به گزارش گروه اقتصاد بین الملل خبرگزاری فارس به نقل از الجزیره، درگیری‌ها در سودان نگرانی زیادی را در میان تولیدکنندگان نوشابه در جهان برانگیخته است، زیرا کمترین برآوردها نشان می‌دهد که سودان 70 درصد از صمغ جهان را تولید می‌کند که در ترکیب نوشابه‌ها گنجانده شده است.
در این زمینه، مسئولان شرکت‌های نوشابه‌سازی اعلام کردند که شرکت‌هایی مانند کوکاکولا و پپسی کولا برای ذخیره‌سازی هرچه بیشتر صمغ عربی علاوه بر موجودی ۳ تا ۶ ماهه خود، رقابت را آغاز کرده‌اند.
صمغ عربی همچنین در فرمولاسیون دارویی گنجانده شده و به انسجام اجزای غذا و نوشیدنی کمک می‌کند.از همین رو، زمانی که ایالات متحده آمریکا در دهه 1990 سودان را تحریم کرد، صمغ عربی را از کالاهای مورد تحریم، مستثنی کرد.
در جهان سالانه حدود ۱۲ هزار تن صمغ تولید می شود. بخش اعظم این مقدار در ناحیه ای به نام «کمربند صمغ عربی» تولید می‌شود که در استان‌های کردفان، دارفور و النیل الابیض( نیل سفید) سودتن امتداد دارد و این مناطق سرشار از درخت اقاقیا سنگال است که کشاورزان صمغ آنها را جمع آوری سپس آن را به انبارهای بزرگ منتقل می‌کنند و از آنجا به کارخانه‌ها و به دست صادرکنندگان می‌رسد.
در پیگیری الجزیره از نظرات کاربران شبکه‌های اجتماعی در مورد احتمال قطع عرضه صمغ عربی به دلیل جنگ، عبدالمجید، یک فعال با انتقاد از عدم بهره برداری صحیح از ثروت سودان نوشت: سودان منابع طبیعی بسیار بزرگی دارد، اما از آنها به خوبی بهره‌برداری نشده است و بسیاری از کشورها به غارت منابع آن و به دست گرفتن سرنوشت مردم این کشور و تجزیه آن چشم دوخته‌اند.
محمود سعد، یک کاربر توئیتر هم با اشاره به اینکه صمغ عربی در نوشابه قابل تعویض نیست، گفت: حتی در لوازم آرایشی و بهداشتی، می توان جایگزین برای صمغ یافت، اما در نوشابه‌ها جایگزین ندارد.
احمد مبارک بشیر، یک کاربر دیگر در توئیتر با مرتبط خواندن جنگ سودان با توطئه‌ها برای بهره برداری مالی از این جنگ، گفت: آنهایی که جنگ را اداره می‌کنند، اجازه توقف عرضه تجاری هیچ محصولی را نمی‌دهند، مگر اینکه هدفشان سقوط برخی شرکت‌ها باشد یا به دنبال تغییر قیمت مواد اولیه باشند.
محمد الذهلی، یک کاربر دیگر توقف تولید نوشیدنیهای گاز دار را امری مثبت خواند و گفت: ناپدید شدن نوشابه از جهان امری زیبا و سالم است... البته امیدوارم دلیل آن جنگ در یک کشور برادر نباشد.
قیمت یک تن خام صمغ عربی عالی تقریباً 3 هزار دلار آمریکا است و شرکت‌های بین المللی آن را به کالای صنعتی تبدیل می‌کنند و یک تن از آن را 17 هزار دلار می‌فروشند.
پایان پیام/
