به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، آهسته با گامهایی که نرسیده‌اند، به وسعت چشم هایی که ندیده‌اند و گوش‌هایی که نشنیده‌اند و جان‌هایی در حیرت به درگاه شاه نجف می رویم. تشرفی که آسان نیست، اما همه خطاکاران را می‌پذیرد، پس به امید جلا یافتن روح و تن، راهی شو.
مشرف می‌شویم به بارگاه همان امیری که میلادش از کعبه آغاز و زندگیش در محرابِ شهادت ختم به خیر شد، عاقبت به خیرترین مرد تاریخ.
هم او که کعبه برای میلاد پرشکوهش از هم شکافته شد، دیوار همچون موم آب شد و در برابر عظمتش ذوب گشت.
هم او که یدالله و اسدالله غالب بود و در سلحشوری فخر دوران.
همان امیری که در عرصه رزم درس مردانگی و دلاوری می‌داد و در مقابل ضعفا و ایتام، پدری دستگیر و دست‌نواز بود.
پا در گل مانده و سردرگم به درگاه شاه نجف برویم ک دستگیرمان شود و در عاقبت به خیری همراه مسیرمان گردد.
بارگاهش به قدری آرامش و شکوه دارد که زمان در آنجا فراموش می شود. وقتی دلت را به قداست ضریح مقدس گره بزنی، مطمئن هستی که دست علی پشت و پناهت است.
همان دستی که پدر همه شیعیان جهان از آستین غیب برون می‌آورد. همان که کارگشا و کارساز می‌شود و به روز دلتنگی، وجودِ بی‌قرارت را امن و امان می‌بخشد.
"نادعلی مظهر العجائب" بی اختیار بر زبانت جاری می شود و از ابهت و صلابت فضا حیران می مانی. انگار تو را قرابتی دیرینه با این حرم است حرمی که شکوهش تو را به عرش می برد و از فرش فنا و نیستی دور می‌کند.
پرواز را در این حرم می‌آموزی، پروازی که جانت را جلا می‌دهد و مسیر رستگاری را هموار می‌سازد.
از محفل نورانی علی(ع)، هیچ کس دست خالی بر نمی‌گردد و توشه معرفت از وجود پربرکتش پر می‌شود.
انتهای پیام/س
