به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، منابع خبری گزارش داده‌اند تعداد تیراندازی‌های کور در آمریکا رکورد جدیدی ثبت کرده و تقریباً در هر هفته یک تیراندازی در این کشور اتفاق می‌افتد.
یافته‌های جدید
پایگاه داده‌ای که این حواث را رصد می‌کند گزارش داده مرگ و میرهای ناشی از ۱۷ تیراندازی در ۱۱۱ روز گذشته ۸۸ نفر بوده است. تنها در سال ۲۰۰۹ تعداد افراد کشته شده در اثر تیراندازی تا این وقت از سال نزدیک به چنین رقمی بوده است.
«فرد گوتنبرگ»، مادری که دختر چهاده ساله‌اش یکی از ۱۷ قربانی در تیراندازی مرگبار سال ۲۰۱۸ در شهر «پارکلند» در ایالت فلوریدا بود می‌گوید: «هیچ‌کس نباید شوکه شود. من برای دیدار با دخترم به گورستان می‌روم. واژه خشم نمی‌تواند ذره‌ای احساس من را توصیف کند.»
قربانیان تیراندازی پارکلند جزو ۲۴۸۲ نفری هستند که در تیراندازی‌های کور در آمریکا از سال ۲۰۰۶ به این سو کشته شده‌اند. این آمارها متعلق به پایگاه داده مشترک خبرگزاری آسوشیتدپرس، روزنامه یواس‌ای تودی و دانشگاه نورث‌ایسترن است. آنها تیراندازی کور را به عنوان رویدادی با دست‌کم ۴ کشته تعریف کرده‌اند.
این رویدادها تنها بخشی از خشونت‌های مرگبار سالانه در آمریکا را پوشش می‌دهند. اما مطابق این آمارها به طور متوسط یکبار در هر ۶.۵۳ روز رخ می‌دهند.
انگیزه‌های تیراندازی‌های کور موارد زیادی از جمله قتل به همراه خودکشی، خشونت‌های خانگی، تلافی‌جویی‌های باندهای تبهکار، تیراندازی در مدرسه و تیراندازی در محل کار را شامل می‌شوند. با وجود این، موانع برای تغییر همچنان پابرجا هستند.
علی‌رغم آنکه وقوع چنین تیراندازی‌هایی هر بار به مباحثات عمومی در باب اقدام‌های لازم دامن می‌زند احتمال تصویب قوانینی برای جلوگیری از استفاده از سلاح‌های نیمه خودکار بعید به نظر می‌رسد.
دسترس‌پذیری سلاح
با آنکه آمریکا حدود پنج درصد از جمعیت دنیا را تشکیل می‌دهند نزدیک به ۳۱ درصد از کسانی که مرتکب کشتارهای جمعی با سلاح می‌شوند را در خود جای داده است.
همچنین بر اساس گزارش مرکز تحقیقات کنگره آمریکا آمریکایی‌ها صاحب حدود نیمی (۴۸ درصد) از کل ۶۵۰ میلیون قبضه سلاح غیرنظامی موجود در سراسر دنیا هستند.
رکوردهای جدید
روزنامه گاردین گزارش داده بر اساس یافته‌های پایگاه داده جدید، در سال ۲۰۰۹ مجموعاً ۳۲ تیراندازی کور اتفاق افتاد که ۱۷۲ نفر در آن کشته شده‌اند. این رقم، به رقم میانگین ۳۱.۱ تیراندازی کور و ۱۶۲ قربانی در هر سال نزدیک است.
اما این رکوردها در دهه گذشته جابجا شده‌اند. این داده‌ها نشان می‌دهند در سال ۲۰۱۹ در آمریکا ۴۵ تیراندازی کور به وقوع پیوسته است که رقمی بسیار بالاتر از میانگین است.
تحقیقات دیگر
یافته‌های به دست آمده از این پایگاه داده با بسیاری از دیگر تحقیقات انجام‌شده در این حوزه همسو هستند.
چند روز پیش از این مرکز افکارسنجی پیو اعلام کرد نتایج تحقیقات این مرکز نشان می‌دهد شمار کودکان و نوجوانانی که بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ به ضرب گلوله کشته شده‌اند ۵۰ درصد افزایش پیدا کرده است.
نتایج تحقیق مرکز پیو نشان می‌دهد در بازه زمانی بین ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ شمار کودکان و نوجوانانی که بر اثر تیراندازی جانشان را از دست می‌دهند از ۱۷۳۲ مورد به ۲۵۹۰ مورد رسیده است.
این آمار، بالاترین ارقامی است که از زمان گزارش امارهای مربوط به چنین مرگ و میرهایی در سال ۱۹۹۹ به ثبت رسیده است.
قبل‌تر از آن روزنامه واشنگتن‌پست گزارش داده بود سال ۲۰۲۲ خشن‌ترین سال تحصیلی در مدارس آمریکا طی چند دهه گذشته بوده است. در این سال ۴۶ تیراندازی در مدارس اتفاق افتاد.
نقش عوامل فرهنگی-اجتماعی
دباره دلایل زیربنایی وقوع این تیراندازی‌ها برخی از محققان نقش برخی عوامل اجتماعی-فرهنگی را زیربنایی‌تر از دسترس‌پذیری سلاح می‌دانند.
این محققان می‌گویند تأکید بیش از حد بر اهمیت موفقیت‌ها و دستاوردهای مادی از یک طرف و تأکید مفرط بر نقش خود فرد (و تنها خود او) در امکان محقق کردن چنین دستاوردهایی باعث ایجاد حس سرخوردگی و ناکامی در میان خیل زیادی از مردم در آمریکا شده که این خود می‌تواند به ایجاد موجی از خشم تبدیل شود.
«آگوستو دی ونانزی»، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه پرودو در ایالت «ایندیانا» از جمله محققان این حوزه است.
کابوس‌های «رویای آمریکایی»
او در تحقیقات و مصاحبه‌هایش در سال‌های گذشته به این نکته اشاره کرده در جامعه آمریکا ملاک قضاوت درباره ارزش افراد موفقیت‌های فردی در زمینه‌های شغلی، تحصیلی، رقابت‌های ورزشی، مُد یا جایگاه اجتماعی-اقتصادی است. به تبع آن اعضای جامعه نیز احساس ارزشمندی و عزت نفس خود را در گرو پیشرفت در همین شاخص‌ها می‌دانند.
به گفته او، انسان در چنین جامعه‌ای- چنانکه انتظار می‌رود- با فشار اجتماعی دائمی برای اکتساب بیشترین دستاوردهای مادی رو به رو خواهد بود و فضای ذهنش را جمع و تفریق میزان دستاوردها و ناکامی‌هایش و مقایسه آنها با اطرافیانش اشغال خواهد کرد.
از سوی دیگر، منطقی است بپذیریم که در یک جامعه - هر جامعه‌ای- باور عده زیادی از انسان‌ها این نیست که توانسته‌اند به موفقیتی که شایستگی آن را دارند دست پیدا کنند، به ویژه با توجه به اینکه احساس خوشبختی بیشتر ذهنی است تا عینی و نسبی است تا مطلق.
بر همین اساس، طبق یافته‌های این استاد دانشگاه، در جامعه آمریکا مشاهده نرخ بالای افرادی که از یک سو تمام معنای زندگی‌شان را به موفقیت‌ها و اکتسابات مادی گره زده‌اند و از سوی دیگر خودشان را در دستیابی به آنها ناکام احساس می‌کنند نباید شگفت‌انگیز باشد.
همراستا با آنچه گفته شد یافته‌های تحقیقی که سرویس مخفی آمریکا انجام داده نشان می‌دهد اکثر عاملان تیراندازی در مدارس آمریکا سابقه احساس ناامیدی شدید داشته‌اند، تقریباً تمامشان قبل از انجام تیراندازی یک رویداد منفی، مانند شکست در یک زمینه، به هم خوردن روابط عاشقانه و یا اتفاقاتی از این قبیل را تجربه کرده‌اند. حدود ۷۰ درصد هم گفته‌اند که با آنها بدرفتاری شده یا دیگران به آنها زور گفته و اذیتشان کرده‌اند. انتقام انگیزه اصلی را در بسیاری از این تیراندازی‌ها تشکیل می‌دهند.
«آدام لانکفورد»، استاد جرم‌شناسی دانشگاه «آلاباما» در پژوهش جامعی درباره خشونت با اسلحه که سال ۲۰۱۵ آن را ارائه کرده به نکته جالبی درباره یکی از یافته‌های خود اشاره کرده است.
تفاوت مکان تیراندازی‌ها در آمریکا
او می‌گوید در حالی که ۳۱ درصد کل عاملان حملات با اسلحه در آمریکا هستند اگر این آمار را به صورت جزئی‌تر برای عاملان تیراندازی در مدارس و محل‌های کار در بیاوریم متوجه می‌شویم که این رقم به دو برابر می‌رسد، یعنی ۶۲ درصد از کل کسانی که در مدارس و محل‌های کار تیراندازی می‌کنند، آمریکایی هستند.
به گفته لانگفورد، در حالی که تیراندازی‌های با تلفات انبوه در سایر کشورها عمدتاً در نزدیکی تأسیسات نظامی صورت می‌گیرند در آمریکا این حوادث در مدارس، شرکت‌ها یا محل‌های کار بیشتر رخ می‌دهند.
این جرم‌شناس آمریکایی می‌گوید این مسئله منطقی است چون در کشورهای دیگر دسترسی به سلاح در نزدیکی‌های اماکن نظامی راحت‌تر است.
در آمریکا، اما، مسئله علاوه بر دسترس‌پذیری سلاح از بعد نقش محل‌های کار و مدارس در محقق کردن «رویای آمریکایی» و تأکیدی که در فرهنگ آمریکایی برای رقابت و رقم زدن موفقیت در این دو مکان وجود دارد هم قابل بررسی است.
انتهای پیام/
