خبرگزاری فارس مازندران ـ قربانعلی مسافر| این روزها لحظه ثبت صحنه‌های طلایی و ماندگار است، صحنه‌هایی از دلدادگی، ولایت‌پذیری، ولایتمداری، شهادت‌طلبی و به سینه گرفتن مردان مردی که تمام وجود خود را برای ما وقف کردند.
حتی از جسم‌شان هم گذشتند، همچون مادرشان بی‌بی زهرای مرضیه(س) بیقبر و بارگاه ماندند، بی‌نام رفتند و خوشنام‌تر از هر خوشنامی بازگشتند.
دیار علویان مازندران همانند سراسر ایران افتخارآفرین این روزها پلاک و استخوان فرزندانی را در دامن گرفت که با خدا معامله کردند و "عند ربهم یرزقون" شدند.
در ایام فاطمیه امسال نیز عطر و بوی آلاله‌های فاطمی به مشام جان میآید و مردم دیار هزار سنگر و حماسه اسلامی ۶ بهمن سال ۱۳۶۰ نیز با استقامت و استواری به مثل دماوند کوه به میدان آمدند و با مشت گره کرده به دهان اجانب، استکبار و بدخواهان داخلی زدند و برای فرزند جوان به خون تپیده جبهه‌های نبرد حق علیه دشمنان بعثی "مجمع عزا" به سر گرفتند.
همه آمدند، پدران برایش پدری کردند، مادران مویه‌های مادرانه سر دادند، خواهران و برادران برایش خواهری و برادری کردند تا نکند غریب بماند هرچند در دنیای پر زرق و برق آلوده به گناه ما غریبه هستیم و آلاله‌های گلگون کفن آشنا‌تر از هزاران دوست و آشنا.
"خَله، خَله خش بموئی، نازنین ریکا، ته قدم اَمه چشمون سر خش‌تیپ برار" دل‌گویه خواهری بود که همانند ابر بهار در نخستین ماه زمستان میگریست.
اسپند، گلپر و عود دود کردند، وداع دل‌نشین و پرشوری داشتند و عصر امروز از ناحیه مقاومت بسیج تا میدان ۱۷ شهریور انقلابی و حسینی تابوت پیچیده در پرچم سه رنگ وطن را تشییع کردند تا در دل دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شوق و اشتیاقی موج بزند، چرا؟ چون این لاله زهرایی برای خاکسپاری میهمان دانشجویان دانشگاه فرهنگیان است و این شهید زنده و ناظر از این پس در بین دانشجویان آملی روشنگری درخشان و تلألو دارد.
کاش روزی رسد که همچون شهیدان پروای نام و نشان نداشته باشیم و در کهف گمنامی خود مأوا بگیریم.
کاش روزی رسد که همچون شهدا در اوج گمنامی خوشنام در سیل عشق و ارادت مردم ولایتمدار تشییع شویم و در دامن پر مهر ملت آرام بگیریم.
انتهای پیام/۸۶۰۱۲/ج
