خبرگزاری فارس از رشت، بهنام فیروزی؛ خیلیها میگویند فوتبال فقط یک ورزش نیست بلکه یک زندگی است؛ ولی اخبار زرد این ورزش و حواشی فوتبال و فوتبالیستها، خوبیهای این ورزش را روانه پستوی روزمرگیها کرده است.
شاید برخی تیمهای فوتبال به جبر روزگار و دور بودن از پایتخت و البته عدم رسیدگی و حمایت مسوؤلان دستخوش فرازو نشیبهای فراوان فنی شوند؛ اما غصه داماش گیلان چیز دیگری است.
تیمی که از سر همین ناکارامدیها و باوجود اسم عوض کردنها، نهتنها هرچند سال یکبار در جامهای مختلف ازجمله جام حذفی فوتبال خوش درخشیده، بلکه توانسته به عنوان پرچمدار عرصه جوانمردی بارها کارت سبز از مردم دریافت و بیش از پیش در قلب تیفوسیها جا پیدا کند.
داماش باشگاهی پر از تیفوسی ها و پر از احساسات
همیشه نام باشگاه داماش عجین شده با احساس و همدردی و نوع دوستی است، همین چند سال پیش هم نام باشگاه داماش که این روزها به فراموشخانه فوتبال ایران سقوط کرده، برای احساس همدردی هواداران وفاداراش با مسلم حقشناس دروازهبان خود علیرغم ازدست دادن مادرش، غیرتمندانه به کمک تیمش آمده بود، مورد توجه رسانههای داخلی و خارجی قرار گرفتو یا آن ویدئو هم خوانی زیبای هواداران داماش گیلان در غم درگذشت ارسلان، هوادار فقید تیمشان به این زودیها از خاطر مردم گیلان پاک نمیشود.
داماشیها که همواره به غیرتمندی شهره هستن این بار نیزبازیکنش در قسمی دیگر برای مردمانش سنگ تمام گذاشت.
سعید دلاور یکی بازیکنان ارزشمند تیم داماش گیلان که با شنیدن صدای فریاد همسایه آپارتمانی که در آن مهمان بود، به یاری خانوادهای که شعلههای آتش گرفتارشان کرده بود شتافت و توانست کاری کند کارستان اما این روزها خودش از شدت سوختگی دوران نقاهت را در منزل سپری میکند.
صبح امروز با شوق و ذوق با او تماس گرفتم و حرفهایش را با این جمله آغازین که «این یک کار دلی بود» شروع کرد و همه هیجانم را گرفت.
دلاور، بازیکن گیلانی تیم داماش درباره اتفاق آن روز اینگونه گفت: «روز دوشنبه هفته گذشته پس از بازی، به میهمانی در منزل یکی از اقوام دعوت شدم، مشغول شام خوردن بودیم که متوجه شدیم از واحد کناری دود میآید همه به سمت بیرون از ساختمان رفتند حین بیرون رفتن از ساختمان بودیم که متوجه حضور دختربچهای در داخل منزل شدم، شعلههای آتش درحال پیشروی بود، به سرعت وارد منزل شدم و از روی آتش پریدم.»
از سعید پرسیدم حرفش آسان است ولی از آن شعلهها نترسیدی ؟ گفت: «در آن لحظه فقط به نجات جان کودک فکر میکردم و متوجه حرارت شعلههای آتش نبودم، او را در آغوش گرفتم و مجدداً از روی آتش عبور کردم و از ساختمان خارج شدم.»
بازیکن با اخلاق گیلانی این کارش را دلی میداند و می گوید: «تمام این ماجرا در کمتر از ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه رخ داد و من هم در آن لحظه احساس سوختگی نداشتم و فقط رفتم بچه را آوردم و پس از آن هم از طبقات پایین متوجه ماجرا شدند و با کپسول آتشنشانی آمدند و آتش را خاموش کردند؛ در واقع شدت آتش به حدی نبود که آتشنشانی بخواهد بیاید و من هم بعداً دیدم که دو پا و دستهایم دچار آسیبدیدگی شدهاند.»
دلاور در آن لحظه به هیچ چیز جز نجات کودک فکر نکرد. میگوید: «ورود و خروج من به آن خانه کمتر از ۲ دقیقه طول کشید و تنها انگیزهام هم این بود که جان یک نفر را نجات بدهم، آن خانم از ترس نمیتوانست وارد اتاقی که بچهاش خوابیده بود بشود و من هم در آن لحظه اصلا فکر نکردم که ورزشکار هستم و ممکن است حرفهام آسیب ببیند؛ اصلا ذهنم درگیر این قضایا نبود.»
متأسفانه در آن منطقه خانهها گاز ندارند و تمام وسایل برقی است، و دلاور میگوید شاید بخاری برقی اتصالی کرده و باعث آتش گرفتن فرش و در پی آن ورودی خانه شده بود.
بازیکن داماش در پاسخ به اینکه کسی از اعضای خانواده جلویت را نگرفت، گفت: «مطمئناً در این شرایط، هر شخص و حتی خانوادهای، مهمترین مسئله را کمک به همنوع خودش میداند و به همین دلیل هم کسی مانع من نشد. شک ندارم هر شخص دیگری جای من بود، همین کار را میکرد.»
به گفته دلاور سوختگی وی از نوع درجه ۲ عمیق بود و هر ۲ پایش را عمل کرد، اما در حال حاضر بهتر است و آن طور که پزشکان گفتتند از حدود سه هفته دیگر بتواند به تمرینات داماش برگردد.
او درباره واکنش اطرافیان و همچنین باشگاه داماش و همتیمیهایش به این اتفاق اشاره میکند که «همه، به خصوص مسؤولان و بازیکنان باشگاه داماش واکنش خیلی خوبی داشتند و من را بابت این کار تحسین کردند، من هم از همه کسانی که نگران بودند و جویای احوال من شدند، تشکر میکنم.»
دلاور در پایان در پاسخ به اینکه اگر به عقب برگردد باز هم این کار را انجام میدهد یا خیر، میگوید: «قطعاً بدون لحظهای تردید باز هم همین کار را میکنم و فکر میکنم چنین اقداماتی وظیفه هر انسانی است و اصلا پشیمان نیستم.»
این بازیکن جوانمرد گیلانی از اکبر میثاقیان مربی تیمش هم تشکر میکند و میگوید: «افتخار میکنم که شاگردی ایشان را در کارنامه حرفهای خودم دارم و در این آستانه نوروز برای مردم کشورم آرزوی سالی پر خیر و برکت و سرشار از امید آرزو میکنم.»
اقدام این بازیکن در نوع خودش در این روزهای ورزش کشورمان و حتی جهان کمسابقه و بی سابقه است و در گذشته ورزش کشورمان کم نداشت از ورزشکارانی که این چنین از داشتههای خود میگذاشتند تا بتوانند به هموطنان خود کمک کنند.
پایان پیام/۳۳۸۹