روایت رزمنده‌ای که سلاحش، دوربین بود

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، روز خبرنگار امسال چه زیبا و متناسب، با ۱۰ محرم همزمان شده، روزی که جهاد سخت عاشورا تمام شده و جهاد تبیین زینبی(س) و امام سجادی(ع) آغاز می‌شود، جهادی که شهادت است و مجاهدش شهید، اگرچه راه می‌رود و می‌گوید و می‌نویسد که شهید زنده است و باید زنده باشد و همین حرکت و گفتن و تبیین، نشان زندگی او است.

خبرنگار شهید چه عنوان زیبایی است؛ چراکه خبرنگار باید شهید و گواه به حق باشد، در صحنه باشد، ببیند، بداند، روایت کند و نتیجه بگیرد؛ به این مناسبت به سراغ خانواده شهید خبرنگاری رفتیم که در روزهای دفاع مقدس نقش روایتگری خود را با دوربینی که از کودکی همراهش بود ایفا کرد؛ احمد شعیبی، برادر خبرنگار شهید عبدالرسول شعیبی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان با بیان اینکه سال۱۳۲۶ پدرم ساکن کربلاشدند، می‌گوید: تمام فرزندان متولد کربلا هستیم، عبدالرسوال متولد سال ۱۳۳۴ و من ۱۳۴۳ هستم.

شهیدی که در میان فرش حرم حسینی(ع) خوابش برده بود

وی با اشاره به خاطرات دوران زندگی‌شان در کربلا بیان می‌کند: عبدالرسول را در دهه محرم در خانه پیدا نمی‌کردیم، چون کل روزش را صرف خدمت به عزاداران امام حسین(ع) می‌کرد؛ یک روز پدرم به حرم رفته بود، اما هرچه گشته بود او را پیدا نکرده و نگران شده بود.

شعیبی ادامه می‌دهد: در آن روز ۴۰ نفر از عزادارن به‌دلیل کم عرض بودن در ورودی بر اثر ازدحام به شهادت رسیده بودند و پدرم نگران شده بود که عبدالرسول هم جز آن‌ها باشد، اما بعد از ساعت‌ها جستجو او را در حالی یافته بود که از شدت خستگی خودش را میان یک از فرش‌های حرم پیچیده و به خواب رفته بود.

منزل پدری شهید شعیبی در کربلا                                                                         

برادر شهید در خصوص حال و هوای عبدالرسول در زمان دوری از کربلا توضیح می‌دهد: زمانی هم که به ایران آمدیم، با اینکه که از کربلا دور شده بود اما همچنان عاشقانه و خالصانه به عزاداران ائمه خدمت می‌کرد، سال  ۵۶ بود که یک دوچرخه به قیمت ۱۴۴۰ تومان خرید و تا مشهدالرضا با آن رکاب زد.

معرفی‌نامه شهید برای فعالیت در هیأت                                                               

از نجاری تا خبرنگاری

او از علاقه عبدالرسول به خبرنگاری نقل می‌کند: عبدالرسول مهارت زیادی در نجاری و شیشه بری داشت، اما دوست داشت بیش از این‌ها پیشرفت داشته باشد، علاقه زیادی به خبرنگاری داشت و انقلاب که پیروز شد به تهران و خبرگزاری پارس پیوست.

گواهینامه پایان تحصیلات ابتدایی شهید عبدالرسول شعیبی                               

شعیبی با یادآوری اینکه محل کار عبدالرسول تهران بود و خانواده درخمینی‌شهر بودند و بیش‌تر اعزام‌ها از تهران صورت می‌گرفت، عنوان می‌کند: دوربین روی دوشش بود و از تهران به شیراز و قم و مشهد می‌رفت و برای کارش سفرهای خارجی زیادی هم رفت و کم کم راهی جبهه شد.

این برادر شهید پیرامون حضور برادر شهیدش در جبهه می‌گوید: عبدالرسول بیش‌تر با گروه شهیدچمران بود و در منطقه سوسنگرد و بستان حضور داشت.

شهیدان مصطفی چمران و عبدالرسول شعیبی                                                        

وی با یادآوری اینکه برادرم در سال۱۳۵۳ ازدواج کرد و ۲ دختر و ۲ پسر حاصل این ازدواج بود، توضیح می‌دهد: عبدالرسول در ۲۶ شهریور سال ۱۳۶۰، زمانی که از جبهه برگشته و برای کارش به حسینه ارشاد مراجعه کرده بود، پس از اتمام کار، هنگام خروج از حسینه توسط دو موتورسوار از گروه منافقین مورد حمله قرارمی‌گیرد و به شهادت می‌رسد.

خبرنگاری پیش از آنکه شغل باشد عشق است و عقیده، یعنی باید این‌گونه باشد و الگویش، حضرت زینب(س) و حضرت امام سجاد(ع) است که اگر نبودند، شهدای کربلا فراموش می‌شدند و جای جلاد و شهید عوض می‌شد و از این رو است که رهبر عزیز انقلاب، واژه جهاد را با تبیین ترکیب کرده است و راه روشن پیش روی ما، پیدا است.

انتهای پیام/۶۳۱۲۵/م/