به گزارش گروه اقتصاد بین الملل خبرگزاری فارس، بحران اقتصادی در لبنان در سایه تحریمهای آمریکا و دامن زدن برخی احزاب و نیروهای سیاسی ذینفع در داخل لبنان و همچنین بانک مرکزی به این بحران موجب معیشت دشوار برای شهروندان این کشور شده است.
در این میان آمریکا و صندوق بینالمللی پول هم پیشنهادهایی مشروط برای کمک به لبنان مطرح کردهاند که به گفته عمده کارشناسان این پیشنهادات بی فایده است و در هر جای به جای کمک به حل مشکل، فقر، بیکاری و تورم را بیشتر کرده است.
در لبنان نیز صندوق بینالمللی پول در ازای کسب امتیازات سیاسی به ویژه برای آمریکا در پروندههایی نظیر تعیین مرزهای دریایی لبنان با سرزمینهای اشغالی و سوریه و اسکان آورگان فلسطینی و موضوع مقاومت لبنان، حاضر نیست حتی یک دلار هم به این کشور کمک کند.
بسیاری از کارشناسان لبنانی بر این باورند که لبنان میتواند به جای تبعیت از سیاستهای غربی با ایجاد توافق ملی برای رسیدن به خودکفایی تلاش کند و به پیشنهاد کشورهایی نظیر روسیه و چین به حرکت به سمت اقتصاد تولیدی فکر کند.
«ریاض سلامه» رئیس کل بانک مرکزی لبنان که به عنوان مرد شماره یک آمریکا در این کشور و نیز مهره کشورهای غربی در پروندههای مختلف فساد داشته است و عامل اصلی سقوط آزاد ارزش پول ملی لبنان محسوب می شود، در سخنرانی اخیر خود در تلویزیون این کشور گفته است که کشورش برای خروج از بحران به 20 میلیارد دلار پول نیاز دارد و کمک صندوق بین المللی پول هم کافی نیست.
پایگاه خبری النشره لبنان این هفته در گزارشی در این خصوص به تشریح سخنان سلامه پرداخت و گفت وقتی که بودجه صندوق بین المللی پول و اعانه دهندگان به لبنان در بهترین حالت از ۱۴ میلیارد دلار فراتر نمیرود، آیا گفته میشود که ما تا ۲۰ سال دیگر از بحران خارج نمیشویم و تا ابد در این واقعیت فرسودگی و از هم پاشیدگی میمانیم؟! یعنی آیا مجبوریم با صندوق بین المللی پول موافقت کنیم و تسلیم شروط آن باشیم؟
لزوم همسویی رویکرد رهبران قوای سه گانه در لبنان
در این زمینه النشره به نقل از منابع آگاه آورده است که ادامه بحران تا ۱۰ الی ۲۰ سال آینده قضای الهی وسرنوشت محتوم نیست، بلکه لبنان میتواند ظرف دو تا سه سال آینده از بحران خارج شود، مشروط به اینکه شرایط و شروط معین آن فراهم شود و رهبرانی حکومت را در لبنان در دست گیرند که این کشور را به ساحل امنیت در منطقه و جهان سوق دهند.
این منابع در گفتوگو با النشره تاکید کردند: زمان چندان دوری نیست، زیرا ثبات سیاسی عمیق و پایدار میتواند با انتخاب یک رئیس جمهور زن یا مرد جدید حاصل شود. ا ین منابع همچنین احتمال دادند که لبنان احتمالا یک رئیس جمهور زن داشته باشد.
به گفته منابع مذکور، این اتفاق خیالی نمیتواند باشد، البته نخست وزیر و رئیس جمهور باید اهداف و دیدگاه مشترکی داشته باشند و رئیس پارلمان هم با آنها ساز مخالف نزند. وزارتخانهها هم باید با مدلهایی متفاوت از آنچه سالها دیده ایم، تشکیل شود به گونهای که مورد اعتماد داخل و خارج باشد. این منابع همچنین احتمال میدهند که یک رئیس جمهور زن در لبنان روی کار آید که لبنان را روی ریل توسعه و شکوفایی قرار دهد.
تشدید مهاجرت با ادامه وابستگی به غرب
همان منابع هشدار دادند که اگر اوضاع به این شکل که میخواهیم پیش نرود، کشور به سمت و سوی خطرناکی خواهد رفت و با بروز تغییر عمیق در دموکراسی لبنان شاهد ادامه موج مهاجرت لبنانی هاخواهیم بود. این بدان معناست که مهاجرت از لبنان به شدت ادامه خواهد داشت، هیچ برنامهای برای خروج از بحران وجود نخواهد داشت و خبری از ایجاد توافق ملی در لبنان نخواهد بود و در این صورت، در آن زمان سناریو بسیار بد خواهد بود.
النشره در ادامه به نقل از «روی بدارو» یک کارشناس اقتصاد به اظهارات رئیس کل بانک مرکزی لبنان در خصوص نیاز لبنان به ۱۵ تا ۲۰ میلیارد دلار برای برون رفت از بحران پرداخت و گفت: این ارزیابی در شرایط کنونی ناقص است. ما حتی اگر ۳۰ میلیارد دلار هم به دست بیاوریم، در نبود عنصر اعتماد پایدار، توانایی دولت برای عمل به عنوان یک دولت و در غیاب افراد توانمند و شایسته مدیریت، آن هم هدر میرود. امروز همه ما در بوته آزمایش هستیم.
بدارو با تاکید بر اینکه امروز لبنان به یک تغییر اساسی و ریشه ای نیاز دارد، گفت: رهبری لبنان باید به عهده شخصیتی مورد اعتماد، بیطرف و قابل قبول برای همه طرفها باشد تا لبنان را از بحران خارج کند.
لزوم تقویت سرمایهگذاری در لبنان
این کارشناس در عین حال توافق لبنان با صندوق بین المللی پول را مهم خواند و گفت: این توافق درها را به روی ۱۴ میلیارد دلار به عنوان کمکهای جهان عربی و بین المللی باز میکند. ما می دانیم که چه میخواهیم و منتظر نیستیم صندوق بین المللی پول بخواهد به ما یادآوری کند و میدانیم که چه چیزی لازم داریم؛ اما اصلاحات ریشهای، سیاسی و نه فقط اقتصادی است و شاید این نقطه ضعف صندوق باشد، زیرا سیاست و اقتصاد را به هم پیوند نداده است. ما منتظر اصلاحات و گفتوگوی عمیق ملی هستیم که باید در دستور کار مرحله پیش رو قرار گیرد.
بدارو گفت: لبنان به پول نیاز دارد؛ اما نه مانند پولی که بین سالهای ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ رسید، زیرا به ضرر لبنان تمام شد و نفعی به آن نرساند. همچنین «کنترل سرمایه» باید در ورودی لبنان و نه خروجی آن قرار گیرد؛ زیرا ما پولی را که از سفته بازی و سود بالای سپردهها به دست میآید، نمیخواهیم، بلک ما خواهان سرمایه گذاریها در لبنان هستیم. ما نرخ ارزی میخواهیم که منعکس کننده بهرهوری و تولید باشد و مصنوعی نباشد. ما نمیخواهیم مردم لبنان را فقیر کنیم و قدرت خرید آنها را از دست بدهیم.
او در پایان تاکید کرد: اگر بانک مرکزی لبنان با طرح ویژه بهبود اقتصاد به نرخ ارز در بازار آزاد اهمیت نداده و همین رویه را ادامه دهد، ۱۰ تا ۱۵ سال دیگر زمان برای برون رفت از بحران نیاز داریم که در نتیجه آن در این مدت مهاجرت مردم از لبنان ادامه خواهد داشت و سفره مردم و جمعیت در حال کوچکتر شدن خواهد بود.
انتهای پیام/
