گروه زندگی- «مامان میشه بریم برف بازی. همه دوستام با مامان باباهاشون رفتن کلی برف بازی کردن. تازه خیلی هم بهشون خوش گذشته.»
«برف بازی؟ آخه...! هوا سرده، بابا هم می خواد استراحت کنه. بزار یه وقت دیگه...»
در این روزها که به لطف خدا، زمستان روی خوشش را نشانمان داده و همه جا سفیدپوش شده، این دیالوگ بین خیلی از بچه‌ها و مادرانشان رد و بدل می‌شود که گاهی به زور سماجت‌های کودکانه، بچه‌ها به مراد دلشان می‌رسند و گاهی هم پدر و مادرها به بهانه‌های مختلف، از زیر برف بازی و گشت و گذار زمستانی در می روند اما به هرحال نباید فراموش کرد که تا چندهفته دیگر، زمستان بار و بندیلش را می‌بندد و تا یکسال دیگر، خبری از برف و برف بازی نیست و حتی ممکن است حسرت همین برف بازی ساده تا سال ها به دل بچه ها بماند، پس باید تنبلی را کنار گذاشت و به جای دست دست کردن و اما و اگرها، کمرهمت بست برای راهی شدن به سوی سرزمین برف ها.
این سرزمین برف ها که می‌گوییم مسلما منظورمان، شهر یخی قصه‌ها نیست و از چندکیلومتر آن طرف تر حرف می‌زنیم. مطمئنا با بارش‌های این روزهای اخیر، اگر چندکیلومتری از دل شهر فاصله بگیریم، تپه های بکر سفیدپوش مقابل چشمانمان ظاهر می شوند و با درنظر گرفتن ایمنی لازم برای پارک کردن خودرو و امنیت مکان موردنظر می توانیم همانجا اتراق کنیم و چندساعتی دل بدهیم به دل بچه ها. از سرسره بازی گرفته تا پرتاب گوله های سفید و ساخت آدم برفی، همه و همه می توانند لحظات مفرحی را برای بچه ها و حتی خود ما رقم بزنند و آنوقت است که با خودمان می گوییم:«چه خوب که این بچه های سمج، راهی مان کردند!»
دورهمی به میزبانی برف ها
خب بیایید کمی به عقب برگردیم. یعنی آنجایی که مغلوب اصرار بچه ها برای گشت و گذار زمستانی می شویم. در چنین موقعی بهترین کار این است که به جای فکر کردن به یک تفریح اجباری، به خودمان یادآوری کنیم که وظایفی نسبت به فرزندانمان داریم و به گفته پیامبراکرم(ص):«با شادی فرزندانمان، خداوند در قیامت ما را شاد خواهد کرد.» پس به خاطر چنین توفیقی هرچند اجباری شاکر خداوند باشیم و برای خودمان فرصت سازی کنیم. ترتیب دادن یک دورهمی در میان برف ها، اتفاقی است که همیشه فرصت آن فراهم نمی شود، بنابراین می توانیم چند تا از اقوام و دوستان که پایه گردش هستند و بچه های هم سن و سال بچه هایمان دارند را به جمع خانوادگی خود دعوت کنیم. بالاخره از بین چند خانواده، چند نفری به دعوت مان لبیک می گویند و آنوقت است که می توانیم در انتظار یک دورهمی خاص باشیم.
زنجیرچرخ از نان شب هم واجب تر است
در چنین مواقعی، معمولا کسی که برای ترتیب دورهمی پا پیش گذاشته، خودش هم باید مدیریت همه چیز را در دست بگیرد، مثل انجام هماهنگی‌های لازم و تقسیم وظایف میان خانواده‌ها برای همراه بردن هرآنچه برای یک تفریح زمستانی لازم است؛ از آب و چای و غذا و تنقلات گرفته تا چادر مسافرتی و زیرانداز ضدآب و ظرف و ظروف موردنیاز. راستی یک نکته مهم:( یکی از ملزومات این پیک نیک، همراه داشتن چند عدد هویج است! چون اگر هویج نباشد، ممکن است بهانه گیری بچه ها برای نداشتن بینی آدم برفی، اوقات را به کام همه تلخ کند) لطف هماهنگی ها و تقسیم منصفانه خریدها در این است که هم در هزینه ها صرفه جویی می شود و هم اینکه هرکس کلی بار اضافی دنبال خود راه نمی اندازد و موقع برگشت به خانه، مدام خودش را سرزنش نمی‌کند.
اما یک موضوع مهم دیگر! متاسفانه بسیاری از ما در روزهای برفی، خیلی به توصیه های ایمنی عمل نمی‌کنیم و اعتقاد چندانی به زنجیرچرخ نداریم اما واقعا برف و بوران با کسی شوخی ندارد و ممکن است در میانه راه، برایمان دردسرساز شود، پس هروقت به قصد برف بازی راهی بیرون شهر می شویم، باید حتما زنجیرچرخ و حتی جعبه کمک های اولیه همراه داشته باشیم.
یک پیاله آش داغ، عضو جدایی ناپذیر تفریحات برفی
وقتی برنامه ای یک روزه برای برف بازی تدارک می بنییم باید حواسمان باشد که قرار است به یک تفریح زمستانی برویم و ممکن است جایی که برای برف بازی انتخاب می کنیم، سورو سات غذا مهیا نباشد و ما بمانیم با یک گردان آدم خسته و گرسنه. تازه برفرض هم که دور و برمان، رستورانی وجود داشته باشد، احتمالا به لحاظ اقتصادی خیلی به صرفه نیست؛ پس اگر می خواهیم هرلحظه که اراده کردیم، غذایمان را نوش جان کنیم و البته جیبمان هم در یک آن خالی نشود، حتما باید از قبل فکری برای نهار و میان وعده ها کرده و غذا را از خانه ببریم. می دانید که برای چنین پیک نیک هایی هیچ چیز بیشتر از یک کاسه آش داغ نمی چسبد، حتی اگر فکر می کنیم پخت آش کمی سخت و زمان‌بر است، می توانیم یک قابلمه عدسی بار بگذاریم. عدسی هم دست کمی از آش ندارد در دل برف و سرما، حسابی می چسبد.
سرسره بازی با تیوپ و کیسه های پلاستیکی، ارزان اما لذت بخش
حالا وقتش است تا برویم پای همان تپه هایی که اول کار برایتان گفتیم. حتما نیاز نیست به یکی از پیست های اسکی و یا تفرجگاه های معروف برویم و برای یک برف بازی ساده کلی هزینه کنیم. همانطور که گفتیم می توان به شرط رعایت ایمنی لازم، به جاهای بکر و دست نخورده رفت و یک پیست اختصاصی جدید برای خانواده راه انداخت. تیوپ و زیرپایی ماشین و حتی کیسه نایلونی ضخیم دقیقا همان کاری را می کنند که سورتمه های چندصدهزارتومانی پیست ها خواهند کرد. با این حساب باید از قبل ملزومات برف بازی را آماده کنیم تا وقتی به یک تپه پر از برف رسیدیم، حسرت یک کیسه نایلونی ناقابل را نخوریم. جنگ با گوله های برفی و ساختن خانوادگی یک آدم برفی هم که دیگر بخش جدایی ناپذیر برف بازی است، فقط باید مراقب نشانه گیری هایمان باشیم و همچنین موقع سرسره بازی، بچه ها را در سپر حفاظتی پاها و دستانتان خود قرار دهیم تا خدایی نکرده یک حادثه ناگهانی، روزمان را خراب نکند.
بچه ها! سهم پرنده ها فراموش نشود
حالا که در چله زمستان به دل برف زده ایم، خوب است درحین بازی و خوشگذرانی، کمی هم روی نکات آموزشی برای بچه های کوچکتر تمرکز کنیم. مثلا خانه کوچک برفی بسازیم و از خانه اسکیموها برایشان بگوییم. یا مثلا موقع غذاخوردن کمی نان خردشده برای پرنده ها بریزیم و به بچه ها بیاموزیم که در فصول سردسال باید بیشتر از همیشه هوای پرنده ها را داشت و آن ها هم سهمی از نعمت هایی که خداوند به ما داده، دارند. همچنین می توانیم ذهن بچه ها را برای ساخت انواع وسایل برفی و حتی هدف گیری با برف به چالش بکشیم و خلاصه از هر روش مبتکرانه ای استفاده کنیم تا بتوانیم اطلاعات و آموزش هایی را به بچه ها بدهیم که فقط در فضای برفی برایشان ملموس است.
شکرگزاری؛ حسن ختام یک روز مفرح دسته جمعی
احتمالا بعد از برف بازی، هیچ چیز مثل یک نوشیدنی و غذای گرم نمی چسبد، پس قبل از آنکه دل ضعفه به سراغ جمع بیاید و بدخلقی بچه ها شروع شود، باید پیک نیکی ها را روشن کنیم و برای خوردن یک پیاله آش داغ آماده شویم. احتمالا آنقدری غذا پخته ایم که اگر غریبه ای دور و برمان بود، بتوانیم یک پیاله هم به آن ها تعارف کنیم، مطمئنا راه دوری نمی رود و بچه ها هم رسم معرفت را بیشتر می آموزند.
تا وقتی هوا رو به تاریکی نرفته و لباس ها خیس نشده، فرصت برای برف بازی هست اما بعد از خوردن ناهار و چای دسته جمعی، معمولا آنقدر خسته می شویم که بخواهیم راه خانه را درپیش بگیریم. فقط قبل از رفتن باید چشمان تیزبین مان را به کار بیندازیم تا هم وسیله و زباله ای جا نماند و هم بتوانیم خاطره آن روز برفی خاص را به ذهنمان بسپاریم و برای خلق چنین روز شاد و مهیجی، شاکر خداوند باشیم.
پایان پیام/
