خبرگزاری فارس ـ اراک؛ تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس راویان بسیاری دارد، اما عظمت حوادث آن موجب شده وقایع آن مانند یک افسانه بزرگ بر تارک تاریخ انقلاب اسلامی بدرخشد.
استان مرکزی در دوران پهلوی با برخورداری از نهادهای قدرتمندی چون حوزه علمیه اراک و پرورش امام(ره) بنیانگذار انقلاب اسلامی دین خود را نه تنها به کشور، بلکه به جهان اسلام ادا کرد.
برخی از تاریخ نگاران سرآغاز حرکت ضدطاغوتی مردم را در حوادث پس از رحلت آیت الله بروجردی و تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی در سال 41 می‌دانند، بعد از تصویب این قانون بود که با مخالفت امام مردم در داخل و خارج از کشور بیدار شدند و قیام کردند.
استان مرکزی بعد از واقعه خونین 15 خرداد 42 غرق در عزا و ماتم شد و علمای مشهور مردم را برای پیوستن به رود خروشان انقلاب اسلامی دعوت کردند مردم استان همگی بسیج شدند.
مساجد در سازماندهی مبارزه
از صدر اسلام با توجه حکیمانه و عالمانه پیامبر اسلام(ص) مساجد کانون محوری فعالیت‌های عبادی، اجتماعی و سیاسی مسلمانان بود.
مساجد از همان ابتدا مکانی برای بندگی، آزادگی و محلی برای قضاوت و ارتباط میان مسلمانان و جایگاهی برای تبادل آرا و نظرات جهاد و مبارزه علیه باطل بوده است که در دوران نخوت امویان، عامدانه نقش کانونی مساجد کمرنگ شد تا در دوره عباسی و پهلوی کار حمله به مساجد و از بین بردن آن رسید.
حمله به مسجد گوهرشاد، به آتش کشیدن مسجد کرمان و بی‌احترامی به حرم حضرت معصومه(ع) و برگزاری جلسات «حزب رستاخیز» در مساجد نمونه‌های حرمت‌شکنی این کانون مقدس مسلمانان است.
در دوران انقلاب با تلاش امام راحل و علما، بخش فرهنگی مساجد ایجاد شد و فعالیت‌های خلاقانه روحانیون و شاگردان امام و بهره‌گیری از زبانی نو و به کارگیری قالب‌های خاص، مفاهیم مذهبی و انقلابی به گوش جوانان و تحصیل‌کردگان رسید به طوری که در ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب مساجد به کانون تجمع مردم و اعتراض علیه سیاست‌های رژیم پهلوی تبدیل شد.
نقش روحانیون در جریان انقلاب
روحانیون و علما از جنبش تنباکو تا نهضت مشروطه، با وعظ سخنوری افرادی مانند «سیدجمال واعظ» مسیری را پایه‌گذاری کرد تا در دوران پهلوی بار دیگر مردم به سوی مسجد کشیده شوند و زمینه را برای پذیرش افکار و اندیشه‌های مذهبی و فلسفی علمای برجسته‌ای چون استاد شهید مطهری آماده کنند.
اظهارات روحانیون در آن روزگار می‌توانست سیاست‌های داخلی و خارجی رژیم را به چالش بکشد و خطرات جانی را برای گویندگان آن به دنبال بیاورد، اما آنان هیچ گاه در انجام وظیفه خطیر خود کوتاهی نکردند و از هیچ آسیبی بیم نداشتند.
از دیگر واعظان معروف استان مرکزی که از سوی رژیم پهلوی همواره تحت فشار بودن می‌توان به شیخ محمد حسین آل طاهر، شیخ محمدصادق آل طاهر، سید مهدی غضنفری، شیخ بنیادی، شهاب الدین حسینی، علی اکبر مسعودی، سید مهدی امام و... اشاره کرد.
علمایی که بزرگ‌ترین نقش را در بیداری مردم استان مرکزی در سال‌های مبارزاتی انقلاب ایفا کردند و در مناسبت‌های خاص به آگاهی بخشی عمومی در مساجد و منابر می‌پرداختند.
جمع‌آوری وجوه شرعیه برای امام راحل
یکی از راه‌های استقلال روحانیت شیعه از حکومت‌های ظالم، عدم وابستگی مالی آنها به این حکومت‌ها است، امام(ره)به سبب نزدیکی به آیت الله پسندیده، وی را به عنوان نماینده خود برای جمع آوری وجوهات شرعیه مردم منصوب کرد.
از دیگر اقدامات تحسین برانگیز روحانیون، مبارزه با اعمال دروغین و مذهبی نمای رژیم پهلوی بود، این سیاست هوشمندانه مانع از بهره‌برداری‌های سیاسی رژیم از باورهای مذهبی مردم شد و به تدریج چهره متظاهر پهلوی را بر مردم آشکار کرد.
عدم حضور و تحریم مراسم دولتی، عدم استقبال از قرآن اهدایی محمدرضا پهلوی به مردم استان از یک سو مسئولان شهر که وفادار رژیم بودند را ناامید کرد و از سوی دیگر یکپارچگی علما و مخالفت آنها با اقدامات دروغین رژیم را آشکارتر کرد.
مقابله با عناصر فرهنگ غربی و سبک زندگی غربی با بستن مغازه مشروب فروشی‌ها و از بین بردن مراکز فسادانگیز اقدامات دیگر روحانیون استان تا سال ۵۷ بود.
تهدید مقامات و پخش اعلامیه‌های ضد رژیم
از دیگر اقدامات مردم استان مرکزی پخش اعلامیه‌های متعدد در حمایت از انقلاب و امام بود.
در پی شهادت حاج آقا سید مصطفی خمینی در آبان ۵۶ و تبعید ناخواسته امام و اعلام همدردی مردم، رژیم مقاله جنجالی و توهین آمیز استعمار سرخ و سیاه را چاپ کرد و سبب اعتراض مردم و ماجرای ۱۹ دی سال ۵۶ قم شد.
در پی شهادت عده‌ای از مردم، انتشار اعلامیه‌های شدیداللحن با محتوای سقوط رژیم پهلوی و حمایت از امام راحل گسترش زیادی یافت.
اسناد در این مورد نشان می‌دهد این اعلامیه‌ها با زبانی جدید و از منظری روشنفکرانه و نه صرفاً سیاسی، با استناد به آیات قرآن کریم و نهج البلاغه، ضرورت مبارزه با طاغوت را مطرح و با لحنی حماسی از مردم برای قیام عمومی ـ اعم از اعتصاب و اعتراض تا شرکت در تظاهرات ـ دعوت می‌کرد و به شبهات و مسائل فقهی و اعتقادی نیز پاسخ می‌داد.
شعارنویسی و تشکیل برخی گروه‌های مقاومت
در استان مرکزی شیوه مبارزه شعارنویسی و دیوارنویسی تا پیش از علنی شدن تظاهرات ضدرژیم، در شهرهای استان بر روی دیوارهای ادارات دولتی و مکان‌های عمومی انجام می‌شد.
این شیوه به نوعی تذکر به سران رژیم بود تا زنده بودن قیام و پویایی آن همواره یادآوری شود.
نقش زنان استان مرکزی در جریان انقلاب
درست زمانی که فرح دیبا و دیگر زنان درباری، با امکانات فراوان می‌کوشیدند تا الگوهای جدیدی را برای دختران و زنان کشور ارائه دهند، زنان عفیف و آگاه استان مرکزی از همان روزهای آغازین حرکت امام در تظاهرات و تجمع‌ها شرکت کرده و با شجاعت و جسارتی وصف‌ناشدنی در مقابل رژیم پهلوی به مقابله ایستادند.
حفظ حجاب اسلامی و در عین حال حضور در صحنه‌های سیاسی و فرهنگی، برگزاری جلسات روضه خوانی و قرائت قرآن، پخش اعلامیه‌های امام این فرصت را برای زنان مبارز ایجاد می‌کرد که با این روش مفاهیم دینی را به همگان منتقل کنند.
اعتصابات کارگری و تعطیلی بازارها
با ادامه مبارزات و افزایش اعتراضات علیه رژیم پهلوی، استان مرکزی که از مراکز اصلی صنعتی کشور به شمار می‌آمد در کانون توجهات جریان‌های چپ قرار گرفت، اما از آنجایی که تمایلات مذهبی کارگران بر جناح بندی‌های سیاسی آن برتری داشت، تشکلات کارگری چپ هرگز نتوانست جایگاه وسیعی در میان کارگران به دست آورد.
این اقدامات تا پیروزی انقلاب ادامه یافت و پس از انقلاب هم با جوانمردی‌ها و رشادت‌ها و پایداری مردم استان پرونده زرین ۶ هزار شهید در آسمان استان مرکزی می‌درخشد و به حتم نسل امروز نیز از سرمایه‌های جانی و مالی این شهدا تا آخرین نفس پاسداری می‌کند.
***********************
گزارش از زهرا محمدی
***********************
انتهای پیام/
