رقابت در قامت دوست یا دشمن؟!

فارس پلاس، محمد حسین فایضی در یادداشتی نوشت: اخیرا دکتر حسن روحانی در سالگرد مرحوم هاشمی رفسنجانی اظهاراتی را در خصوص لزوم انتخابات آزاد! ایراد نموده اند. در این نوشته می خواهیم به برخی اشکالات کلام ایشان اشاره کنیم.

ایشان در قسمتی از سخنانشان پس از نقل جملاتی از امام راحل در مورد مردمی بودن جمهوری اسلامی، توجه مخاطبین را به جمله ای از امام جلب می کنند؛ در حالیکه به ظاهر هیچ ربطی به قبل و بعد کلام و موضوع سخن ندارد. متن سخن ایشان این است:«به این جملهٔ امام هم توجه کنید. فرمود: «هر فردی از افراد ملت حق دارد که مستقیما در برابر سایرین از زمامدار مسلمین انتقاد کند و او باید جواب قانع‌کننده بدهد.»

اولا اگر کنایه این نقل از فرموده امام راحل به مقام معظم رهبری است _که برداشت دیگری هم از آن نمی شود_ مراد ایشان از این کنایه چیست؟ اگر می خواهند بگویند که رهبر انقلاب در خصوص نقش مردم در جمهوری اسلامی اشتباه عمل می کنند که در این صورت خود ایشان نباید فرصت هشت ساله ریاست جمهوری را پیدا می کردند. از طرفی مستندات بسیاری موجود است که مقام معظم رهبری در دیدار های عمومی و خصوصی خود به دیگران اجازه انتقاد داده و به آن پاسخ می گویند.

ثانیا اگر ایشان این فرموده از امام راحل را قبول دارند و توجه دیگران را به آن جلب می کنند عملکرد خود ایشان در قبال انتقاد دیگران چه بوده است؟ احتمالا پاسخ ایشان این است که نسبت این کلمات به منتقد جواب های قانع کننده ای است!!: کم سواد، بی قانون، حسود، افراطی، کاسب تحریم، بی شناسنامه، کودک، بیکار، متوهم، بزدل، دنیا ندیده و ... مستندات این نسبت ها نیز موجود است و با اندک جست و جو قابل ملاحظه است.

ثالثا ایشان در چند جا از سخنان خود می گوید: «رهبر معظم انقلاب به ‌صراحت می‌گوید یک انتخابات پرشور با مشارکت، با رقابت، با سلامت و با امنیت» سؤال این جاست ایشان آخر منتقد رهبری هست یا نیست؟ سابقه ایشان در مخالفت های صریح با رهبر معظم انقلاب نشان می دهد که استفاده ایشان از کلام رهبری بیشتر برای رنگ و لعاب سخن است و هیچ نشانی در باطن ایشان ندارد. 

ایشان در بخشی از همین سخنان کاملا مخالف با فرمایشات صریح مقام معظم رهبری عمل می کنند. آنجا که با نیش و کنایه نسبت اقلیت  به دولت حاکم می دهند و می گویند: در ۱۴۰۰ رقیب کسی که انتخاب شد، هیچ‌کس نبود جز آرای باطله.» 

اولا هنوز یک هفته از سخنان رهبر انقلاب در جمع مردم قم نگذشته است که فرمودند یکی از راه کارهای دشمن برای بیرون راندن مردم در صحنه دو قطبی سازی است. ایشان چه پاسخی برای ایجاد دو قطبی باطل خود دارند؟؟ 

ثانیا مگر یکی از کاندیدها که از  دولت خود ایشان بودند در انتخابات 1400 حضور نداشتند؟ مگر نماینده تفکر برجامی و دیدن دم کدخدا نبودند؟ مگر خود ایشان و تمام هم قطاران شان به حمایت از آن شخص برنخواستند؟ پس چرا رأی این شخص با اختلاف از آرای باطله کمتر بود؟ این جریان بیشتر به ضرر دکتر روحانی است اما ایشان رندانه به نفع سخنان خود استفاده می کند چراکه این مطلب نزد همه واضح بود و هست که مردم از بانیان وضعی که تمام اقتصاد کشور را وابسته به مذاکرات با دشمنان ملت ایران می کنند، ناراحت بودند و به خاطر کرور کرور وعده های دروغی که خود ایشان برای نتیجه برجام برمی شمردند اما حتی یکی از آنان هم محقق نشد، نسبت به نظام بی اعتماد شده بودند.

ایده ای که ایشان برای پر شور کردن انتخابات ارائه می کنند و بر آن تأکید می کنند ایده رقابتی کردن انتخابات است و متأسفانه با تحلیل غلط از آن، آن را به رهبر معظم انقلاب هم استناد می دهند.

اولا رقابتی که ایشان در آن میدمند، رقابت سالم نیست؛ بلکه بر گرفته از دوقطبی سازی و ایجاد اختلاف میان مردم است و شاهد آن عملکرد ایشان در طول هشت سال ریاست جمهوری و سخنان ایشان در همین جلسه است که دنبال اینند آن طرف رقابت را اقلیت و مخالف با رهنمود های رهبری معرفی کنند. واضح است که این رقابت نیست بلکه تخریب است.

ثانیا لازمه کلام ایشان این است که رقابت تنها راه پر شور کردن انتخابات است، پس در نتیجه در هر صورتی دوستان ایشان باید تأیید صلاحیت شوند!!!

ثالثا راه کار رهبر انقلاب برای پر شور کردن انتخابات واضح و روشن است و با کلام ایشان تحریف نمی پذیرد. مقام معظم رهبری بار ها تأکید کرده اند که راه انتخابات پر شور دعوت همگانی مردم توسط خواص و نخبگان جامعه است. این راه جهاد تبیین و جلب اعتماد مردم می خواهد.

به نظر می آید سخنان دکتر روحانی در سالگرد مرحوم هاشمی بیشتر شبهه افکنانه است تا منصفانه و از آن هیچ بویی برای  اتحاد به منظور انتخاباتی پر شور استشمام نمی شود. او به دنبال رقابت است، صحیح! اما در قامت دوست یا دشمن؟؟!!

پایان پیام/غ