جدید باستان شناسان ایرانی و ایتالیایی در محوطه تل آجری در نزدیکی تخت جمشید، بیان نمود: در مورد پارسه پایتخت هخامنشیان سوالات بیشماری مطرح است که باید به جواب آنها نه در تخت جمشید بلکه در حریم و منظر آن دست یافت. به دلیل همین سوالات است که رویکرد باستان شناسی و حفاظت ما در طول یک دهه گذشته به سوی پهنه دشت به عنوان بخشی از منظر طبیعی و تاریخی تخت جمشید معطوف شده است و پروژه کاوش و حفاظت در محوطه تل آجری بخشی از این رویکرد جدید است.
فدایی افزود: بنابراین طی یک دهه گذشته ده فصل کاوش در این محوطه انجام شده و همچنین به موازات آن جمعی دیگر از محوطه های هخامنشی در دشت مورد شناسایی و مطالعه قرار گرفته است که این فعالیت ها هنوز هم ادامه دارد و نتایج علمی آن به تدریج به اطلاع عموم رسانده خواهد شد.
وی تاکید کرد: پارسه شهری است که خیلی از مشخصات آن را نمی شناسیم زیرا بسیاری از شواهد آن طی مداخلات گسترده کشاورزی و توسعه در قرن حاضر در منطقه تخریب شده و بخش های از آن نیز در زیر رسوبات دشت مدفون می باشد، در طول چهار فصل بررسی باستان شناسی در منطقه شواهد زیادی از آثار به جای مانده شهر پارسه مورد بررسی قرار گرفته است که لزوم حفاظت گسترده تر از شواهد موجود تاریخی را گوشزد می نماید.
انتهای پیام/س
