جلال بابایی- خبرگزاری فارس- وقتی ورزشکاری قهرمان جهان می‌شود عامه مردم همان روی سکو و مدال گرفتن را می‌بینند و شاید کمتر کسی از اینکه چگونه یک نفر قهرمان جهان می‌شود، با خبر باشند. ورزش قهرمانی سختی‌های زیادی دارد و نفر اول جهان شدن به جای خود، اما اینکه از ایران باشد، شرایط به مراتب سخت تر از جاهای دیگر دنیا می‌شود. امکاناتی که در کشور ما برای ورزشکاران فراهم می‌شود، قابل مقایسه با کشورهای دیگر نیست و اگر همت، تلاش، پشتکار و غیرت ایرانی نباشد، روی سکوی جهانی و المپیک رفتن ممکن نخواهد بود.
یکی از این نفرات محسن بهشتی راد است. قهرمان جهانی که آنطور که باید حقش ادا نشد و بایسته و شایسته به قهرمانی او پرداخته نشد. بهشتی در میدانی قهرمان شد که همه چیزش در اختیار روس‌ها است و اجازه نمی‌دهند کسی غیر از خودشان روی سکوی نخست دنیا برود. روس‌ها بیشترین امکانات یخنوردی در دنیا را دارند و رقابت با آنها با این شرایط سخت می‌شود، اما قهرمان ایرانی کاری را انجام داد که کارستان بود.
با درخشش این ورزشکار اولین مدال طلای جهانی یخنوردی در بهمن ماه سال گذشته به نام ایران ثبت شد، افتخاری که شاید به غیر از خودش و اطرافیانش کمتر کسی تصور آن را می‌کرد، چون کشورمان ایران ماه‌های بسیار کمی فضای یخنوردی دارد و اگر کسی از شرایط رشته یخنوردی در ایران اطلاع نداشته باشد، باور اینکه او روی چوب تمرین می‌کند، بسیار بسیار سخت باشد.
* هزینه یک جفت کفش‌مان حدود 15 میلیون تومان است
* لوازم تمرینم را خودم درست می‌کنم
* تمام سال روی چوب تمرین می‌کنم، اما روی یخ مسابقه می‌دهم
* رسانه ها توجهی به رشته ما ندارند
* اگر دلسرد شوم، جوانان زیادی دلسرد خواهند شد
* متن‌های انگیزشی می‌گذارم تا افراد دیگر پا روی محدودیت‌های خود بگذارند
* به اندازه یک تیم 10 نفره هستم
* می‌ترسم در مورد کارهایی که کرده‌ام صحبت کنم
* دوست دارم اولین طلایی المپیک زمستانی برای ایران باشم
برای آشنایی بیشتر با این قهرمان جهان به سراغش رفتیم و می‌توانید مشروح گفت‌گوی فارس با محسن بهشتی راد را در زیر بخوانید:
فارس: ابتدا بگویید چطور شد که وارد رشته یخنوردی شدید؟
من 15 سال سنگنوردی و در ماده بولدرینگ کار می‌کردم، اما به واسطه یکی از دوستان که یخ نوردی انجام می‌داد وارد این رشته شدم. با توجه به اینکه من و رضا علیپور هر دو از یک استان هستیم، گفتیم خودمان را در یخنوردی هم محک بزنیم. خودم هم این رشته را دوست داشتم و وقتی یک دوره از مسابقات جهانی را دیدم، این توانایی را در خودم دیدم که می‌توانم به اوج برسم. 5 سالم است که یخنوردی می‌کنم و در مسابقات مختلف شرکت کرده‌ام.
فارس: چطور سنگنوردی را شروع کردید؟
این رشته را هم وقتی 18، 19 سالم بود به واسطه معرفی یکی از دوستان شروع کردم.
فارس: الان می‌توان گفت قزوین قطب سنگنوردی و یخنوردی ایران است.
بله همینطور است، چون دو قهرمان جهان دارد.
فارس: آنطور که مشخص است، پولی در این رشته ها نیست.
در اکثر رشته های ورزشی که لیگ حرفه ای ندارد، درآمدزایی سخت است و باید دنبال حامی مالی و اسپانسر باشید و همیشه دنبال این هستید که هزینه تمرین و مسابقه چه می‌شود. اما وقتی لیگ باشد شما قرارداد می‌بندید و هزینه هایتان تامین می‌شود.
فارس: در این شرایط اسپانسری وجود دارد؟
به سختی پیدا می‌شود. اگر هم پیدا شود، کمک‌ها محدود است و همه هزینه های شما را نمی‌توانند تامین کنند. در این چند سال باشگاه سیاه کمان تجهیزات و لوازم مرا تا حدودی تامین می‌کند، اما اسپانسری که کل هزینه های یک سال را بدهد، نداشته‌ام.
فارس: هزینه یک جفت کفش شما چقدر است؟
حدود 15، 20 میلیون تومان.
فارس: چه مدت از آن استفاده می‌کنید؟
هرچه قدر که ظرفیت داشته باشد. بستگی به نوع استفاده دارد و حداکثر دو سال می‌شود.
فارس: فدراسیون هم کمک می‌کند؟
فدراسیون هم جزو ارگان‌های دولتی است و تا حدودی و در حد توان می‌تواند کمک کند. اینکه بگوییم نداده‌اند، نمی‌شود و اگر هم بگوییم داده‌اند، آنقدر نبوده است. مسابقات قهرمانی جهان که اخیرا قهرمان شدم را فدراسیون هزینه هایش را داد، اما بعد از آن دو مسابقه جهانی در روسیه بود که به خاطر مسائل مربوط به جنگ لغو شد را خودمان دادیم.
فارس: به هرحال قهرمان جهان شدن افتخار کمی نیست و باید حمایت‌های ویژه صورت بگیرد.
امیدوارم این نگاه ویژه باشد و مسئولین کمک کنند.
فارس: در این بی توجهی ها انگیزه تان کم نمی‌شود؟
به هرحال انگیزه داشتن خیلی مهم است. ما ورزشکاران خاصی هستیم و با دست خالی و نداشتن بیس تمرینی که دیواره یخی باشد، تمرین می‌کنیم و مسابقه می‌دهیم. ما کل سال را بدون داشتن شرایط دیواره یخی تمرین می‌کنیم و 10 روز به روسیه می‌رویم و با کشورهایی مانند کره جنوبی و آمریکا که امکانات دارند، مسابقه می‌دهیم. واقعا با شرایط صفر تمرین می‌کنیم و قهرمان شدن در این شرایط توانایی خاصی نیاز دارد. من حتی لوازمم را خودم تولید می‌کنیم.
فارس: چطور؟
با توجه به اینکه سال‌ها در این حوزه کار کردم، یاد گرفتم که چطور ابرازهایی مانند کرامپون و تبر را تولید کنم. اکثر افراد فروشنده هستند و من دیدم کسی در بحث اختصاصی کردن این ابزارها نداشته و به خاطر همین خودم وارد شدم. در مسابقات جهانی ورزشکاران روس را هم دیدم ابزارهایشان متفاوت است. سعی کردم ابزاری که مناسب است و با شرایط بدنی خودم جور در می‌آید را تولید کنم. زاویه در یخنوردی خیلی مهم است و شما باید از ابزارتان طوری استفاده کنید که یخ نشکند. تجربیات این چند ساله خیلی کمک کرده است.
فارس: کارگاهی برای طراحی و تولید دارید؟
طراحی اش را خودم انجام می‌دهم و برادرم هم کمک می‌کند. کاری است کاملا کارگاهی. فلز خام را می‌خریم و کارهایی که لازم است را رویش انجام می‌دهیم.
فارس: شما در رشته ای و در جایی قهرمان شدید که روسیه مهم تر کشور در آن است، واکنش ها به این قهرمانی از سوی آنها چه بود؟
ببینید من دو سال قبل در مسابقات قهرمانی کشور روسیه شرکت کردم که 35 شرکت کننده داشت که حداقل 20 نفر از آنها مدال جهانی داشتند، اما من اول شدم. خیلی ها می‌گفتند شانسی بود و جو خاصی ایجاد شد. من به عنوان مهمان رفته بودم و به یک باره دیدند که قهرمان شدم. خودشان هم شوکه شده بودند و نمی‌دانستند که باید جایزه و سکو را بدهند یا ندهند. من می‌دانستم هدفم چیست و به کجا می‌روم. دو سال گذشته هم مسابقات به خاطر کرونا لغو شد و قهرمانی به تاخیر افتاد. امسال دیگر تصمیم گرفتم که قهرمانی را تثبیت کنم و خدا کمک کرد که این اتفاق بیفتد. عملا من دو بار روس ها را شکست دادم.
فارس: ما چند ماه در داخل کشور یخ داریم؟
به آن شکل یخ نداریم و فصل هایی هم یخ ایجاد می‌شود ما در مسابقات هستیم و نمی‌توانیم همان مدت کم را استفاده کنیم، اما کشورهای صاحب نام از اوایل پاییز تا آخر اسفند یخ دارند و آماده هستند، اما من کل سال را روی چوب تمرین می‌کنم. یک دیواره چوبی را خودم طراحی کردم و با دید یخنوردی روی آن تمرین می‌کنم. خودم این تصور را دارم که این کمبود امکانات خیلی به من کمک کرده است.
فارس: مثل این می‌ماند که یک تیم در زمین خاکی تمرین کند و در زمین چمن مسابقه دهد.
تقریبا شبیه همین چیزی است که شما گفتید.
فارس: الان سنگنوردی هم انجام می‌دهید؟
سنگنوردی رشته اصلی من بوده و گه گاهی هم دست به سنگ هم می‌شوم و گوشه تمریناتم این رشته را هم دارم.
فارس: چرا استان قزوین با اینکه دو قهرمان جهان دارد، ورزشش چندان در کشور مطرح نیست؟
خود ما هم در این قضیه مانده‌ایم. خود رضا علیپور که رکورد دار سنگنوردی دنیاست، چندان شناخته شده نیست. به نظر من این موضوع دو بحث دارد. یکی به اسپانسر باز می‌گردد و اسپانسر هم که باید دیده شود. ما قهرمان جهان هستیم، اما دیده نمی‌شویم. کشتی را ببینید شبکه های مختلف آن را پوشش می‌دهند و برنامه های مختلفی برایش می‌سازند. رسانه ها نقش اصلی را در این موضوع دارند که متاسفانه رشته های ما را نمی‌بینند. مثلا به یکی از برنامه های تلویزیونی دعوت شدیم و ابتدا گفتم اگر وقت صحبت می‌دهید می‌آیم، اما وقتی وارد برنامه شدیم بعد از یکی دو سوال کلا گفتند وقت نداریم و به 15 دقیقه هم نرسید. بعد از آن چند برنامه دیگر دعوت شدیم که نرفتم. من دوست دارم رسانه ها وقت بگذارند و از این رشته مستند سازی کنند، چون آنقدر جذاب است که خودم می‌توانم ساعت‌ها در مورد آن صحبت کنم.
فارس: در صفحه شخصی تان هم پست های انگیزشی می‌گذارید؟ کسی هم جذب شده است؟
از روز اول که صفحه ام را راه انداختم سعی کردم پست های انگیزشی بگذارم و این انگیزه را با دنبال کنندگانم و دوستانم تقسیم کنم تا آنها هم پا روی محدودیت‌های خود بگذارند. از سوی دیگر وقتی این تلاش‌ها و قهرمانی‌ها دیده نشود، فایده ای ندارد. ما به عنوان قهرمان اگر دیده نشویم، اسپانسر هم نمی‌آید و اگر قرار باشد من دائما در اینستاگرام فعال باشم تا فالوئر جذب کنم، پس چه زمانی به تمرینم برسم و قهرمانی فکر کنم؟ وقتی توانایی مان دیده نشود، واقعا دلسردمان می‌کند.
فارس: بهترین لحظه ای که در یخنوردی تجربه کردید، چیست؟
همین قهرمانی جهان که اخیر برگزار شد و مدال طلا گرفتم بهترین خاطره ام بود، چون سال‌ها برای آن زحمت کشیده بودم.
فارس: بدترین خاطره چطور؟
به سال 2019 و مسابقات باز می‌گردد. تمام مراحل مقدماتی اول شدم، اما در فینال به مقام چهارم رسیدم و نتوانستم مدال بگیرم.
فارس: غیر از یخنوردی به چه رشته دیگر علاقه داری؟
به بدنسازی همیشه علاقه داشتم و تیراندازی هم از جمله رشته هایی بود که لذت می‌بردم.
فارس: به فوتبال علاقه نداشتی؟
چرا، فوتبال را همه دوست دارند و من هم بازی می‌کردم، اما ورزش انفرادی را ترجیح می‌دادم.
فارس: علتش چیست؟
دوست داشتم عملکرد خودم را به نمایش بگذارم.
فارس: دوست نداشتی مثل فوتبالیست‌ها درآمد داشته باشی؟
درآمد که همیشه هست، اما وقتی شما کاری که دوست دارید را به نحو احسن انجام می‌دهید، لذتبخش تر است. به نظر من اوج عملکرد ورزشی خیلی شیرین تر از درآمد است.
فارس: غیر از ورزش کردن شغل دیگری دارید؟
گاهی مربیگری می‌کنم و کار خودم را هم انجام می‌دهم. قبلا دیواره سنگنوردی نصب می‌کردم، اما وقتی ورزش قهرمانی جدی تر شد، آن را هم رها کردم.
فارس: برای قهرمان شدن در جهان پاداش می‌دهند؟
قبلا به مقام های آسیایی و جهانی پاداش می‌دادند، اما اخیرا اعلام شد که فقط ورزش های المپیکی پاداش می‌گیرند. برای همین قهرمانی اخیر صحبت‌هایی کردیم که پاداش ریاست جمهوری را بدهند و امیدوارم اتفاق خوبی بیفتد.
فارس: این موضوع بی انگیزگی ایجاد نمی‌کند؟
ببینید همین کارها را می‌کنند که ورزشکاران به فکر مهاجرت هستند. ما به جای اینکه از قهرمانان و استعدادهای خودمان حمایت کنیم، آنها را فراری می‌دهیم و کشورهای دیگر استفاده می‌کنند. یک ورزشکار از تمام زندگی اش می‌زند و افتخاری کسب می‌کند که دنیا برایش دست می‌زند، اما وقتی به ایران باز می‌گردد، فقط وعده و عید می‌شنود. من پیشنهاد دادم که ورزشکارانی که نه لیگ دارند و نه اسپانسر از طریق شرکت‌های دولتی حمایت شوند، هزینه چندانی هم نمی‌شود. در کل سال شاید هزینه اعزام‌ها، تمرینات و مکمل‌های ما یک میلیارد هم نمی‌شود. ما هم توقع مان زیاد نیست، اگر زیاد بود که در این رشته نمی‌ماندیم و سمت فوتبال می‌رفتیم. وقتی این انگیزه و توانایی را داریم در هر رشته دیگر هم می‌رفتیم، موفق می‌شدیم.
فارس: خودتان تاکنون دلسرد نشده‌اید؟
من که دلسرد نمی‌شوم، اما فشار زیادی روی ما است. مثلا ما برای اعزام به دلیل اینکه فدراسیون تکلیفش مشخص نبود، شخصا دنبال ویزا بودیم و آخرین نفر به مسابقات رسیدیم. ما یک جنگ در داخل داریم و یک جنگ هم در مسابقه. همین که اعزام می‌شویم، باید خوشحال باشیم، چون خیلی ها شانس این را هم ندارند که به مسابقات بروند. ببینید اگر قرار باشد من دلسرد شوم و کنار بگذارم، می‌دانید چندین جوان و نوجوان که مرا می‌بینند، دلسرد خواهند شد؟
فارس: تحصیلات تان به چه شکلی است؟
من دیپلم برق دارم، اما وقتی ورزش حرفه ای شد تصمیم گرفتم درس را کنار بگذارم و ورزش بچسبم و دیگر وقت تحصیل نداشتم. ببینید من صفر تا 100 کارهایم را خودم انجام می‌دهم. بدنساز، مربی، تغذیه، روانشناسی و ماساژور خودم هستم و به اندازه یک تیم 10 نفره کار می‌کنم. هر بار که در مسابقات شکست خوردیم و برگشتیم، یک چیز جدید یاد گرفتیم. تمام اینها در این سال‌ها جمع شده که به یک مدال جهانی ختم شده است. واقعا وقتی می‌خواهم در مورد کارهایی که انجام داده‌ام حرف بزنم، می‌ترسم، چون نگرانم که این زحمات به معنی واقعی کلمه ادا نشود. به خاطر همین دوست دارم که مستند تهیه شود تا مردم ببیند از کجا به کجا رسیدم. من روز اول در اینستاگرامم نوشتم متوقف کردن کسی که می‌داند به کجا می‌رود، خیلی سخت است.
فارس: در سال جدید آرزویتان چیست؟
با توجه به اینکه رشته ما در انتظار قرار گرفتن در لیست رشته های المپیک زمستانی است، آرزویم این است که بتوانم در المپیک زمستانی اولین ورزشکار ایرانی باشم که مدال می‌گیرم. می‌دانم و مطمئنم که آن روز هم می‌رسد.
انتهای پیام/
