خبرگزاری فارس - شهرستان دشتستان، زینب رنجکش: جمعه بود و روز تعطیل هوای دلنشین شبهای اوایل خرداد ماه همه مردم را به بیرون از خانههایشان کشانده بود ما نیز به همراه خانواده پر جمعیت خود به پارک جنگلی سرکره که واقع در شهرستان دشتستان و حدودا ۱۰ کیلومتری شهر برازجان است، رفتیم.
انباشت کیسههای پلاستیکی روی هم، پشت حصارها
از خیابان اصلی یا خیابان برازجان - اهرم میگذریم؛ اولین چیزی که توجه هر بینندهای را جلب و خاطرش را بسیار آزرده میکند چسبیدن بیحد و اندازه کیسههای پلاستیکی سفیدوسیاه به حصار دور تا دور این پارک جنگلی است که انگار در یک عصر غیر متمدن زندگی میکنیم.
کیسه پلاستیکهایی که از یک کیلومتری هم مشخص هستند که گویی هر کدام پای روی سر دیگری گذاشته تا خود را از حصارها بالا بکشند و از پارک به این آلودگی فرار کنند حالا خیال کنید یک زباله هم نمیخواهد در این پارک بماند.
دختر چهار سالهام خود را به شیشه ماشین چسباند و با چشمهایی درشت شدهاش گفت: چقدر پلاستیک؟!
دوست داشتم چشمهایش را بگیرم تا نبیند چه به سر منابع طبیعیمان آمده، برای همین تصمیم گرفتیم به همراه خانواده جای دیگری را برای گردش شبانه انتخاب کنیم و به پارک محله خودمان رفتیم اما کل شب به فکر آن پارک بودم که اگر از بیرون این همه ظاهرش کثیف است درون آن چه خبر است؟
به یاد دارم در ایام عید و حتی قبلتر چقدر شلوغ بود و حالا جمعیتی که به آن جا میرود چقدر کم شده بود. حداقل به یاد دارم روزهای پنجشنبه و جمعه جا برای سوزن انداختن نبود ولی حالا خلوت شده بود.
امروز غروب نتوانستم با این فکر که داخل این پارک چه خبر است مقابله کنم و ۱۵خرداد که روز محیط زیست است بهانهای شد تا راهی این پارک شوم برای تهیه گزارشی که شاید هم مردممان و هم وجدان خفته برخی مسئولین را تکانی دهیم. اصلا نمیشد از پلاستیکهایی که فریادشان در باد گم شده بود و خود را چو زندانی در آغوش حصار حبس شده میدیدند چشم پوشی کرد، گویی میخواستند سر به ریشههای گیاهانی بگذارند که دامن طبیعت را سبز کرده بودند و درختانی که عمرشان چندین ساله بود را غرق در آلودگی کنند و پرندگان و جانورانی را گرفتار خود کنند که همگی وجودشان برای طبیعت نعمتی غیر قابل انکار است.
کانالهایی پر از زباله
وقتی وارد پارک جنگلی شدم دو ردیف درختان سر به فلک کشیده حالم را کمی بهتر کرد؛ اما تا پایین ریشههایشان را نگاه کردم دلم پر از اندوه شد، آن جا پر از جعبه و پوست و بستههای خوراکی بود که هر کدام از برند و نوعی خاص بود که معلوم نبود از دست کدام انسان بیفکری رها شده بود.
باز هم جلوتر رفتم و دیدم کنار آلاچیق باز هم تمیزتر از جاهای دیگرش بود و چند متر آن طرف ترچشمم به کانالهایی گودال مانند خورد که گویی برای تخلیه زبالهها از آن استفاده میشد ولی در اصل محل تخلیه نبود و فقط چون حجم زبالهها زیاد و غیر قابل کنترل شده بر اثر وزش باد درون این کانالها که مشخص نبود برای چه کاری حفاری شده بود اسیر شده بودند.
وجود سگهای ولگرد به صورت گروهی در پارک سرکره
به محل بازی بچهها رفتم تا وضعیت آن جا را نیز ببینم و از داخل ماشین وضعیت اسف بار این پارک حالم را دو چندان بد کرد و به این فکر میکردم یک مادر یا یک پدر چطور فرزند دلبندش را میتواند به این پارک بیاورد تا مورد هجوم انواع و اقسام باکتری و میکروب و سپس بیماریهای مختلف قرار بگیرد.
برای تصویر برداری، از خودرو خود پیاده شدم که ناگهان متوجه صدایی وحشتناک شدم سرم را که برگرداندم متوجه گروهی سگ شدم که واق واقکنان در حال دویدن به دنبالم هستند و من که هول شده بودم شتاب زده دو پا داشتم و دو پای دیگر قرض گرفته و به سمت خودرو پا تند کردم و وقتی داخل نشستم همه به ماشین رسیده بودند و کم مانده بود از داخل پنجره به درون ماشین بپرند به نظر بینهایت تشنه و گرسنه بودند دیگر ماندن را جایز ندیدم.
به سمت خروجی به راه افتادم که چند خانواده را دیدم که از ترس سگها که حالا تعدادشان از دهتا هم فراتر رفته بود وسایلشان را جمع کردند و رفتند.
در راه به این فکر میکردم که اگر خدایی نکرده یک روز یکی از همین سگهای ولگرد از فرط گرسنگی به یک کودک حمله کند چه اتفاقی رخ میدهد یا اصلا چرا نباید عقیمسازی در این گونه از حیوانات انجام شود تا حداقل تعدادشان هرروز بیشتر و بیشتر نشود؟
واکنش منابع طبیعی
در این خصوص با حسین مالکی، سرپرست اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان دشتستان تماس گرفتیم که او نیز درخصوص مشکلات این پارک، اظهار داشت: برای این قضیه منابع طبیعی نیز خود به آن فکر کرده بود؛ اما این کار نیاز به نیرو و تخصیص اعتبار دارد و حتی نیروهایی که آن جا هستند و در حال نگهداری از آن پارک هستند از شرایط خوبی برخوردار نیستند.
حسین مالکی افزود: در کمیته برنامه ریزی امسال بتوانیم از فرماندار و دستگاهها بخواهیم تا اعتباری را برای این کار در نظر بگیرند هم برای بحث پاکسازی و هم برای نیروی بیشتر تا بتوانیم به آن رسیدگی کنیم.
این مقام مسؤول در مورد کانالها نیز، بیانکرد: این کانالها برای جلوگیری از ورود مردم است چون قسمتی از منطقه پارک جنگل کاری صورت گرفته است اگر بخواهیم حصار بکشیم که متاسفانه باید دوباره در آینده این حصارها برداشته شود راه و چارهای هم نبود و ممکن بود افراد سود جو هم سو استفاده کنند و تخریب کنند و درختان هم درختان نحیف و ضعیفی است، ما مجبور به کانال کشی شدیم که از عبور و مرور مردم در آن محدوده جلوگیری کنیم تا حداقل بعد از چهار الی پنج سال که درختها شرایط عادی پیدا کردند بتوانیم کانال ها را راحت پر کنیم.
با این کار در هزینهها بسیار صرفه جویی شده که خود دو سال از انجام آن میگذرد. ما در سطح شهرستان این کار را حتما پیگیری خواهیم کرد تا اعتبار ویژهای به آن اختصاص داده شود.
سرپرست اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان دشتستان گفت: نیروهای مردمی تا یک حدی پای کار میآیند وقتی حجم زبالهها بالا باشد با ۵۰ یا ۶۰ نفر نمیشود کاری کرد حالا چه فعالان محیط زیست باشند چه NGOها (سازمانهای مردم نهاد)؛ زیرا این حجم از زباله با یک ساعت کار جمع آوری نمیشود و خیلی از افرادی که برای جمع آوری میآیند آمدهاند عکسشان را بگیرند و بروند و این کار را نمادین انجام میدهند و نمیماند کنار گارگرانما برای کار کردن تا عصر و شاید پنج درصد زبالهها را جمع کنند که این واقعا چیزی نیست و ما هم نه اعتبار داریم و نه نیرو پس سعیمان بر این است برای این کار اعتباری ویژه در نظر گرفته شود؛ زیرا پارکهای دیگری از جمله ایسوند و گندم ریز هم به همین سرنوشت دچار هستند که ما سعی میکنیم نگاه ویژهای به آن داشته باشیم.
مردم رعایت نمیکنند
حسین مالکی افزود: برنامههایی برای آینده داریم تا جلوگیری کنیم اما خود مردم هم اصلا مراعات نمیکنند و متاسفانه شاخه سبز را میشکنند یا حتی درخت سبز را میشکنند و میسوزانند عذر میخواهم اینها بویی از انسانیت نبرده اند. با وجود سطل زباله، زبالههایشان را روی زمین میریزند و ما هم نیرو برای جمع آوری نداریم در این حد کاش مردم نیز کمی مراعات میکردند، این برای دولت نیست بلکه برای بیت المال است و برای خود مردم است و خودشان میخواهند از آن استفاده کنند.
این مقام مذکور در خصوص وجود سگهای ولگرد نیز، اظهار داشت: سگها از زیر فنس و حصار به داخل پارک میآیند و اصلا نمیشود کاری کرد؛ زیرا فنس در بتن یا سیمان قرار ندارد بلکه در ماسه بادی است و اینها هم با کندن زیر فنس و درست کردن چاله وارد پارک میشوند و از طرفی هم خود مردم باعث شدند در این پارک ماندگار شوند با دادن ته مانده غذاهایشان به اینها و دلسوزی اما ما سعی میکنیم به این مورد نیز رسیدگی کنیم.
کاش مردم بهداشت را رعایت کنند!
مردم اگر خودشان در مورد بهداشت و آلودگی محیط زیست و تفریگاهشان کمی وسواس به خرج دهند حداقل به این صورت زباله نمیریزند و اگر فکر کنند به طور مثال که ممکن است با انداختن یک بطری روی زمین پرندهای کوچک در گرما به طمع یه جرعه آب یا اندکی غذا سر فرو ببرد در یک بطری و همان جا سرش گیر کند چه؟ شاید بگویید با یکی دوتا چیزی نمیشود چرا فکر میکنید فقط یکی است؟ ما انسانها سالهاست در چرخه طبیعت خلل وارد میکنیم و همه حرفمان این است که با یک یا دو پرنده یا حیوان اتفاقی نمیافتد و باید بدانید این یک یا دو عدد که میگوییم، میلیونها جان از حیوانات را در سطح کره خاکی ستانده ایم.
همان سگها اگر سامان دهی شوند نه مورد خشم مردم قرار میگیرند و نه دیگر گرسنه میمانند و نه آن طور ولگرد میشوند.
زبالهها که خود تا تجزیه شوند معلوم نیست چندین سال طول بکشد و چه آفاتی با خود برای پوشش گیاهی و خاکی آن منطقه به همراه داشته باشند! کاش در این مورد هم وطنان ما بیشتر رعایت میکردند تا شاهد از بین رفتن جاذبههای گردشگری طبیعی خود نباشیم.
باید گفت این پارک مورد هجوم دشمنانی قرار گرفته و همه اینها دشمن طبیعت و آفت جان خاک و گیاهان و مردم هستند.
به گزارش فارس، امید میرود مسؤولان با تخصیص اعتبار و جذب نیرو، برای پاکسازی هرچه زودتر اقداماتی انجام دهند تا مردم بتوانند اوقات فراغت خود را در همین مکانهای گردشگری استان خود سپری کنند تا کمکی باشد برای چرخه اقتصادی و حتی از این راه بتوانیم گردشگرانی را نیز جذب کنیم.
پایان خبر/