گروه زندگی- مژده پورمحمدی: امروز حالت چطور است؟ دردت کدام است؟ چه حرفی در گلویت بغض شده؟ چه خیالی در ذهنت جست و خیز می‌کند؟ چه خبری در عالم به گوشت رسیده و قلبت را به تپش واداشته؟
خبر فوت کسی را دریافت کرده ای و یاد مرگ در ضمیرت پررنگ شده؟ نعمتی به سویت سرازیر شده و دلت را خوش کرده؟ از صدای رعد و برق ترسیده ای؟ موعد قرضت سررسیده و هنوز پولت جور نشده که برسانی به دست طلبکار؟ نگران تربیت فرزندانت شده‌ای؟ اخبار تلویزیون را گوش کرده‌ای و خبر خشکسالی ذهنت را به کم آبی مشغول کرده است؟ ماه رمضان دارد تمام می‌شود و دلت گرفته؟ خطر یک تصادف از بیخ گوشت گذشته؟ روایتی از سیره پیامبر اسلام شنیده ای و دلت برای نبی خدا غنج رفته؟ خرج غیرمنتظره ای پیش آمده و نگرانی که تا آخر ماه دخلت نکشد؟ روز عرفه است؟ چند سرباز مرزبان شهید شده‌اند و توجهت به مرزداران کشورت جلب شده؟ از مهمانی در خانه مجلل یکی از اقوام برگشته ای و زرق و برقش چشمت را گرفته است؟ پایت لغزیده و گناهی مرتکب شده‌ای و حالا پشیمانی و دنبال در توبه می‌گردی؟ دلت برای پدر و مادرت تنگ شده و آرزو می‌کنی کنارت باشند تا دست بوس شان باشی؟ حال گریه داری و می خواهی با خود خدا کلمه کلمه حرف بزنی و قطره قطره اشک بریزی؟
به هر حال و هر احوالی که هستی، صحیفه را بردار! صحیفه سجادیه را باز کن، فهرست را مرور کن، نسخه امروزت را پیدا کن و شروع به خواندن کن. «از دعاهای امام است در دور ساختن مکر و فریب دشمنان و بازگرداندن قهر و غلبه آنان...»،«از دعاهای امام است درباره همسایگان و دوستانش هنگامی که از ایشان یاد می نمود...»، «از دعاهای امام است هنگامی که بیمار می شد یا اندوه و یا گرفتاری به آن حضرت رو می آورد...».
شاد باشیم یا غمگین، مضطرب باشیم یا امیدوار، هیجان زده باشیم یا کسل، این کتاب برای ما حرف دارد، این امام برای ما پیام دارد. دعای هفتم صحیفه سجادیه را یادتان هست؟ بیش از دو سال همنشین شب و روزهای کرونایی ما بوده است. «ای پروردگارم! اینک بلایی بر سرم فرود آمده که سنگینی اش مرا به زانو درآورده است، و به دردی گرفتار آمده ام که با آن مدارا نتوانم کرد...».
امام سجاد جان! چقدر شیرینید شما! چقدر کلمات خوب به کمالشان می رسند، وقتی شما با هم ترکیب شان بکنید. غمی که در عاشورا و پس از عاشورا به شما وارد شد، بر جان ما! ما شفایافتگان معجزه کلام شماییم. زخم های روح مان، التیام یافته به معجون معجزه آسای کلمات شماست. آقای علی بن حسین! ما را شاگرد هر روزه مکتب صحیفه تان قرار بدهید تا بخش کوچکی از حق این نعمت بی نظیر را ادا کنیم.
انتهای پیام/
