نسرین فرهادی امروز در گفتوگو با خبرنگار فارس در شهرکرد گفت: برخی از معلولین با وجود محدودیت در فیزیک بدنیشان، محدودیت افکار نسبت به خودشان را کنار گذاشته و به آنچه که میخواستند رسیدهاند، قدرت اراده در تمام انسانها وجود دارد و این افراد به سبب معلولیت بیاراده نشدهاند و حتی گاهی جلوتر از افراد سالم در مسیر زندگی حرکت کردهاند.
ورزشکار پارالمپیکی چهارمحال و بختیاری با بیان اینکه بر اثر بیماری در سن ۱۶ سالگی پای چپم از بالای زانو قطع شد، افزود: ۲۰ سال است که در زمینه ورزشهای جانبازان و معلولین در رشته والیبال نشسته و تنیس روی میز فعالیت دارم.
وی اظهار داشت: قبل از معلولیت والیبال ایستاده کار میکردم و به علت علاقه بسیار زیادی که به ورزش داشتم بعد از معلولیت نیز دوباره ورزش را شروع کردم.
فرهادی عنوان کرد: بعد از معلولیت به سمت ورزش معلولین و جانبازان رفتم و با رشته تنیس روی میز فعالیت ورزشی خود را آغاز کردم زیرا تنیس روی میز تنها رشته ورزشی فعال برای معلولین در استان بود، بعدها رشته والیبال نشسته را در استان تشکیل دادیم.
ورزشکار پارالمپیکی چهارمحال و بختیاری با اشاره به عناوین و مقامهای ورزشی کسب شده، افزود: حضور در سه پارآسیایی گوانگجو، اینچئون و جاکارتا و کسب مقام دوم و سوم، حضور در پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ و کسب مقام پنجم و سه قهرمانی آسیا و باشگاههای آسیا تعدادی از مقامهایی است که به دست آوردم.
ورزش تنها انگیزه من برای به دست آوردن روحیهام بود
وی ادامه داد: زمانیکه فرد معلول میشود و عضوی را از دست میدهد با بحران مواجه میشود و کنار آمدن با این مساله سخت است ولی باید با شرایط خودمان را وفق بدهیم و تنها انگیزه من برای به دست آوردن روحیهام ورزش کردن بود.
فرهادی خاطرنشان کرد: من بر این عقیده بودم که با ورزش تمام مسائل و مشکلاتم حل میشود و سه سالی که درگیر تکمیل مراحل درمان بودم و پس از آن از طریق بهزیستی پیگیر ورزش معلولین شدم که هیچ اطلاعی نداشتند ولی با توجه به علاقه، پیگیری و سماجتم ورزش معلولین را آغاز کردم.
مشغلههایم از بسیاری از افراد سالم بیشتر است
وی توضیح داد: ورزش باعث شد روحیه از دست رفته به دلیل قطع عضو را به دست آورم و تحصیلاتم را ادامه دهم و به زندگی روزمره برگردم و الان طوری زندگی کنم که جامعه به دید معلول ناتوان به من نگاه نمیکند و شاید فعالیت و مشغله و کارم بیشتر از افراد عادی باشد.
ورزشکار پارالمپیکی چهارمحال و بختیاری با اشاره به اینکه نمیتوان گفت معلولیت محدودیت نیست، اظهار داشت: ما به هر حال عضوی را از دست دادهایم و به عنوان مثال در بالا رفتن از پله همانند فرد سالم نیستیم و شاید در بعضی موارد به کمک احتیاج داشته باشیم.
فرهادی با انتقاد از عدم مناسبسازی فضاهای شهری گفت: اگر مناسبسازی در معابر و خودروها کاملا انجام شود ما کمتر دچار مشکل میشویم.
انتقاد از کمبود امکانات در ورزش معلولین
وی با بیان اینکه از ورزش معلولین در استان به سبب عدم رسیدگی و بودجههای کم استقبال نمیشود، اظهار داشت: در بدو ورود من به ورزش تنها یک رشته در استان وجود داشت و بعد از آن با فعالیت توانستیم رشتههای دیگر مثل دوومیدانی، وزنهبرداری بانوان و تیراندازی را فعال کنیم.
با توجه به عدم وجود امکانات مناسب، معلولین پس از چند جلسه حضور و مشاهده امکانات نسب به ادامه ورزش دلسرد میشوند و فعالیت خود را ادامه نمیدهند.
با توجه به عدم وجود امکانات مناسب از جمله عدم وجود سالن مخصوص جانبازان و معلولین، نبود پیست مناسب برای دوومیدانی و یا افرادی که به معلولین به سبب محدودیت حرکت کمک کنند، معلولین پس از چند جلسه حضور و مشاهده امکانات نسب به ادامه ورزش دلسرد میشوند و فعالیت خود را ادامه نمیدهند.
فرهادی در خصوص نگاه جامعه به معلولین عنوان کرد: نگاه جامعه به معلول نسبت به گذشته بهتر شده که تا حدودی به سبب بازیهای پارالمپیک و کسب مدالها بوده و مردم ورزشهای پارالمپیکی را میشناسند و افراد معلول و پارالمپیکی را توانمند به شمار میآورند.
موفقیتم را مدیون خانوادهام هستم
وی با اشاره به نقش خانوادههای معلولین در پیشرفت و ترقی آنان افزود: خانوادهها نقش اساسی در زندگی معلولین و شروع فعالیتهای آنان دارند و به سبب حمایت خانوادههاست که معلولین در اجتماع حاضر میشوند و به خودباوری و استقلال میرسند.
ورزشکار پارالمپیکی چهارمحال و بختیاری در پایان گفت: من خانوادهام را عامل موفقیتم میدانم چراکه در ابتدای زمانی که دچار قطع عضو شده بودم نهایت صبوری را با من داشتند و در شروع ورزش از من حمایت کردند، زیرا معلولین در زمینه رفت و آمد مشکل دارند و این مشکل نیازمند کمک خانوادهها است.
انتهای پیام/۶۸۰۳۲/ق