خبرگزاری فارس مازندران؛ سرویس فرهنگی| وقتی کلاس دوم ابتدایی بودم در کتاب طراحی هنرمان عکس گل رز بود، زنگ تفریح که شد گل رز را کشیدم و بچه‌ها دور من جمع شده بودند و به همدیگر نشان می‌دادند، خیلی ذوق کردم، خواهر بزرگترم برایم مداد رنگی جایزه خرید تا مدتی از ذوقی که داشتم از آن مداد رنگی استفاده نمی‌کردم.
هر روز که می‌گذشت با تشویق خانواده به خصوص خواهرم بیشتر به این کار علاقه‌مند می‌شدم و حالا برای خود آموزشگاه هنرهای تجسمی دارم.
در حاشیه برگزاری نمایشگاه هنرهای تجسمی در شهرستان جویبار زهرا اصغری هنرمند شهر کوهی‌خیل از توابع شهرستان جویبار و مسؤول برگزاری این نمایشگاه به گفت‌وگو نشستیم که ادامه با هم می‌خوانیم، این هنرمند سخنان را اینگونه آغاز می‌کند؛ نقاشی را از نقاشی دیواری در سطح شهر, مهدکودک‌ها و مدارس شروع کردم و این ذوق و سلیقه از کودکی با من بوده است.
کار با نقاشی و مداد رنگی را همیشه دوست داشتم و حدود بیست سال است که به این کار مشغول هستم.
وی می‌گوید: کم کم به علاقه‌مندی‌ام به این رشته هنری پی بردم و به صورت تجربی نزد استاد کاظمیان دوره‌های مختلف این رشته را گذراندم و توانستم با دریافت مجوز آموزشگاه هنرهای تجسمی در شهر کوهی‌خیل به این حیطه وارد شوم.
این هنرمند جویباری که در آموزشگاه خود سبک‌های مختلف نقاشی شامل نقاشی کودکان، طراحی و رنگ روغن را آموزش می‌دهد، بیان می‌کند: بیشتر کودکان و نوجوانان از این هنر استقبال می‌کنند.
خانواده‌ها فکر می‌کنند که نقاشی کردن مختص کودکان است و در سنین بزرگسالی زیاد از این رشته استقبال نمی‌کنند در صورتی‌که نقاشی حد و مرز نمی‌شناسد و در هر سنی و هر جنسی آرامش‌بخش است.
اصغری درباره برگزاری نمایشگاه ها نیز اظهار می‌کند: برای برگزاری نمایشگاه در شهر کوهی‌خیل مکانی نداریم و مجبوریم نمایشگاه‌ها را در شهر جویبار برگزار کنیم و اکثر خانواده‌ها و هنرجویان از این موضوع ناراضی هستند و استقبال نمی‌کنند.
موضوع مهم اینکه وقتی نمایشگاهی برگزار می‌کنیم مسؤولان می‌آیند تماشا می‌کنند و و وعده و وعید می‌دهند که حمایت‌تان می‌کنیم ولی همین که می روند فراموش می‌کنند برای‌مان کاری انجام دهند.
وی یادآور می‌شود: مسؤولان می‌توانند با خریداری آثار هنرمندان و هنرجویان، باعث تشویق و دلگرمی آنها شوند.
این بانوی هنرمند با اشاره به اینکه مکان این نمایشگاه را اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان جویبار در اختیار ما قرار داده، اضافه می‌کند: هیچ بودجه فرهنگی هنری برای ما هنرمندان در نظر گرفته نمی‌شود.
وی می‌گوید: از سال ۹۲ هر ساله این نمایشگاه را برگزار می‌کنم و فقط به خاطر تشویق هنرجویانم این کار را انجام می‌دهم تا ایده بگیرند و ایجاد خلاقیت شود، وقتی می‌بینم هنرجویم به علاقه‌مندی‌اش به این رشته پی می‌برد و حتی به خاطرش تغییر رشته و تغییر مسیر می‌دهد خیلی خوشحال می‌شوم که راهش را پیدا کرده است.
اصغری خاطرنشان می‌کند: در اوج کرونا به خاطر عشق به کارم و اینکه هنرجویانم در خانه خسته و افسرده نشوند و به خاطر حس مسؤولیتی که در قبال هنرجویانم داشتم، تمام پروتکل های بهداشتی را رعایت می‌کرم تا خانواده‌ها اطمینان کنند و فرزندان‌شان را برای آموزش نقاشی به آموزشگاه بفرستند و همچنین زمان کلاس‌هایم را بیشتر می‌کردم و حتی تک نفره و دو نفره برگزار می‌کردم.
انتهای پیام/۳۱۴۱/ج
