به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، روزنامه جوان نوشت: جملاتی از یادداشت محسن هاشمی در روزنامه اعتماد، موجب تعجب اهل سیاست شده است. او همواره به تعامل خوب با حاکمیت و دوری از رادیکالیسم عرفی شده میان اصلاح‌طلبان شناخته می‌شود و از سویی مواضع او در همه این سال‌های فعالیت سیاسی و اجتماعی‌اش نشان می‌دهد که کوشیده مقابل ولایت فقیه و، ولی فقیه نایستد.
هاشمی حتی در برهه‌هایی کوشید اعضای خانواده پدری‌اش را هم از تندروی و ایستادن مقابل نظام برحذر دارد. هم از این رو، جملات اخیر او در مورد نقش ولایت فقیه و مقام رهبری در امور کشور، فراتر از آنکه «بی انصافی» است، بیانش از جانب او عجیب است.
هاشمی در روزنامه اعتماد در مورد مفهوم عبارت «بانیان وضع موجود» می‌نویسد: «استفاده‌کنندگان این اصطلاح تخریبی، متوجه نیستند که در نظام ولایت فقیه اکثر راهبرد‌های کلان و کلیدی در امور مختلف از جمله روابط خارجی، فرهنگ، اجتماع و اقتصاد و امنیت در دست دولت نیست. عبور کنیم و به سبک دیگری به مسئله نگاه کنیم. نمی‌توان وضع موجود را که حاصل ۴۴ سال جمهوری اسلامی و نظام حکومت دینی است از ولایت فقیه جدا دانست و طبیعتاً در ساختاری که در رأس آن، ولی فقیه قرار دارد، بیشترین تأثیرگذاری در راهبرد‌های حاکمیت و عملکرد مسئولان مربوط به مقام رهبری است.»
هاشمی تلاش کرده خود، حزب سیاسی‌اش، و کل دولت روحانی و همکاران و جریان سیاسی حامی او را از مسئولیت این شرایطی که اکنون کشور در آن قرار دارد، تبرئه کند، اما شرط انصاف نیست که برای تبرئه خود، بار همه امور را بر عهده، ولی فقیه بگذارد، که اگر اینگونه بود که راهبرد‌های کلان و کلیدی دست دولت نیست، پس چه فرقی می‌کند روحانی رئیس جمهور باشد یا قالیباف یا رئیسی یا احمدی‌نژاد یا هر کاندیدای دیگری؛ پس چرا همین هاشمی یا جریان سیاسی که او در آن عضو است، شب هر انتخابات همه تلاش را برای تخریب رقیب و رأی آوردن خود انجام می‌دهد؟ و اگر رهبری همه کاره است، پس چرا کارنامه عملی و مواضع و سیاست‌ها و شعار‌های دولت‌های متفاوت تا این حد مختلف است؟!
سایت مشرق در همین زمینه دو نکته را متذکر می‌شود: «آقای هاشمی باید به مردم می‌گفت که بیش از ۹۰ درصد بودجه و اجرائیات کشور صراحتاً در اختیار رئیس‌جمهور و در ید قدرت اوست. او باید به مردم می‌گفت که مسئولیت، ولی فقیه به جز در دو حوزه امنیت و دین در سایر حوزه‌ها غیر مستقیم است...»
مشرق در ادامه، سخنی را هم با مردم بیان می‌کند پیرامون آنکه از قضا دولت‌های مختلف در ایران، سیاست‌های مدنظر خود را حتی وقتی رهبری با آن مخالف بوده‌اند، پیش برده‌اند: «همه باید بدانند که پروژه نرمالیزاسیون در دولتین هاشمی رفسنجانی خواسته شخص هاشمی بود نه خواسته رهبری.
پروژه‌های دولت اصلاحات اعم از جامعه مدنی، مردم‌سالاری و آزادی صراحتاً با تأکیدات رهبری بر مدینه‌النبی، هشدار برای شبیخون فرهنگی و مردم‌سالاری اسلامی مغایر بود.
آنچه احمدی‌نژاد تحت عنوان اعتقاد به امام زمان و کار جهادی و مذاکره با امریکا می‌خواست دقیقاً بر خلاف چیزی بود که رهبری نظام برای مردم و ساحت عقلانیت تعریف کردند؛ و برجام خواسته و اصرار شخص روحانی و اطرافیان او بود نه خواسته رهبری نظام. همان طور که اقدام نابجای مذاکره مستقیم با امریکا و ر‌ها کردن امر مهم نظارت بر بازار و خفیف کردن قدرت نظامی کشور از سوی ظریف، هیچ یک با تأکیدات و راهبرد‌های رهبر معظم انقلاب همسو و هم‌خوان نبودند.
مع‌الوصف تجربه ۳۰ ساله از این خاصه‌خوانی نشان می‌دهد که تقریباً همه این رؤسای جمهور با عنایت به رأی مردم و بسط ید وسیعی که داشته‌اند، امور خود را دقیقاً طبق خواسته‌ها و اصرار‌های خود به پیش برده‌اند و رهبر معظم انقلاب نیز جز معدود مواردی که پای حفظ کیان و سازه نظام در میان بوده، اغلب ورود مستقیمی به این خواسته‌ها نداشته‌اند، برخی را با سخنرانی و موعظه در نزد مردم روشن‌سازی کرده‌اند و بخشی را نیز به دلیل ماهیت مسئولیت‌های رهبری و مسئولیت‌های رئیس‌جمهور به اختیار عمل دولت گذاشته‌اند.» محسن هاشمی این‌ها را به‌رغم حضور در بدنه مسئولان کشور نمی‌داند یا نمی‌خواهد که بداند؟
انتهای پیام/
