به گزارش باشگاه خبرنگاران توانا، احسان رستگار در یادداشتی نوشت:
پرده‌ی چهارم
مازیار خسروی ، سردبیر روزنامه اینترنتی فراز و دبیر سیاسی سابق روزنامه شرق ، دیروز، در توییتی تحقیرآمیز و از موضع بالا، یک ساعت قبل از انتشار خبر کشته‌شدن مرحوم داریوش مهرجویی و همسرش، خطاب به دو افغانستانی، می‌گوید «شما را به خیر و ما را به سلامت…» و در توییت بعدی می‌نویسد «مهرجویی و همسرش را سلاخی کردند؛ خلاص!». صفحه‌ی توییتر فراز هم در حال شعله‌ور کردن آتش دوقطبی نژادی و قومی اخیر است.
پرده‌ی سوم
صفحه‌ی توییتر و سایت روزنامه‌ی اینترنتی فراز، کاملاً اتّفاقی، سه ساعت قبل از انتشار خبر قتل این زوج سینمایی و دقیقا بین ۲۰:۵۰ تا ۲۲ - که از قضا بازه‌ی وقوع قتل است - دو توییت را منتشر می‌کند بر محوریّت دو مطلب اینستاگرامی مرحومه وحیده محمدی‌فر که یکی در تاریخ نهم بهمن‌ماه ۱۴۰۱ منتشر شده و تاریخ دقیق مطلب دیگر، در عکس منتشره، نامعلوم ولی به روایت روزنامه اعتماد ، پانزدهم مهر ماه است. یک توییت، هشت ماه و نیم قبل و توییتی دیگر، احتمالاً هفته‌ی قبل منتشر شده.
حال نکته‌ای که در این میان حائز اهمّیّت است، علّت بازنشر مطلب زمستان پارسال و ملحق کردنش به مطلب هفته‌ی قبل خانم محمدی‌فر، آن هم دقیقاً در دقایقی است که آن زوج هنری، با چاقو، از ناحیه‌ی گردن مورد حمله‌ی قاتل یا قاتلان قرار گرفته بوده‌اند!
پرده‌ی دوم
علاوه بر چاقوهایی که در دستان جانیان بوده، از پاییز سال گذشته و پس از اغتشاشات ۱۴۰۱ ، مهرجویی در خارج و نیز در داخل، از جانب برخی فاشیست‌ها، مورد مؤاخذه قرار گرفته بود که «چرا علیه جمهوری اسلامی ایران موضع‌گیری نمی‌کند، با براندازان مرزبندی دارد و سعی می‌کند در حوزه‌ی مهارتی، کاری و تخصّصی‌اش یعنی سینما اظهار نظر کند؟» و بدین ترتیب، اشیائی نوک‌تیز، علیه او آخته و در کمینند تا مهرجویی را ترور شخصیت و بی‌اعتبار کنند.
پرده‌ی اوّل
«یا با مایی، یا علیه ما»، نه تنها از ایده‌های محوری فاشیست‌هاست، بلکه در بزنگاه‌های فتنه‌گون داخلی، به‌ویژه از فتنه ۸۸ تا اغتشاشات ۱۴۰۱، بخشی لاینفک از خلق و خوی بعضی براندازهای داخلی و کینه‌توزان مترصّد فرصت متّصل به رسانه‌های ضدّ ایرانی بوده و هست.
امسال بیش از پیش آشکار خواهد شد که برخی هنوز سخت مشغول کارند و در مسیر مأموریّت‌هایشان، نه فقط از ترور شخصیّتی پرهیز ندارند، بلکه می‌توانند ابزارهای مناسبی باشند در دستان دواعش داخلی، اجیرشدگان بی‌جیره‌ومواجب و نوکرهای فکری و یدی اجاره‌ای.
در مورد این‌که چطور ممکن است، خیلی تصادفی، روزنامه‌ی چاپی اعتماد، مصاحبه‌ای را از هفته‌ی قبل، تدارک دیده باشد تا از روز قبل، با سوژه‌ای - که هنوز به قتل نرسیده - تیتر ویژه‌ی عکس‌دار فردایش را مهیّا کند و خیلی تصادفی‌تر، روزنامه‌ی اینترنتی فراز نیز، با خطّ مشی افغان‌ستیزی و فعّال کردن گسل‌های اجتماعی ملتهب و دوقطبی‌سازی‌های قومی و نژادی، از روز قبل، خود و سردبیرش توییت بزنند، در چارچوب تحلیل‌های واقع‌بینانه، سرانجام مثبت و جالبی به همراه ندارد و بهتر است، از دریچه‌ی سورئالیزم، آن را نظاره کنیم و بررسی؛
سورئال، مثل هامون مهرجویی.
پیش‌پرده
رژیم صهیونیستی، گرچه یک هفته است زمین‌گیر شده ولی چهار روز است، شروع کرده به نمایش خون‌آشامی و جلّادی همیشگی‌اش، پا را از فلسطین فراتر گذاشته و هم‌زمان لبنان را نیز بمباران می‌کند، امّا بوی حماسه‌آفرینی و ظفر مستضعفین، پس از مدّت‌ها، دارد به مشام می‌رسد.
مقاومت منطقه نتیجه داده و مخالفان قسم‌خورده‌ی اقتدار ایران و اغتشاشیون، مصمّم هستند تا انتقام ناکامی‌شان در سال‌گرد اغتشاشات زن زندگی آزادی را با نسبت دادن اتّهامات ناروا به ایران بگیرند و کام مردم را تلخ کنند.
این بار، ترور شخصیت جواب نداده و نوبت ترور فیزیکی یک عضو پیوسته‌ی فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران است.
و این نمایش تراژیک، آغاز می‌شود…
یک سؤال
چطور و چرا دقیقاً در شب قتل، توییت هشت ماه و نیم قبل مرحومه محمدی‌فر، آن هم سه ساعت قبل از این قتل، بازنشر پیدا کرده است؟!
نکته‌ی عجیب‌تر این است که دختر مرحوم مهرجویی، حدوداً ساعت ۲۳، به ویلای پدری و جسد ایشان و همسرش می‌رسد و با ۱۱۰ تماس می‌گیرد.
یعنی کاملاً اتّفاقی، دقیقاً در شب قتل، زمانی که طبق توضیح پزشکی قانونی، فاجعه یا هنوز اتّفاق نیفتاده یا در حال وقوع بوده، چطور یک رسانه باید نیازی ببیند که خبری را که متعلّق است به هشت ماه و نیم قبل، به نحوی بازنشر دهد که گویی همین دیروز رخ داده و دیگران را به اشتباهی معنادار بیندازد؟!
به طور دقیق‌تر، باید مشخّص شود که چطور حدوداً حین انجام یا پیش از زمان انجام جنایت، حدوداً دو ساعت قبل از تماس دختر مرحوم با نیروی انتظامی، صفحه‌ی توییتری این روزنامه‌ی اینترنتی، بر خود واجب می‌داند تا مطلبی نه چندان مهم در یک صفحه‌ی خصوصی را بازنشر داده و باعث سوء برداشت دیگران شده و زمان قتل را متّصل به این مطلب -که می‌تواند دوقطبی‌های قومی و نژادی را تقویّت کند- وانمود می‌کند؟!
همه مغمومیم
مرحوم داریوش مهرجویی بعد از اغتشاشات ۱۴۰۱ برخلاف آن اقلّیّت پرهیاهو و مستبد در میان سینماگران، برخلاف تصوّر عجولانه‌ای که برخی از ایشان داشتند، با جریان ضدّ ایرانی و سوء استفاده‌گر داخل و خارج همراه نشد و اجازه نداد علی رغم انتقاداتی که داشت، از او استفاده‌ی ابزاری علیه آرامش ایرانیان و امنیّت وطن شود.
نباید بگذاریم، کفتارها، از این حادثه‌ی تلخ تکان‌دهنده، بهره‌برداری سیاسی علیه امنیت روانی و انسجام ملّی کنند.
زوایای پنهان و مشکوک ماجرا، باید بررسی شوند و قطعاً اگر اتّهامی موضوعیّت داشته باشد، پیکان آن متوجّه دشمنان ایران و ایرانی است و لازم است احتیاط کنیم تا اسیر دام‌های دوقطبی‌ساز، نژادپرستانه و قومیّت‌ستیز نشویم و نگذاریم تا اینترنشنال ها، این قتل را، به‌مثابه یک خصومت نژادی و با تفاسیر شاذ سیاسی اجتماعی، تبیین و تحلیل کنند.
پایان پیام/
