گروه زندگی: قصه، قصه دلدادگی است. قصه سرسپردن. قصه کسانی که دلشان پر می‌زند برای حریم بین الحرمین و حضور در این آستان کبریایی. می‌گویند، کربلا بهشت روی زمین است. مگر می‌شود به بهشت بیایی و بعد فراموشش کنی؟
این روزها افراد زیادی در تب و تاب فراهم کردن لوازم مورد نیاز برای قدم گذاشتن در راه امام حسین (ع) هستند. یکی دغدغه گرما دارد. یکی فکر کوله‌ای کم حجم است و دیگری به دنبال مهیا کردن اسبابی برای کمک به دیگران.
در این میان کسانی هم هستند که از دور به زوار امام حسین (ع) و رفع مشکلاتشان در طول مسیر فکر می‌کنند و می‌خواهند به این شکل به زوار خدمت کنند مانند بانوان بافقی که با دستان هنرمند خود برای زوار اربعین بادبزن حصیری می‌بافند.
*تنها آرزوی این دلداده دیدار است و بس
«معصومه پوراسماعیلی» یکی از این بانوان هنرمند است. کسی که برای دومین سال به همراه دیگر بانوان بافقی در حال بافتن بادبزن‌های حصیری است تا بتواند گرمای مسیر را برای زائران حرم امام حسین (ع) قابل تحمل کند.
از او درباره این کار خیر می‌پرسیم و می‌گوید: «هوای کربلا خیلی گرم است، برای همین به مدد امام حسین (ع) با تعدادی از خانم‌های شهرمان قرار گذاشتیم تعدادی بادبزن ببافیم و به موکب‌ها هدیه کنیم. شهر ما شهر نخل‌های سربه فلک کشیده است و هنرمان حصیربافی. بنابراین تصمیم گرفتیم از این هنر در راه امام حسین (ع) استفاده کنیم.
او بدون اینکه بافت بادبزن را کنار بگذارد در حالی که دستانش ماهرانه بر روی شاخ و برگ زمخت درخت خرما هنرنمایی می‌کند، می‌گوید: «کربلا بهشت است اگر قرار باشد تنها یک آرزو کنم آن یک آرزو زیارت دوباره ضریح امام حسین (ع) و حضور دوباره در کربلاست.»
* هدیه‌ای متفاوت برای آقا امام حسین (ع)
از پوراسماعیلی درباره ایده شکل گرفتن این کار خیر می‌پرسیم و جواب می‌دهد: «سال پیش یکی از آشنایان پرسید: می‌توانی بادبزن ببافی تا برای هدیه به زوار امام حسین (ع) با خودم به مسیر کربلا ببرم؟ با خودم فکر کردم این تنها کاری است که می‌توانم دل زوار را در گرمای تابستان شاد کنم. پیشنهادش را به سرعت پذیرفتم و با کمک یکی دو نفر از دوستان حدود ۵۰۰ بادبزن بافتیم و تقدیم کردیم، اما امسال قصه بادبزن‌ها متفاوت شد. امسال حدود ۶۰، ۷۰ نفر از بانوان هنرمند شهرم که این کار خیر به گوششان رسیده بود دست به کار شده و برای زوار اربعین بادبزن می‌بافند. »
او در حالی که بافت بادبزنش را تمام کرده و در حال دسته کردن بادبزن هاست، ادامه می‌دهد: «تمام خانه‌های شهرستان بافق خانه‌های امام حسینی است و مردم این شهر به هر طریقی که می‌توانند به خاندان پیامبر خدمت می‌کنند. وقتی بادبزن‌ها را با نام خدا و ائمه و برای زوار می‌بافیم آرامش عجیبی به قلب‌هایمان روانه می‌شود. هر کس هر جور که بلد است می‌بافد اما وقتی بادبزن‌ها در کنار هم چیده می‌شوند انرژی سرشاری دارند، چرا که با عشق به امام حسین (ع) و اهل بیت بافته شده‌اند و به سوی دوستداران این تبار می‌روند.»
بادبزن‌ها به اربعین می‌روند
* هر قدمی که بر می‌‌دارید، این دلدادگان را هم یاد کنید
وقتی نمی‌توانی بروی، دلت آشوب می شود. بغض به گلویت چنگ می‌زند. دلت تنگ می‌شود و این دلتنگی شاید با خدمتی برای زائرانش آرام بگیرد. می‌گوید: «آرزو دارم این بادبزن‌های حصیری دست هر زائری که می‌رسد در هر قدمی که به سوی حرمش بر می‌دارد برای ما جاماندگان هم دعا کند.»
پایان پیام/
