سید علی یزدی خواه نماینده تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرنگار پارلمانی باشگاه توانا با اشاره به صحبت‌های برخی از اصلاح طلبان مبنی بر وجود آزادی بیان در این روزها در سطح جامعه، گفت: به برکت مجاهدات امام راحل و عظیم‌الشأن در سال‌های دهه ۵۰ و ۶۰ یک آزادی به مردم کشور ما هدیه شد این گهر گرانبها آزادی بیان است.
وی با تأکید بر اینکه آزادی بیان قبل انقلاب معنایی نداشت، گفت: اگر قبل انقلاب انتقادی انجام می‌شد در برابر آن زندانی، تبعید، اخراج رقم می‌خورد در بعضی مواقع به خاطر نبود آزادی بیان فرد اگر انتقاد می‌کرد ممکن بود جانش به خطر بیفتد. در آن زمان کمترین انتقاد غیر رسمی در محیط کار مصادف با اخراج از محیط کار بود.
نائب رئیس اول کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: کشور ایران و ملت ایران باید قدر این آزادی بیان را بدانند و به روح پر فتوح امام (رحمة‌الله) و شهدای کشور درود فرستند.
یزدی خواه اظهار کرد: این آزادی بیان در کشور ما فضایی را فراهم کرده که روزنامه‌نگاران اصلاح طلب، منتقد و دگر اندیش با آزادی کامل و احساس آرامش و با اطمینان خاطر تراوش‌های ذهنی خود را روی صفحه کاغذ به نگارش درمی‌آورند و حتی در سایت‌های خبری منتشر می‌کنند.
وی خاطر نشان کرد: آزادی بیان حد ومرز دارد و نباید همراه با توهین باشد، همچنین مقدسات دین و مذهب ما را نیز نباید زیر سوال ببرد.
نائب رئیس اول کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: آزادی بیان و انتقاد از مجریان، دستگاه‌های اجرایی و مسؤلین یک موضوع پذیرفته شده در کشور ما محسوب می‌شود. هیچ شخصی در کشور ما به خاطر انتقاد و داشتن اندیشه مخالف، زندانی نخواهد شد مگر کسی که قصد براندازی داشته باشد.
یزدی خواه اظهار کرد: آزادی بیانی که الان در قلم اصلاح طلبان وجود دارد، از برکات این کشور است.
وی گفت:در فرانسه شخص اگر انتقاد همراه با اهانت کند، چندین سال بازداشت خواهد شد. در کشورهای اروپایی که ادعای مهد آزادی بیان را دارند، دموکراسی آن‌ها آنقدر ضعیف و سست است که تاب تحمل منتقدان را ندارند، همین دولتهای مدعی اصولی‌ترین سیاست‌های داخلی و خارجی کشور ما را زیر سوال می‌برند.
نائب رئیس اول کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی خاطر نشان کرد: ما به دلیل داشتن آزادی بیان با این دولتهای مدعی برخورد نمی‌کنیم مگر اینکه قصد ضربه به وحدت ملی، دین و مقدسات ما را داشته باشند.
اخیرا یکی از روزنامه نگاران اصلاح طلب در مصاحبه‌ای گفت: من از سال ۶۶ وارد مطبوعات ایران شدم. در تمام این دوران‌ها، اولین دوره‌ای است که ما در روزنامه می‌نشینیم و مطلب انتقادی می‌نویسیم و هر طور دلمان می‌خواهد همه سیاست‌ها را نقد می‌کنیم، راجع به حجاب، سیاست خارجی، حتی گاهی درباره صحبت‌های رهبری می‌نویسیم و منتظر نیستیم یک فکس بیاید و روزنامه تعطیل شود.
وی افزود: چرا نباید این را ببینیم و به جایش بگوییم اختناق توتالیتاریستی حاکم شده است؟ این چه اختناق توتالیتاریستی است که من می‌توانم راحت درباره مسائل حرف بزنم و وقتی از اینجا بیرون می‌روم مرا نمی‌گیرند؟
پایان پیام/
