خبرگزاری فارس- بهنام یخچالی ستاره تیم ملی بسکتبال امسال به نخستین بازیکن ایرانی تبدیل شد که به لیگ بوندس لیگای آلمان راه یافت. یخچالی این روزها و در 26 سالگی با حضور در میادین و تورنمنت‌های مختلف از جمله جام جهانی و المپیک به پختگی خوبی رسیده، به طوری که یک وزنه برای تیم ملی محسوب می‌شود و هر مربی روی او حساب ویژه‌ای باز می‌کند.
یخچالی متولد شهرکرد است و از آنجا به سطح اول بسکتبال آسیا و اروپا رسیده. بازیکنی که در 16 سالگی تجربه حضور در لیگ برتر را پیدا کرد و خیلی زود به تیم ملی بزرگسالان رسید. حضور در تیم پتروشیمی یکی از سکوهاتی پرتاب یخچالی بود و حضورش در بوندس لیگا را مدیون دیرک بائرمن سرمربی سابق تیم ملی می‌داند. ستاره استقلالی تیم ملی ابتدا فوتبالیست بوده و به واسطه برادرش وارد بسکتبال شده است.
* با کادر فنی جدید جو خوبی در تیم ملی حاکم شده است
* در هر پستی کادر فنی تشخیص دهد بازی می‌کنم
* بائرمن شانس حضور در بوندس لیگا را به من داد
* در اوقات فراغتم آشپزی می‌کنم
* قبل از بسکتبال، فوتبال بازی می‌کردم
* استقلالی ام
* بازیکن مورد علاقه‌ام «لوکا دونچیچ» است
*مشروح گفت‌وگوی یخچالی با فارس را در زیر می‌خوانید:
فارس: تیم ملی 2 بازی را در مرحله انتخابی جام جهانی پشت سر گذاشت. چطور بود؟
تیم ملی بعد از 3، 4 سال یک کادر فنی جدید در اختیار دارد و در این دو بازی هم شرایط خوبی را سپری کردیم. بازیکنانی هم که قبلا بنا به دلایلی در تیم نبودند، بازگشته‌اند. در مسابقه اول با بحرین نسبت به اینکه تیم جدیدتر شده بود، خوب بازی کردیم.
فارس: در بازی دوم با بحرین فکر می‌کردی با این اختلاف پیروز شوید؟
با توجه به اینکه تماشاگر داشتند و بازیکن خارجی شان هم اضافه شده بود، انتظار بازی سختی را داشتیم، اما از همان ابتدا با قدرت و تمرکز بالا ظاهر شدیم و با اختلاف زیادی هم تمام کردیم.
فارس:شرایط با کادر فنی جدید چطور بود؟
ما بازیکن هستیم و هر کسی که مربی باشد، باید با تاکتیک‌های او هماهنگ کنیم. کادر قبلی زحمت خود را کشید و دستشان درد نکند. من با مهران حاتمی چند سال سابقه کار داشتم و اولین بار است که با آقای هاشمی کار می‌کنم. برای خودم هم جالب بود و واقعا خیلی خوب بود. خوشبختانه با کادر جدید جو خوبی در تیم ملی حاکم شده و امیدوارم این روند ادامه داشته باشد.
فارس: تیم ملی در حال حاضر جوان است یا پیر؟
میانگین سنی تیم خیلی بالا نیست. شاید دو سه بازیکن داشته باشیم که سن شان بالا باشد، اما خیلی با تجربه هستند و در مقابل یار خیلی جوان هم داریم. در همه تیم های دنیا هم به همین شکل بوده و این نظر کادر فنی است که چطور از بازیکنان خود استفاده کند. چند بازیکن هم مانند خود من هستند که نه می‌توان گفت جوان و نه مسن. تیم ملی تلفیقی از بازیکنان جوان و با تجربه است و همه اینها به تیم ملی کمک می‌کند.
فارس: بهنام یخچالی در پست یک راحت است یا 2؟
همیشه گفتم برای من فرقی ندارد که یک بازی کنم یا 2. قبل از اینکه بائرمن، سرمربی آلمانی به ایران بیاید، من پست 2 بودم و بعد از حضور او به پست یک آمدم و حالا هم در زمان هاشمی پست 2 بازی می‌کنم. به هرحال پستی که تیم و سرمربی احتیاج داشته باشند، بازی می‌کنم. الان هم در آلمان در پست یک بازی می‌کنم و تمام تلاشم را برای موفقیت تیم می‌کنم.
فارس: خودت کدام پست را بیشتر دوست داری؟
شاید چند سال قبل این سوال را می‌پرسیدید، می‌گفتم پست 2، اما الان برایم فرقی ندارد. من در جام جهانی و المپیک پست یک بازی کردم. پست یک مقداری مسئولیتش بیشتر است و در پست 2 راحت تر می‌توانم کار کنم.
فارس: یک تجربه ناموفقی در لیگ چین داشتی. چه اتفاقی آن سال افتاد؟
چند سالی بازیکنانی مانند کامرانی، صمد، ارسلان کاظمی و حدادی در لیگ چین حضور داشتند و من هم به واسطه آنها شناخت داشتم. سالی که رفتم، قانون بازیکن خارجی را برداشته بودند و بازیکن آسیایی را می‌توانستند با بازیکن آسیایی دیگر تغییر دهند. برهمین اساس پس از اینکه در یک بازی از ناحیه مچ پا مصدوم شدم و دو، سه هفته باید استراحت می‌کردم، مسئولان باشگاه حامد حدادی را جایگزین من کردند. من هم اواسط فصل به ایران بازگشتم و به شهرداری گرگان رفتم.
فارس: اولین بازیکن ایرانی هم بودی که به بوندس لیگا راه پیدا کردی. از حضورت در آلمان بگو.
سال گذشته دیرک بائرمن، سرمربی سابق تیم ملی با یک باشگاهی در دسته دو آلمان قرارداد بسته بود و از من خواست که به تیم آنها بپیوندم. من هم دیدم شرایط خوب است و رفتم. اوایل حضورم خیلی برایم سخت بود چون از یک محیط دیگر به اروپا رفته بودم. هیچ بازیکنی هم از ایران در اروپا نبود که از تجربیات او استفاده کنم. اوایل هم خوب کار نمی‌کردم، چون ذهنم درگیر بود و نتوانسته بودم خودم را با شرایط وفق دهم. البته بائرمن خیلی کمک کرد که احساس تنهایی نکنم و رفته رفته خیلی بهتر شدم.
فارس: بعد از آن چطور به بوندس لیگای یک راه یافتی؟
سال گذشته که عملکرد خوبی داشتم، در پایان فصل پیشنهاداتی داشتم. پس از مشورت با خود بائرمن و چند نفر دیگر به تیم MBC در بوندس لیگا آمدم. این تیم سال گذشته در لیگ 18 تیمی در رده پانزدهم قرار گرفت. امسال اول فصل 3 برد آوردیم اما در سه هفته به قرعه های بدی خوردیم. با آلبا برلین بازی کردیم و مسابقه بعدی هم بایرن مونیخ بود. هر دو یورو لیگی هستند و رقابت با آنها سخت است.
فارس: تفاوت لیگ ما و بوندس لیگا در چیست؟
همه چیز تفاوت دارد. از فیزیک، سبک بازی و امکانات و نظم با ما فرق دارند. تفاوت بسکتبال اروپا و آسیا هم مشخص است. خیلی با برنامه کار می‌کنند و ما هم باید مسیر آنها را برویم.
فارس: از لحاظ مالی چطور؟
سال اولی که به آلمان رفتم، واقعا مسائل مالی برایم مهم نبود و می‌خواستم خودم را نشان بدهم و برای سال های آینده جا بیندازم و ماندگار شوم. باید خیلی بیشتر از این تلاش کنم و بتوانم به لیگ های سرشناس تر بروم.
فارس: جوِ تیمتان چطور است. برخورد ها با تو به عنوان یک بازیکن ایرانی چگونه است؟
هر تیم 6 بازیکن خارجی می‌تواند داشته باشد. تیم ما هم دو آمریکایی، دو صربستانی و یک لهستانی را به همراه من دارد. با توجه به اینکه هر هفته یک مسابقه داریم، به همین خاطر در طول هفته هم باشگاه و هم خود بازیکنان برنامه رفتن به بیرون و رستوران را دارند و خوشبختانه جو خیلی خوبی وجود دارد.
فارس: اوقات فراغت را در آلمان چطور سپری می‌کنی؟
امسال اوقات فراغت زیاد نداریم، اما زمان هایی که بیکار باشم، بیشتر با خانواده‌ام در ایران صحبت می‌کنم. فیلم می‌بینم و جدیدا هم به یادگیری زبان آلمانی روی آورده‌ام.
فارس: شما در کدام شهر هستید؟
در وایسِنفِلس که نزدیک برلین است و با لایپزیک نیم ساعت فاصله دارد.
فارس: هتل مستقر هستی یا خانه اجاره کرده‌ای؟
همه بازیکنان خارجی تیم خانه دارند و خودشان باید غذا درست کنند.
فارس: سخت نیست؟
قطعا سخت تر از ایران است، چون من در هر تیمی بودم یا هتل بودیم یا خوابگاه و وعده های غذایی هم آماده بود. اینجا شرایط فرق دارد و همه چیز با خودم است.
فارس: آشپزی ات خوب است؟
یکی از سختی ها همین است. سال گذشته بیشتر در رستوران غذا می‌خوردم، اما امسال تصمیم گرفتم بیشتر خودم درست کنم. یکی از کارهایی که در اوقات فراغت می‌کنم، همین آشپزی است.
فارس: می‌رسی بعد از تمرین آشپزی کنی؟
مجبورم زمانم را طوری مدیریت کنم که این کار را انجام دهم.
فارس: وضعیت حضور ایرانی ها در آن شهر چطور است؟
سال گذشته در روستوک چون دانشگاه داشت، دانشجویان ایرانی بودند و ارتباط داشتم، اما اینجا چون دانشگاه ندارد، ایرانی تاکنون ندیده‌ام.
فارس: شنیده‌ایم که آلمانی‌ها زندگی ماشینی دارند. این موضوع را چقدر احساس کردی؟
واقعا همینطور است. ساعت 8 شب که می‌شود، همه فروشگاه و مغازه ها تعطیل می‌شوند و کسی در خیابان حضور ندارد. این برای ما که با فرهنگ دیگری بزرگ شده‌ایم، سخت است. البته کم کم عادت می‌کنیم.
فارس: بهنام یخچالی هم مانند حامد حدادی خیلی زود به سطح بالایی از بسکتبال جهان رسید. دلیل موفقیتت در این سال‌ها چه بوده است؟
ما بازیکنان زیادی داریم که می‌توانند در بوندس لیگا بازی کنند. بائرمن این شانس را به من داد که به آلمان بروم و شاید این فرصت به خیلی از بازیکنان دیگر هم داده شود، بتوانند استفاده کنند. جدا از این مسائل از همان ابتدا خیلی زیاد تمرین می‌کنم و مربیانی که با آنها کار کردم این را می‌دانند. یک فرصت دیگر باشگاه پتروشیمی بود. در ماهشهر به دلیل اینکه امکانات تفریحی کم است، من دائما در حال تمرین بودم و زمانم را اینطور پر می‌کردم. این باشگاه بستر خوبی برای پیشرفت من بود و استفاده کردم و خدا هم کمک کرد که به این نقطه برسم.
فارس: زمانی که در تیم زیر 16 سال بودی، عباس آقاکوچکی از تو به عنوان ستاره آینده یاد کرد.
او هم مانند بائرمن شانس زیادی به من داد. زمانی که 16 سالم بود، به لیگ برتر آورد و فرصت بازی داد. امیدوارم یک روزی زحمات او را جبران کنم. بعد از آن هم مهران حاتمی اعتماد زیادی کرد و مربیان خارجی هم به من بازی دادند.
فارس: برادرت پویا هم در لیگ برتر بازی می‌کند. آینده او را چطور می‌بینی؟
زمانی که در پتروشیمی بودم، در تیم دسته یک بازی می‌کرد. خوشبختانه تمرینات خوبی را انجام داد و امسال هم در لیگ برتر است. به او گفتم اگر می‌خواهد به تیم‌های مطرح بیاید، باید ابتدا به تیمی برود که زمان زیادی برای بازی داشته باشد. همین روند را ادامه دهد، به رده های بالاتر می‌رسد.
فارس: شهرکرد چندین بازیکن ملی پوش دارد، اما یک تیم در لیگ برتر ندارد. دلیلش چیست؟
این دغدغه ما هم هست. الان در آنجا حضور ندارم، اما زمانی که به شهرکرد می‌روم و می‌خواهم تمرین کنم، می‌بینم که بازیکنان زیادی در سالن حضور دارند و اولویتشان بسکتبال است. واقعا با استعداد هستند و حیف است که یک تیم لیگ برتری و لیگ یکی نداشته باشیم. تلاش ما با محمد جمشیدی این است که یک تیمی در لیگ حاضر باشد و جوانان دیده شوند.
فارس: بهنام یخچالی اگر بسکتبالیست نمی‌شد، به چه رشته دیگری علاقه داشت؟
من قبل از بسکتبال، فوتبال بازی می‌کردم. برادر کوچکترم زودتر از من بسکتبال را شروع کرد و توسط او به این رشته آمدم. یکی دیگر از دلایل آمدن به بسکتبال، تیمی بود که در شهرکرد داشتیم. آخر هفته ها بازی که برگزار می‌شد، با برادرم به سالن تختی شهرکرد می‌رفتیم و مسابقات را تماشا می‌کردیم. به همین صورت بود که به بسکتبال علاقمند شدم. در مجموع اگر بسکتبالیست نمی‌شدم همان فوتبال را ادامه می‌دادم.
فارس: پس مسابقات فوتبال را هم دنبال می‌کنی؟
بله مسابقات داخلی و خارجی را دنبال می‌کنم.
فارس: طرفدار کدام تیم هستی؟
همه می‌دانند که من استقلالی هستم. ان شاء الله امسال هم قهرمان می‌شود.
فارس: به ازدواج هم فکر می‌کنی؟
الان یک مقدار شرایط برایم فراهم نیست چون ورزش را حرفه ای دنبال می‌کنم و هر سال امکان دارد تیمم یا کشوری که در آن بازی می‌کنم تغییر کند. به همین دلیل تا زمانی که شرایطم پابدار نباشد، نمی‌توانم به آن فکر کنم.
فارس: دوست داری در بوندس لیگا بمانی یا به لیگ‌های بهتر فکر می‌کنی؟
طبیعتا اگر پیشنهاد بهتری باشد به آن فکر می‌کنم، اما در حال حاضر قرارداد دو ساله با تیم دارم.
فارس: امسال المپیک را هم پشت سر گذاشتی. از عملکرد خودت راضی بودی؟
با شرایطی که وجود داشت، همه بازیکنان و کادر فنی تمام تلاشمان را کردیم.
فارس: بازیکن مورد علاقه‌ات چه کسی است؟
«لوکا دونچیچ»، ستاره تیم ملی اسلوونی و تیم دالاس در لیگ NBA است که خیلی بازی هایش را دنبال می‌کنم؛ حتی اگر نصف شب باشد.
فارس: می‌توانیم روزی بهنام را در NBA ببینیم؟
در این سن و سال ما واقعا سخت است. من خودم دوست دارم روز به روز پیشرفت کنم و چیزهای جدیدتر یاد بگیرم. نمی‌خواهم رویاپردازی کنم و سعی می‌کنم واقع بین باشم.
فارس: شاید اگر چند سال قبل وارد بوندس لیگا می‌شدی، شرایط فرق می‌کرد.
بله درست است. من خودم الان بوندس لیگا هستم و می‌بینم که آنها اصلا لیگ ایران را دنبال نمی‌کنند و نمی‌دانند که وضعیت بسکتبال ایران چطور است. شاید اگر ما هم از ابتدا در اروپا بودیم، شرایط فرق می‌کرد.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
