به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از ساینس، الماس های باستانی سرنخ هایی در مورد چگونگی توسعه و حرکت قاره ها ارائه می دهند.
الماس ها فقط به عنوان جواهر کاربرد ندارند و می توانند برای زمین شناسان نیز بسیار مفید باشند. در حقیقت، همانطور که مطالعه جدید نشان داد، برخی از الماس ها حتی می توانند اسرار تکامل زمین را فاش کنند.
الماس به عنوان سخت ترین ماده معدنی طبیعی شناخته شده، می تواند تا حد زیادی در طبیعت باقی بماند. محققان الماس هایی را که میلیون ها سال پیش در ابرقاره گندوانا تشکیل شده اند، تجزیه و تحلیل کرده اند.
این جواهرات سرنخ‌های مهمی در مورد شکل‌گیری، تثبیت و حرکت ابرقاره در سراسر سیاره دارند که به چرخه ابرقاره معروف است.
کارن اسمیت، نویسنده این مطالعه توضیح داد: الماس های موجود در اعماق زمین بسیار نادر هستند و ما اکنون می دانیم که آنها می توانند چیزهای زیادی در مورد کل روند شکل گیری قاره به ما بگویند. ما به دنبال تعیین سن این الماس ها بودیم تا بفهمیم که قاره های اولیه چگونه شکل گرفتند.
ابرقاره ها می توانند فرورانش صفحات اقیانوسی عمیق را در مناطق بسیار خاص متمرکز کنند. مطالعه مستقیم چنین فرآیندهای زمین‌شناسی عمیقی، به‌ویژه در گذشته، بسیار دشوار بوده است، زیرا پوسته اقیانوسی جوان است و پوسته قاره‌ای تنها نمای محدودی از فعالیت‌های عمیق زمین را ارائه می‌دهد. الماس های قدیمی پنجره ای مستقیم به موتور تکتونیکی عمیق زمین و نحوه ارتباط آن با چرخه ابرقاره ارائه می دهند.
اسمیت گفت: «تحلیل‌های ژئوشیمیایی و تاریخ‌گذاری اجزای موجود در الماس‌ها، همراه با مدل‌های تکتونیکی صفحه‌ای موجود از مهاجرت قاره، نشان داد که الماس‌ها در اعماق زیاد (بین 650 تا 450 میلیون سال پیش) تشکیل شده‌اند.پایگاه گندوانا در این زمان ابرقاره قطب جنوب را پوشانده بود.»
محققان با استفاده از مجموعه ای از تجزیه و تحلیل های شیمیایی در مورد تاریخ ادغام های ریز سیلیکات و سولفید در الماس ها مانند تجزیه و تحلیل ایزوتوپی، دریافتند که الماس ها بین 650 تا 450 میلیون سال پیش، حدود 300 تا 700 کیلومتر زیر زمین تشکیل شده اند. همانطور که آنها در حال شکل گیری بودند، سنگ های درون آنها شناور شدند و در کنار مواد گوشته به پایه ابرقاره منتقل شدند و آن را از پایین گسترش دادند.
حدود 120 میلیون سال پیش، گندوانا شروع به تجزیه شدن کرد و اقیانوس‌های کنونی مانند اقیانوس اطلس را تشکیل داد. در 90 میلیون سال پیش، الماس ها در فوران های شدید آتشفشانی به سطح زمین آورده شدند.
این فوران‌ها در تکه‌های گندوانا که اکنون به‌عنوان برزیل و آفریقای غربی می‌شناسیم رخ داده است. این مطالعه اهمیت الماس های کشف شده در نواحی فوق عمیق و تحقیق در مورد شکل گیری قاره را نشان می دهد. اسمیت گفت: «ما به این نوع تحقیقات نیاز داریم تا بفهمیم که قاره ها چگونه تکامل یافته و حرکت می کنند. بدون قاره ها زندگی وجود نخواهد داشت. این تحقیق به ما بینشی در مورد چگونگی شکل گیری قاره ها می دهد و به چگونگی تکامل حیات و آنچه که سیاره ما، زمین را از سایر سیارات متمایز می کند، ارتباط می دهد.»
نتایج این مطالعه در مجله نیچر منتشر شده است.
پایان پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
