روش انتصابات دولتی از منظر نهج‌البلاغه

به گزارش خبرگزاری فارس، سکینةالسادات پاد، وکیل پایه یک دادگستری و دانش‌پژوه مقطع دکتری حقوق عمومی و پژوهشگر نهج‌البلاغه در یادداشتی نوشت: حکومت کوتاه و مبتنی بر شاخص‌های کمی و کیفی مدیریتی علوی که برونداد آن تأمین واقعی حقوق عامه و عدالت اجتماعی بود ، هرگز بر اساس استعانت از قوه مخفی ماورایی نبوده است لذا مداقه در نامه ۵۳ نهج‌البلاغه، دقیقاً ضرورت امروز نظام اسلامی است.

دستیابی به نقطه مطلوب از مسیر تفقه و تأمل در نهج‌البلاغه به ویژه نامه‌هاست که غالبا در زمان زمامداری و حکومت مولی‌الموحدین امام علی علیه‌السلام برای عمال و کارمندان ارسال می شده است.
نامه هایی که هم نمایانگر شیوه وشکل ظاهری حکومت اسلامی است و هم اصول و بایسته‌ها را از نقطه نظر امام علی به عنوان زمامداری که درک ودریافت و تشخیص دقیق و عمیق و اصیلی از بعد اجتماعی و سیاسی اسلام دارد، و تکلیف حکومت اسلامی  را از جهت محتوا روشن می‌کند. 
توجه و اصالت‌دادن به مردم و دخیل کردن آنها در حکمرانی قالب نزدیک به جمهوریت و اجرای احکام و حکومت بر اساس شریعت محتوای این جمهوریت همان حلقه مفقوده در همه ساحت‌های حکمرانی اعم از سیاست، اقتصاد، حقوق بشر، حقوق عامه، تنظیم مناسبات وتعاملات حاکمیت با مردم است.
در بخشی از نامه ۵۳ حضرت  با توصیف و ترسیم شمایی از سیمای کارگزاران دولتی هم در نحوه انتخاب آنها مبتنی بر شاخص، وهم آثار انتخاب شاخص محور را بیان می‌کنند.
می‌فرمایند در امور کارمندانت بیندیش و پس از آزمایش بگمار، در ادامه می‌فرمایند بدون مشورت بادیگران آنان را به کارهای مختلف وادار نکن و بدون تعارف عدم مشورت را ستمگری وخیانت می‌دانند، به نظر می‌رسد حضرت توجه به تخصص و کارآموختگی را از این فراز وجهه نظر خود قرار داده‌اند. 
حضرت در ادامه با بیان ویژگی‌هایی برای کارمند نظیر  تقوا، خاندان پاکیزه، تجربه و حیا که نتیجه انسانهای با این صفات را عدم دستاویزی به بیت‌المال، بی‌نیازی و غنای روحی تلاش مداوم برای اصلاح خود می‌دانند.
اما بزرگمرد عدالت حتی برای چنین کارمندانی، سیستمی را الزامی و طراحی می کنند که نشانه واقع‌بینی حضرت مبنی بر اینکه همین انسان‌های خوب هم ممکن است دچار خطا شوند و نیز بیانگر اهتمام به امر مهم حقوق عامه است.
می‌فرمایند سپس، رفتار کارگزاران را بررسی کن و نظار راستگو و وفاپیشه بر آنان بگمار، حضرت مراقبت و بازرسی پنهانی را سبب امانت‌داری و مهربانی آنان با مردم وشهروندان می‌دانند.
آنچه قابل تامل‌تر است تاکید حضرت بر سخت‌گیری و مراقبت بیشتر نسبت به همکاران نزدیک‌تر به شخص مالک است لذا قاطع می‌فرمایند اگر یکی از این افراد خیانت کرد و گزارش جاسوسان تو هم آن را تأیید کرد به همین مقدار قناعت کرده او را با تازیانه کیفر کن و آنچه از اموال که در اختیار دارد از او پس بگیر، سپس اورا خوار دار وخیانت‌کار بشمار. تازه نمی‌فرمایند در خفا چنین کن بلکه می‌فرمایند طوق بدنامی به گردنش بیفکن.
در منش حکومت علوی، حقوق عامه و خدمت پاک و خالصانه و اجرای عدالت بر اساس اسلام اصالتی واقعی دارد نه اینکه صرفاً چارچوب ظاهری لذا امام خمینی(ره) می‌فرمایند تا دنیا دنیاست برای چند سال حکومت علوی جشن گرفته شود کم است وتا دنیا دنیاست برای اینکه حکومت علوی را ساقط کردند عزاداری بکنند کم است.
مسیر شدن و رسیدن به تمدن نوین و جامع وبزرگ اسلامی رجعت به مفاهیم انسانی و توحیدی علوی است؛ مفاهیمی با قابلیت جهان‌شمولی و منطبق بر فهم همه انسان‌ها. تبیین این مفاهیم و بازتولید با ادبیات زمانه و جانمایی آن در اجرا وعمل، دروازه ورود و اثرگذاری واقعی در نظام حقوق بین‌الملل و نقش‌آفرینی در اسناد و نظام تعاملات بین‌المللی است.
انتهای پیام