به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، روز ۱۵ سپتامبر سال ۲۰۲۰، کشورهای امارات و بحرین در حضور «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور وقت آمریکا با اسرائیل توافقنامههای عادی‌سازی روابط موسوم به «ابراهیم» را امضا کردند. چندی بعد دو کشور مغرب و سودان نیز به این جمع پیوستند. در حالی که مقامات ارشد رژیم صهیونیستی در تدارک برای برگزاری دومین سالگرد امضای این توافق و برگزاری نشست سران کشورهای امضا‌کننده این توافق هستند، نشانه‌های زیادی ظهور یافته که حاکی از پایان ماه عسل روابط تلآویو و کشورهای سازشکار است.
روزنامه رأی الیوم، با محور قرار دادن این امر، نوشت: «رسانه‌های عبری این روزها، «دستاورد تاریخی» تلآویو در امضای توافقنامههای عادی سازی با امارات، بحرین، مغرب و سودان که به "توافق ابراهیم" معروف شده را، جشن می‌گیرند و تاکید دارند که اسرائیل بدون خستگی و با حمایت آمریکا به دنبال الحاق سایر کشورهای عربی به توافقنامههای عادی سازی و صلح با هدف ایجاد خاورمیانه‌ای جدید است. همانطور که روزنامه یدیعوت آحارونوت به نقل از تریبون های بلندپایه سیاسی در تل آویو بر آن صحه می‌گذارد».
اما از سوی دیگر، پس از آن‌که، وزارت امور خارجه امارات این هفته اعلام کرد که طی روزهای آینده سفیر امارات به ایران اعزام خواهد شد، در حالی که امارات از سال ۲۰۱۶، در ایران سفیر نداشت، روزنامه صهیونیستی «ماکور ریشون» نوشت که «مئیر بن شبات»، رئیس سابق شورای امنیت قومی اسرائیل، روز گذشته، هشدار داد که امضای توافق هسته‌ای با ایران، توافق ابراهیم را به طور جدی به خطر می‌اندازد و بازگشت به توافق هسته‌ای، عادی‌سازی بین اسرائیل و کشورهای حوزه خلیج [فارس] را به بی‌ثبات و متزلزل می‌کند.
رئیس پیشین شورای امنیت قومی رژیم صهیونیستی، بازگشت سفیر امارات به تهران را دلیلی بر این امر دانست و گفت که این مسئله یک نقطه تحول است که امکان بازگشت روابط تهران با کشورهای عربی خلیج فارس را به همراه دارد به ویژه اینکه بعد از امضای توافق هسته ای جایگاه و نفوذ ایران افزایش خواهد یافت.
وی همچنین اجازه ندادن کشور عمان به شرکت‌های هواپیمایی صهیونیستی برای استفاده از حریم هوایی این کشور را دلیل دیگری برای اثبات ادعایش دانست.
بن شبات همچنین در پژوهشی که در وب‌سایت مرکز تحقیقات امنیتی دانشگاه تلآویو منتشر شد،از اینکه توافق ابراهیم، پس از دو سال، اجماع زیادی در داخل رژیم صهیونیستی کسب کرده، ابراز خوشحالی کرد و افزود: امضای یک توافق صلح آسان نیست. امضای آن مانند ازدواج، آغاز یک مراسم است و نتیجه آن در روزها و سال‌های بعد روشن می‌شود. ساختن یک زندگی مشترک مستلزم تعامل با آن و همزیستی است. بر این اساس این امر مستلزم سرمایه‌گذاری، ابتکار، خلاقیت و بروزرسانی مداوم است، زیرا هر موفقیتی باعث تعمیق اعتماد و مشارکت و همراه با آن، ایمان به راه درست می‌شود.
در ادامه این یادداشت آمده است: «با این حال، این خوش‌بینی اسرائیل به توسعه عادی‌سازی با کشورهای سازشگر و کشورهای دیگری که می‌خواهند آنها را در چارچوب توافق عادی‌سازی بگنجانند، بدون در نظر گرفتن مواضع مردم این کشورها است. مانند صلح با اردن و مصر که حتی به اعتراف خود اشغالگران، صلح با این دو کشور، هنوز بسیار سرد است، زیرا اکثریت قریب به اتفاق مردم مصر و اردن این صلح را رد می‌کنند و همچنان با آرمان اصلی عرب‌ها که فلسطین است، پیوند دارند.
در ادامه این یادداشت، نظرسنجی انجام شده از سوی اندیشکده واشنگتن برای خاور نزدیک آمده است که نشان می‌دهد، درصد حامیان عادی‌سازی توافق با رژیم اشغالگر در عربستان سعودی، بحرین و امارات به شدت کاهش یافته و در اقلیت قرار گرفته است.
این نظرسنجی نشان می‌دهد که با وجود افزایش تعداد عربهای خلیج‌فارس که اکنون «توافقنامههای ابراهیم» را رد می‌کنند، هنوز صداهای ضعیفی نیز وجود دارند که موافق برقراری روابط با اسرائیلی‌ها هستند. درصد افرادی که به توافق‌های عادی‌سازی در عربستان سعودی، بحرین و امارات مثبت نگاه می‌کنند طی سال گذشته کاهش یافته است، زیرا دو سوم شهروندان در کشورهای فوق‌الذکر پس از کمتر از دو سال به «توافقنامههای ابراهیم» نگاه نامطلوب دارند.
داده‌های این نظرسنجی نشان‌دهنده گرایش مخالفی از گشایش در قبال برقراری روابط تجاری و اجتماعی با اسرائیلی‌ها در برخی از بخش‌های خلیج فارس، به‌ویژه در مقایسه با همتایان آنها در مصر، کویت و کشورهای مشرق عربی است.
این اندیشکده با اشاره به خوش بینی نسبی درصد زیادی از اماراتی‌ها، بحرینی‌ها، سعودی‌ها و حتی برخی از مصری‌ها در ماه‌های نخست پس از اعلام توافقنامههای ابراهیم نوشت که در رویکردهای فعلی این افراد تناقض‌هایی وجود دارد. وقتی رویکردها در خصوص این توافقنامه‌ها، برای نخستین بار در نوامبر ۲۰۲۰ بررسی شد، نگرش‌ها در امارات و بحرین در واقع بین دیدگاه‌های مثبت و منفی در خصوص توافق ابراهیم تقسیم می‌شد. به غیر از اتباع کشورهای امضاءکننده این توافق، ۴۰ درصد سعودی‌ها و قطری‌ها، در آن زمان از این توافقنامه‌ها حمایت کردند. اما در حال حاضر، درصد کسانی که به این توافق، نظر مثبت دارند، در عربستان سعودی، بحرین و امارات متحده عربی بین ۱۹ تا ۲۵ درصد است.
در همین راستا، « سمدار بری» شرق شناس اسرائیلی، در تحلیلی که در روزنامه عبری یدیعوت آحارونوت منتشر شد، اذعان کرده بود که صلح با مصر همچنان بسیار سرد است و نیاز مبرمی به احیای آن به ویژه از سوی تصمیم‌گیرندگان در قاهره دارد. وی در عین حال با اشاره به این «ماه عسل» اسرائیل با کشورهای حاشیه خلیج فارس، همزمان با «صلح سرد» تجاری و مدنی با مصر بحرانی می‌شود، نوشت که این امری است که اسرائیل را ملزم می‌کند که درها را باز کند تا این صلح گرم با کشورهای عربی دیگر در خلیج فارس مصر را نیز شامل شود.
«آرییل کهانا» نویسنده روزنامه صهیونیستی «اسرائیل هیوم» نیز چندی پیش از پایان ماه عسل روابط بین تل آویو و ابوظبی پس از عادی سازی روابط بین آنها خبر داد و نوشت: «طرفین امروز از روابط دوجانبه اظهار رضایتمندی بسیار می کنند، اما پس از دو سال از آغاز عادی سازی، اکنون طرفین در عمل با واقعیت پیچیده ای مواجه هستند»
وی با اشاره به نارضایتی تلآویو از «عقب‌نشینی امارات از وعده‌هایی که درپی امضای قرارداد عادی‌سازی به آنها برای بهره مندی از منابع ثروت در امارات داده شد»نوشت که پس از گذشت دو سال از عادی‌سازی، اماراتی‌ها هنوز اقبال خاصی از اسرائیلی‌ها نکرده‌اند، مگر در حالتی که فعالیت ارائه شده، مشخصا برای طرف اماراتی سود داشته، «لذا این وضعیت موجب ناامیدی اسرائیلی‌ها از غرق شدن در دریای پول امارات شده است».
انتهای پیام/م
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
