خبرگزاری فارس از شهرقدس؛ سیده طیبه عزتی: افراد کم توان و معلولین، قشری از افراد جامعه هستند که نیاز به حمایت و توجه دارند و کمک به امرار معاش و بهره مندی از امکانات و خدمات اجتماعی بخشی از نیازهایی است که این قشر در شهرقدس مورد بی مهری قرار گرفته و از حداقل کمک ها جهت داشتن زندگی آرام بی بهره اند.
از سوی دیگر وضعیت معابر و گذرگاه های شهر به گونه ای است که افراد کم توان قادر به عبور از این پیاده روها و خیابان ها نیستند و فرد نابینا، معلولین جسمی حرکتی و یا ویلچری با شرایط سختی جهت حضور در شهر و انجام امور زندگی مواجه اند.
باتوجه به مشکلات متعددی که معلولین شهرقدس با آن مواجه هستند، پای درد دل خانواده ای نشستیم که مادر و پدر خانواده مانند پرستار شبانه روز به ۵ فرزند معلول خود رسیدگی می کنند، فرزندانی که با سطح شدید معلولیت و زندگی سختی مواجه اند.
عشق مادری
مادر با درد و سوزی که در صحبت های خود داشت، با اینکه نگهداری از این فرزندان را سخت و پر زحمت می دانست اما عشق و محبت مادری موجب شده بوده که با ذره ذره وجود خود در محافظت از آن ها مایه گذارد و با اینکه قلبش از زمانه درد می کرد اما مهر مردمانی که کمک حالش بودند را از ته دل قدردانی می کرد.
در کنار این گفت و گو از مسوول اداره خدمات رسان که حمایت از این گونه فرزندان بر عهده آنهاست گلایه کرد که این درد مشترک این خانواده و تعدادی از خانواده های دیگر که دارای افراد معلول هستند نیز بود.
مادر خانواده در ادامه گفت: برای کمک گرفتن از بهزیستی درخواست هایی داشتم از جمله حق پرستاری که گفتند به شما تعلق نمی گیرد، خواستم برای سمعک دخترم کمک کنند و گفتند نداریم و گفتم باطری سمعک نیاز دارم و باز گفتند دستور آمده کمک نکنیم در حالیکه دو فرزندم از سمعک استفاده می کنند و سه فرزند دیگرم معلولیت ذهنی خیلی شدید دارند.
زندگی کردن با این فرزندان با توجه به وضعیتی که دارند عادی نیست و تعدادی از اهالی محل مراعات حال این ها را نکرده و با اینکه آنها سالم هستند اما شرایط را درک نمی کنند و ما هم شرمنده آنها هستیم.
زمانی که مستاجر بودیم از بهزیستی درخواست حمایت برای تامین منزل را کردیم اما خانه ای در شهر دیگر پیشنهاد دادند که به خدمات شهری دسترسی نداشت و اگر بچه ها دچار تشنج می شدند و نیاز به فراهم کردن دارو و معاینه پزشکی داشته باشند، فاصله زیادی با امکانات داشتیم، اما با کمک سایر ادارات به خصوص کمیته امداد توانستیم این خانه را بخریم تا حداقل مشکل مستاجری و کرایه های سنگین اجاره خانه را نداشته باشیم.
بیمه نیستیم
بهزیستی برای هر یک از فرزندان فقط مبلغ ۳۵۰ هزار تومان واریز می کند اما این مبلغ پاسخگوی نیاز ماهانه آنها نیست و دفترچه بیمه نداریم و هزینه های دارو و درمانی و تعمیر و خرید سمعک بسیار سنگین است و حمایتی از این اداره نمی شویم و حتی توان پرداخت هزینه های قبض آب و برق را نداریم.
وضعیت معیشتی به سختی می گذرد مثلا امروز برای خرید ۶ تخم مرغ، ۱۰ هزار تومان هزینه کردم و روزانه ۱۵ هزار تومان فقط نان می گیریم و شما فکر کنید بقیه خرج بچه ها و خوراک آن ها را چطور تامین کنیم.
برای خرید ماشین لباسشویی و وسایل ضروری زندگی نیز دچار مشکل هستیم و کسی درک نمی کند که مواظبت از این فرزندان چقدر دشوار است.
پسر جوانم توانایی لقمه درست کردن را هم ندارد و وقت هایی که پدرش نیست نظافت و استحمام او را انجام می دهم.
معلولین توانمند نیاز به حمایت دارند
دخترم کلاس دوازدهم است و مهارت خیاطی را در آموزشگاه استثنایی در شهریار یاد گرفت اما مدتی است که سمعک ندارد و سطح یادگیری اش پایین آمده است.
مدرسه استثنایی برای دختران هم سن دخترم در شهرقدس وجود ندارد و مجبور است با این شرایط سخت اقتصادی و معیشتی خانواده تا شهریار برای کسب مهارت و آموزش برود و هزینه سرویس رفت و آمد مدتی است که نتوانستیم پرداخت کنیم.
امیدم به این دختر است که با لطف خدا و عنایت امام زمان(عج) بتواند کاری برای خود فراهم کند و کمک حال خانواده باشد.
در تلاش هستم تا بتوانم وام و کمکی انجام شود تا بتوانم یک اتاق بسازم تا دخترم کمی آسایش داشته باشد اما هر تلاشی کردیم تاکنون موفق نشدیم.
دختر دیگرم به هیچ عنوان کنترل ذهنی ندارد و خیلی نسبت به این مسائل در فشار هستم و بعضی از افراد می گویند که آنها را به مراکز نگهداری تحویل دهید اما دلم نمی آید فرزندم را از خود دور کنم و گاهی وقت ها که با نگاه کردن به آنها اشک می ریزم و با خدا درد دل می کنم.
دختر دیگرم که معلولیت شدید دارد چند سالی است که ازدواج کرده و همسر او هم وضعیت عادی ندارد و شغلش کارگری است و با اجاره خانه های سرسام آور زندگی سختی سپری می کنند و ثمره ازدواج آنها نیز دو فرزندی است که یکی از آنها دارای معلولیت است.
خبرهای مختلفی از جمله پرداخت وام و رایگان شدن آب و برق و اینگونه خدمات داده می شود اما هیچ کدام تاثیر نداشته و پیگیر رفع این مشکلات نیز نیستند و هر چه از مشکلات زندگی و فرزندان تعریف کنم باز هم کم است.
این بچه ها بی گناه اند
ادامه گفت و گو را با پدر خانواده داشتیم، پدری که خود نیز به بیماری های دیگری مانند آرتروز زانو، دیسک کمر و بیماری دیگری که نیاز به جراحی دارد مواجه است و تمام وقت زندگی خود را وقف نگهداری از فرزندان کم توان ذهنی گذاشته و ۱۱ سال است که در کنار مادر از فرزندان مراقبت می کند و فرصتی برای کار کردن جهت امرار معاش خانواده را ندارد.
پدر خانواده گفت: بعضی شب ها ساعت ۳ نیمه شب که همه بچه ها خواب هستند از خانه بیرون می زنم تا کمی حالم عوض شود و به خودم می گویم این بچه ها که گناهی نکرده اند و این کارها که دست خودشان نیست.
اگر من نباشم!
وقت رفتن که شد و خواستیم با مادر خانواده در حیات کوچکی که داشتند، خداحافظی کنیم، لحظه شروع صحبت های مادرانه ای فراهم شد و با نگرانی گفت با این قلبی که دارم، اگر من نباشم چه کسی از فرزندانم مراقبت می کند؟ دل شوره روزی را داشت که نکند در نبودنش فرزندان کم توان ذهنی کسی را آزرده کنند و آسیبی به کسی بزنند.
دعای ما سلامتی، صبر و توان برای این مادر بزرگواری بود که با ایثارگری های شبانه روزی در این آزمایش الهی سربلند باشد و ما نیز که در این گزارش از احوال آنها با خبر شدیم، خود را سهیم در رفع مشکلات آنها می دانیم و در تلاش هستیم که بخشی از سختی های زندگی آنها کاسته شود.
سخن پایانی
ساعاتی برای گوش دادن به درد دل این خانواده سپری کردیم و مورد محبت و قدردانی گرم مادر و پدر خانواده قرار گرفتیم و مخاطبان نیز در هر جایگاهی که هستند دقایقی برای خواندن این گزارش گذاشتند اما باید گفت که این مسائل تنها گوشه ای از مشکلات خانواده ای با 5 فرزند معلول است که چرخ روزگار اینگونه تقدیری را برای آنها رقم زده و لازم است کمی با خود بیاندیشیم که ما چگونه می توانیم مرهمی بر دل اینگونه اقشار در جامعه باشیم تا بتوانیم با همدلی و مهربانی بخشی از نیازهای هم نوعان خود را برطرف کنیم.
انتهای پیام/
