به گزارش خبرگزاری فارس از لارستان، پنجشنبه های شهدایی این هفته اختصاص به شهیدی دارد که سرخط تمام زندگی اش حفظ انقلاب و اسلام بود، تمام عشق و مسلکش جان فشانی برای انقلاب و اسلام بود، شهیدی که بیش از 12 بار به جبهه عازم می شود اما هر بار شوریده تر از دفعه پیش؛ تا زمانی که شهد شیرین شهادت را می نوشد و در جوار معبودش آرام می گیرد.
شهید شعبانلی عفیفه متولد بیست و سوم خرداد سال ۱۳۳۷ مصادف با ۱۵ شعبان در شهر لار دیده به جهان گشود، دوران تحصیلات ابتدایی را در دبستان مجتهدی لار سپری کرد و در سال ۱۳۵۶ از تحصیلات تکمیلی در دبیرستان صحبت لاری فارغ التحصیل شد.
پذیرش شهید عفیفه در رشته کارشناسی و امور فنی کشاورزی در دانشگاه اردبیل با نخستین روزهای انقلاب و فعالیت های ضد رژیم پهلوی مصادف شد و این سرآغاز ماجرای شوریدگی و دلدادگی شعبانعلی عفیفه بود.
او که از دوستان و همرزمان شهید نجفعلی مفید بود در همان روزهای نخست انقلاب به تکثیر اعلامیه و نوار، شعارنویسی، تعویض تابلو، نوشتن نام شهدا بر در و دیوارها می پرداخت و یک انقلابی به تمام معنا شده بود، شعبانعلی عفیفه در کنار همه این فعالیت ها مداح اهل بیت(ع) بود که صوت دلنشین و نوای پرشورش زبانزد همگان شده بود.
تأسیس سپاه پاسدارن در لارستان
شهید عفیفه را می توان از جمله نخستین افرادی دانست که سپاه پاسداران و کمیته انقلاب اسلامی را در لارستان تأسیس کرد، مردمداری و کوشش پیوسته برای حل مشکلات مردم دغدغه ای بود که شهید عفیفه همیشه به آن شناخته می شد، خانه هایی که او برای مستضعفان بنا می کرد، برق کشی و حمل مصالح ساختمانی از کارهایی بود که شعبانعلی، بدون توقع ذره ای اجر و یا حتی کلامی از تشکرآن را انجام می داد.
شهید عفیفه، به برقراری نظم در کارهایش معروف بود و او سه ماه به طور افتخاری در شهرداری لار به کار مشغول شد تا اوضاع شهرداری را سر و سامان بدهد و نظم را برقرار کند.
هم‌رزم شهید چمران
شهید شعبانعلی عفیفه در خدمتگزاری به مردم از هیچ کوششی دریغ نداشت و بالاترین حد مردمداری اش همان بود که از تمام دنیا و جان و متعلقات خودش گذشته و جانش را در طبق اخلاص گذاشته بود برای دفاع از این مرز و بوم، همزمان با شروع تحریکات دشمنان انقلاب در سمت کردستان شهید عفیفه به همراه شهید مفید راهی کردستان شد و در همراهی با شهید چمران، در سرکوب آشوبگران نقش داشت.
شهید عفیفه در اسفند ماه سال 1359 عازم جبهه مریوان شد، او که به نظم و انضباط در تمام کارهایش معروف بود، در جنگ هم این نظم و انضباط را حاکم کرده بود و می گفت: اگر می خواهیم بجنگیم باید نظم را رعایت کنیم.
وی با پشتکار و موفقیتی که به همراه داشت در عملیات رمضان از سوی شهید صیاد شیرازی به عنوان فرمانده گروهان شلمچه منصوب شد.
سرانجام شهید شعبانعلی عفیفه پس از سالها حضور و مجاهدت در جبهه و عملیات های متعدد و جانبازی از ناحیه دست در حالی که مسؤول معاونت گردان را بر عهده داشت، در هجدهمین روز از فروردین سال 1366 در عملیات کربلای ۸ به علت انفجار اتوموبیل به درجه رفیع شهادت نائل آمد و به سوی معبودش شتافت.
بخشی از وصیت‌نامه شهید شعبانعلی عفیفه:
پدر و مادر عزیز، من عاشق شهادت بودم و همیشه از دوستان شهیدم می خواستم که مرا به جوار خودشان دعوت کنند. این تنها آرزوی من بوده؛ آرزویی که آگاهانه و با آغوش باز خواهان آن بودم. پس پدر و مادر و برادر و خواهر عزیز، اگر به آرزوی بزرگ خود نایل آمدم غمگین نباشید و گریه نکنید.
پدر و مادر عزیز، اگر فلسفه ی گریه برای امام حسین نبود می گفتم برایم جشن بگیرید و شادی کنید... امیدتان به خدا باشد و امام را دعا کنید. هر کجا می روید به امام متصل باشید که در این دریای طوفانی انقلاب غرق نشوید و من امروز شما را وصیت می کنم که امام را فراموش نکنید...
مادر عزیز، من در عصری به زیستن ادامه می دهم که غارتگران و جهانخواران بین الملل در تلاش نابودی تمام ذخایر مادی و معنوی بشریتند و این غارتگران در همه زمانها بوده و هر مجاهدی در زمان خودش برای زیستن در عزت به نبرد پرداخته و این نبرد از آغاز بشریت و بخصوص بعد از تاریخ اسلام ادامه یافته و امروز نیز پرچم لا اله الا الله محمد رسول الله (ص) به دست هر جوان ایرانی مسلمان فریاد خصمانه اش بر سر آمریکا و دیگر کشورهای جهانخوار می کشد و لبیک خود را به فریاد هل من ناصر ینصرنی پیر جماران و جنبش های آزادی بخش جهان را پاسخ می گوید.
پس پدر و مادر عزیز همان طور که گفته ای من مسلمانم و شما نیز به خاندان پیامبر عشق می ورزید بیندیشید که من چگونه نشستنم را توجیه کنم و همانطور که تربیت کرده اید و مرا در جو محیط گرم خانواده با معارف اسلامی آشنا کرده اید درک خواهید کرد که به جز انتخاب شهادت سرخ علوی که امام حسین نیز فدای آن شد راهی ندارم.
انتهای پیام/س
