به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، امام دهم در زمان خلیفه معتز مسموم شد و به شهادت رسید و در شهر سامرا به خاک سپرده شد.
ایشان در طول ۳۳ امامت خویش با چند تن از خلفای عباسی معاصر بود که به ترتیب عبارتاند از: معتصم برادر مأمون، واثق پسر معتصم، متوکل برادر واثق، منتصر پسر متوکل، مستعین پسرعموی منتصر، معتز پسر دیگر متوکل.
زندگی و سیره عملی و رفتاری امام هادی(ع) درسهای آموزنده و نابی را برای آموختن جامعه کنونی همچون جوانان و جناحهای مختلف عقیدتی و سیاسی دارد. «حلم و بردباری» مهمترین شاخصه رفتاری امام هادی(ع) است و نبود آن یکی از بزرگترین مشکلات و خلاءهای اجتماع امروز است.
در ارتباط با سیره سیاسی و راهبردهای تبلیغاتی و فرهنگی امام هادی(ع) نیز میتوان به الگوی «کادرسازی»، تربیت شاگردان و ایجاد تشکلهای منسجم و همفکر اشاره کرد که به نظر میرسد مهمترین حلقه مفقوده جریانها و جناحهای سیاسی در زمان حاضر، نبود همین وحدت و انسجام برای رسیدن به منافع ملی است.
از مهمترین دلایل مکتب اهل بیت(ع) برای موضوع امامت انسانهای صالح و انحصار رهبری امت اسلام در جانشینان مخصوص حضرت رسول(ص)، حفط انسجام و وحدت در جامعه اسلامی است؛
زیرا اگر زمام امور امت به دست رهبران جامع شرایط باشد و امت اسلام تحت چنان رهبری متحد و منسجم شوند، رسیدن به اهداف بلند حضرت محمد(ص) و جامعه ایدهآل اسلامی به سهولت انجام خواهد شد و هویت و فرهنگ مسلمانان از دستبرد دشمنان کافر و عوامل نفاق انگیز مصونیت خواهد یافت؛ اما اگر رهبری امت اسلام به دست کسانی باشد که به ارکان مکتب اسلام باور ندارند و ایمان چندان مستحکمی ندارند تا به همه دستورهای آن ملتزم باشند، هرگز نخواهند توانست در جامعه اسلامی انسجام و نظم و وحدت ایجاد کنند.
حضرت فاطمه زهرا(س) در جملهای زیبا این نکته را چنین بیان فرموده است که: «جَعَلَ اللهُ طاعَتَنا نظاماً لِلملَّةِ و اِمامَتَنا اَماناً لِلْفُرَْقَةِ؛ خدای متعال اطاعت ما اهل بیت پیامبر(ص) را وسیله نظم و انسجام جامعه، و امامت ما را مایه در امان ماندن از تفرقه و تشتت جامعه قرار داده است».
امام هادی(ع) برای انجام این امر، چند نکته مهم را در جامعه عملیاتی نمودند که از جمله آنان میتوان به شایسته سالاری، طرد عناصر مفسد و اختلاف افکن، تکریم انسانهای شریف و ارتباط مداوم با نمایندگان اشاره کرد.
بدون شک شایسته سالاری عامل وحدت و همدلی، و فامیل سالاری در جامعه موجب اختلاف و کینه خواهد بود. امام هادی(ع) برای حفظ اتحاد جامعه، تفرقهافکنان را طرد و آنان را که دارای اندیشههای منحرف بودند، به جامعه معرفی میکرد.
امام(ع) هر گاه میدید که ارشاد و نصیحت کارساز نیست، با کسانی که با سخنان واهی و تفرقه افکنانه خود، سعی در خدشهدار کردن یکپارچگی مسلمانان بودند، به شدت برخورد میکرد و حتی در برخی موارد، دستور نابودی برخی از آنان را صادر فرمود.
علاوه بر این امام(ع) برای حفظ انسجام جامعه باید بر شایستگان و افراد شریف ارج نهاد؛ چرا که آنان در هر جا که باشند، میتوانند محور وحدت و یکدلی مردم قرار گیرند اما اگر آنان مورد بیمهری قرار گیرند و در جامعه منزوی شوند، افراد نالایق و فتنهگر میداندار خواهند بود و شعله فتنه و اختلاف و دو دستگی دامن همه را خواهد گرفت.
به این جهت، حاکمان و متولیان و عموم مردم باید برای استحکام جامعه، شایستگان و نخبگان خود را تکریم کنند. امام هادی(ع) ضمن طرد افراد نالایق و فتنهگر، به شایستگان و انسانهای شریف نیز بها میداد.
یکی از ماندگارترین و ارزشمندترین آثار به جای مانده از امام علی النقی(ع) «زیارت جامعه کبیره» است، این زیارتنامه یکی از مهمترین منابع امام شناسی و رهبرشناسی در شیعه است.
علامه مجلسی(ره) درباره آن میگوید: «این زیارتنامه دارای بهترین سند، عمیقترین مفهوم، فصیحترین الفاظ، بلیغ ترین معنا و عالیترینشان است.».
امام هادی(ع) در این زیارتنامه، شاخصهها و پایههای اصلی شیعه را بیان کرد. برخلاف تصور عموم جامعه که کارکرد زیارت نامهها را در برخی دعاها و ذکرها خلاصه نمیکنند.
زیارت جامعه کبیره یکی از منابع معرفتشناسی برای مسلمانان محسوب میشود که در شرایط فعلی نیز بسیار درسآموز است و اگر رسانهها بخواهند، فضای اطلاعرسانی را به طرف گسترش معرفت شناسی مردم سوق دهند، یکی از بینظیرترین منابع قابل دسترس و پرمحتوا به طور قطع پژوهش و مطالعه روی زیارت جامعه کبیره امام هادی(ع) است.
یکی دیگر از شاخصهای دوران امامت امام هادی(ع) کمرنگ شدن ایشان در مجامع عمومی به دلیل زمینهسازی برای ظهور امام عصر(عج) است که امروزه نیز رهبران شیعه با الگوگیری از سیره ایشان در این مسیر حرکت میکنند و امیدواریم تلاش این رهبران در همین دوران به ثمر بنشیند و تمدن نوین اسلامی در سایه امامت حضرت حجت(عج) شکل بگیرد.
انتهای پیام/س