به گزارش گروه دیگر رسانههای خبرگزاری فارس، محمدرضا تاجیک، تئوریسین اصلاحطلبان در ماههای اخیر چندین بار با رسانههای مختلف اصلاحطلب مصاحبه کرده و بخشی اصلی از سخنانش را به نقد قدرت طلبی اصلاحطلبان اختصاص داده است. او روز گذشته هم در گفتگو با اعتمادآنلاین همین نقد را مطرح کرده و حتی از دیکتاتوری اصلاحطلبان گفته است. تاجیک میگوید: «معتقد نیستم آن چیزی که امروز در کُنش و واکنشها، در ساحت گفتمانی علیل و عقیم بسیاری از اصلاحطلبان جلوهگری میکند، اصلاحطلبی است. معتقدم جریان اصلاحطلبی میخواست یک جریان زیباشناختی، گفتمانی، اندیشگی و مدنی باشد. برخی از آن ابزاری برای ورود به قدرت ساختند و آن را در تسابق قدرت و سیاست قرار دادند، رنگ غلیظ قدرت و سیاست را بر آن پاشیدند و وجوه دیگرش به حاشیه رفت و این جفایی بود که به جریان اصلاحطلبی صورت گرفت و آن زیبایی و طراوتش تحتالشعاع زمختی قدرت در جامعه ما قرار گرفت. این لطمه و خدشه بسیار جبرانناپذیری را به جریان اصلاحطلبی وارد کرد و من همواره این نقد را به دوستان اصلاحطلب داشتم که این جفایی را که به جریان اصلاحطلبی کردند و آن را در بازی قدرت و سیاست خلاصه کردند، لطمهای به آن وارد کرد که امروز، جریان اصلاحطلبی به حاشیه کشانده شده و کمتر اقبالی نسبت به آن وجود دارد.»
او برخی از اصلاحطلبان را دیکتاتور میداند: «مشکل ما در ۱۵۰ سال گذشته همین است که بسیاری از کسانی که فریاد دموکراسی میزنند، دیکتاتورهای قهاری هستند. حتی اگر در معنای دموکراسی با آنها همخوان و پژواک صدایشان نشوی، طرد میشوی. در فضای اصلاح طلبی هم بسیاری به این شکل بودند. دیکتاتورهایی بودند که فریاد اصلاحطلبی سر میدادند، اما نمیتوانستند پذیرای صدای مخالف باشند. کسانی که پژواک صدا، معرفتشناسی و ادامه منش سیاسی آن مخالفان بودند، اصلاحطلب تعریف میشدند. در غیر این صورت اصلاحطلب تعریف نمیشدند.»
او مشکل دیگر اصلاحطلبان را به روز نشدن میداند: «مسئله بعدی که مهم بود، این بود که تاریخ، نسل و افق معنایی ما بهصورت فزایندهای در حال تغییر است. اما جریان و گفتمان اصلاحطلبی، یک جا قفل شد. تاریخ رفت، اما آن جریان و گفتمان اصلاحطلبی قفل شد. نسلها، نیازهای اندیشگی، گفتمانی، سیاسی، بیان و زبان سیاسی آنها تغییر کرد، اما این جریان نتوانست خودش را بازتولید و بازتعریف کند، افزوده نظری داشته باشد و بتواند خودش را بهروز کند.»
شعارهای اصلاحطلبی تکراری شده و وقتی با عمل هم در تناقض است، طبعاً دچار عدم استقبال و دلزدگی مردم میشود. گرچه اصلاحطلبی تنها جریان سیاسی ایران نیست که با چنین مشکلی مواجه است و اصولگرایان هم گاه همین گونه هستند.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/