به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، روز جمعه، نادر طالب‌زاده از چهره‌های اصلی رسانه انقلاب درگذشت. او که سال‌های زیادی دبیر کنفرانس بین‌المللی افق نو و دبیر جشنواره فیلم عمار و از افراد مؤثر در تأسیس شبکه افق سیما و عضو هیات اندیشه‌ورز این شبکه بوده است، رابطه رفاقت و دوستی دیرینه‌ای هم با محمدحسین صفارهرندی داشت. گفت‌وگوی روزنامه جام جم با او را پیش رو دارید.
با توجه به رابطه رفاقتی که با مرحوم طالب‌زاده داشتید، ویژگی‌های اخلاقی و اندیشه‌ورزی ایشان را چطور می‌دانید؟
اولا درگذشت این عزیز، مایه افسوس است. مرحوم طالب‌زاده از آن کسانی است که آدم بارها باید به خاطر این ضایعه تاسف بخورد و خلأ حضور او را کاملا در آینده می‌توان احساس کرد. من مرحوم آقای طالب‌زاده را بیشتر به عنوان یک چهره متخلق به اخلاق و دارای وارستگی‌های شخصیتی می‌شناسم به‌خصوص باتوجه به این‌که وقتی انسان به رسانه دسترسی دارد، فرصت مناسبی است از آن برای تبختر شخصی خودش استفاده کند یا کسانی که برنامه‌سازی می‌کنند و اجرا را به عهده دارند، ممکن است از این امکان برای به رخ کشیدن توانمندی خود بهره ببرند. ولی ما شاهد تواضع فوق‌العاده از ناحیه ایشان بودیم به‌ویژه وقتی در تریبون ظاهر می‌شد و روی آنتن می‌رفت.
شخصیت و روحیه ایشان از لحاظ تکنیک عمل رسانه‌ای چگونه بود؟
از لحاظ تکنیک‌های عمل رسانه‌ای هم همین‌طور بود. با این‌که شخصیت ایشان به لحاظ دانش رسانه و تسلط به مباحث بین‌المللی بالاتر از یک کارشناس معمولی بود، ولی این آمادگی روحی را داشت که خودش در جایگاه یک مجری بنشیند و با کارشناسان گفت‌وگو کند. آن تواضعی که من گفتم به‌خصوص در مواجهه با صاحب‌نظران خودش را نشان می‌داد. ایشان از آن دست اجراکنندگانی نبود که مدام بخواهد میان کلام کارشناسان وارد شود و حرف آنها را تقطیع کند. گاهی وقت‌ها ما خودمان حوصله‌مان سر می‌رفت و می‌گفتیم ایشان چقدر تحمل و صبوری دارد که این‌طور به تفصیل سخنان شخصی که مدعو است را گوش می‌کند و آقای طالب‌زاده فقط به او خیره می‌شد و حرف‌های او را استماع می‌کرد و مانند یک مستمع کاملا مستعد بود.
جایگاه اندیشه‌ورزی ایشان در سیاستگذاری رسانه‌ای چگونه بود؟
اگر بخواهم درمورد جایگاه محتوایی ایشان قضاوتی داشته باشیم می‌توانم بگویم آقای نادر طالب‌زاده کسی بود که وجوه پنهان و نیمه پنهان از جامعه رسانه‌ای و جامعه عمومی غرب و آمریکا را توانست برملا کند و در منظر و ماوای جامعه ایران و ایرانیان قرار بدهد و علت تسلط ایشان زندگی کردن در یک دوره طولانی در آن سمت و آشنایی با محافل گوناگون جامعه آمریکایی بود که به او این تسلط را داده بود که مقهور ظواهر جامعه آمریکایی نباشد و آن بخش پنهان و مستتر در زیر پوست جامعه آمریکایی را هم بشناسد و ببیند.
هنر دیگر ایشان این بود مطالبی که در مورد آنها می‌خواست بگوید، مستند می‌کرد و به گفتار خود صاحبان آن دیار یا ساکنان آن دیار در می‌آورد. ارتباطات خوبی که توانسته بود با جامعه آمریکایی برقرار کند این امکان را به او داد که چند دوره با عنوان سمینارهای افق نو مهمانانی را از آن سمت داخل ایران بیاورد و مردم ما پای صحبت کسانی بنشینند که گرچه در جامعه آمریکا بودند اما همه واقعیات آمریکا را حس و لمس کرده و آن را به زبان می‌آوردند و وقتی زبان به سخن باز می‌کردند، برای مردم ما شاید عجیب بود که بشنوند از یک نفری که در آمریکا بوده این‌طور نسبت به این کشور، نقد اساسی و بنیادین داشته باشد.
می‌توانم بگویم مرحوم آقای طالب‌زاده سوادرسانه‌ای ما را در ارتباط با دشمن خیلی بالا برد و سهم ایشان در این ارتباط حتما سهم برجسته و قابل‌توجهی است.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
