فارس پلاس؛ سوء برداشت از کلمه مصداق میتواند همه ما را دچار اشتباه کند. وقتی نفی عدالتخواهی مصداقی میشود منظور و هدف مصداق فاسد هست نه مصداق فساد. اگر فسادی هست باید گفته بشود اما فاسد را نباید اسم ببریم. آسیبهایش همان است که رهبرانقلاب فرمودند؛ هم شرعا مجاز به اعلام نام مجرم و متهم نیستیم و هم برای خود جریان عدالتخواه میتواند ایجاد مشکل کند و طرف مقابل با اتهام افترا زنی شکایت کند و تبعات قانونی ایجاد کند.
مصداق فساد را بگوییم نه مصداق فاسد را
پس فساد را ببینیم و ساکت باشیم درست نیست همانطور که فساد را ببینیم و فاسد را افشا کنیم غلط است. اینجا توضیح دادیم که مراحل عدالتخواهی درست میتواند چگونه باشد. اول ترسیم فساد؛ دوم یافتن متولی حاکمیتی؛ سوم پیگیری از حاکمیت. سراغ مصداق فساد میرویم اما سراغ فاسد نمیرویم. فساد علنی است اما فاسد علنی نیست و به تعبیر رهبر انقلاب شاید او فاسد نباشد و اشکال کار از جای دیگری است. جوانان مومن انقلابی با انگیزه اصلاح هیچ ایراد و پلیدی را در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نمیپذیرند و حق نیز همین است اما باید مراقب بود که دچار خطا نشویم.
الگوی عدالتخواهی را انقلابیون اصیل در نظر بگیریم. از خود امامین انقلاب گرفته تا علما و فضلایی که در این مسیر از همه داشتههای خود گذشتند.
خطای مناظرات انتخاباتی سال ۸۸ چه بود؟
مناظرههای سال ۸۸ را به خاطر بیاورید. احمدینژاد صراحتا از برخی افراد نام برد. به فاصله چند روز رهبرانقلاب در ۲۹ خرداد سال ۸۸ از این اقدام ابراز ناراحتی کرده و فرمودند: " بنده در نماز جمعه هیچوقت رسمم نبوده است از افراد اسم بیاورم؛ اما اینجا چون اسم آورده شده است، مجبورم اسم بیاورم. به طور خاص از آقای هاشمی رفسنجانی، از آقای ناطق نوری من لازم است اسم بیاورم و باید بگویم. البته این آقایان را کسی متهم به فساد مالی نکرده؛ حالا در مورد بستگان و کسان، هر کس هر ادعائی دارد، بایستی در مجاری قانونی خودش اثبات بشود و قبل از اثبات نمیشود اینها را رسانهای کرد. اگر چیزی اثبات بشود، فرقی بین آحاد جامعه نیست؛ اما اثبات نشده، نمیشود اینها را مطرح کرد و قاطعاً ادعا کرد. وقتی اینجور حرفها مطرح میشود، تلقیهای نادرست در جامعه به وجود میآید، جوانها چیز دیگری خیال میکنند، چیز دیگری میفهمند."
کاسبکاران و پروژه بگیران
افراد عادی جامعه دسترسی به اطلاعات و اسناد محرمانه ندارند. گاهی مشاهده میشود به یکباره سندی افشا میشود، یا مدرکی رونمایی میشود؛ خب این سند و مدرک از کجا میآید؟ طبیعی است مسیر طبیعی و دسترسی معمولی نیست. فردی که سند محرمانه یک گزارش سازمان بازرسی یا نامه فلان وزیر به رئیس جمهور را منتشر میکند از کجا این سند را به دست آورده است؟ پاسخ روشن است: افراد و جریانهایی برای حذف رقبای خود، یا برای تسویه حساب سیاسی با چهرههای مشهور به عدالتخواهی ارتباط میگیرند و سندی به دستشان میدهند تا افشاگری کنند. کسی فکر نمیکند که سندی از هزاران سند رونمایی شده است و معلوم نیست واقعا تمام ماجرا چیست؟
رهبرانقلاب در سخنرانی ۶ تیر ۱۳۹۰ میفرمایند: "هیچ لزومی به افشاگری وجود ندارد و هیچکس حق ریختن آبروی یک مسلمان را ندارد."
تقابل عدالتخواهان مصداقی با نظام اسلامی
رئیس جمهور اسبق کشورمان، همانی که در مناظرات سال ۸۸ و پس از آن با اسم آوردن از برخی افراد، به ظاهر خود را عدالتخواه معرفی میکرد به مرور به جایی رسید که در آخرین انتخابات رای نداد و علیه این نظام اظهارات خلاف واقع زیادی را بر زبان آورد.
سال ۹۸ و پیش از انتخابات بود. دبیر اسبق جنبش عدالتخواه دانشجویی در توییتی نوشت "درانتخابات رای نخواهم داد". برخی دیگر از عناصر این جریان هم مقطعی چنین رفتاری از خود نشان دادند. البته اغلب این جریان دانشجویی افراد متعهدی هستند.
در ایام دستگیری روحالله زم نیز سردار شریف سخنگوی سپاه از شناسایی شبکهای از افراد که با کانال آمدنیوز همکاری میکردند خبر داد. ناکارآمد نشان دادن نظام از درون هدف برخی از این جریانات افشاگر بود.
لایک و فالوئر بازان؛ قهرمان بازی
سوال مهم این است که نتیجه این عدالتخواهی به حساب چه کسی قرار است واریز شود؟ قهرمان ماجرا و بازنده ماجرا کیست؟ برخی از عدالتخواهان مصداقی به دلیل ضرب رسانهای در نام بردن اشخاص مطرح و مشهور تلاش دارند با این کار خودشان را قهرمان نشان دهند. در حالی که نتیجه درست عدالتخواهی باید اصلاح امور باشد و برنده ماجرا باید نظام اسلامی و مردم. اگر قهرمان پروری مسئله اصلی باشد و جذب فالوور در شبکههای اجتماعی شاهد برخی اقدامات دیگر نیز خواهیم بود.
مثلا آن طلبه مشهور به عدالتخواهی را به یاد بیاورید که چند روزی خود را پنهان کرد و اطرافیانش چنین وانمود کردند که او به خاطر همین عدالتخواهیها دستگیر شده است. چند روز بعد هم معلوم شد شمال رفته بوده و همزمانی که تمام افکار عمومی را به بازی گرفته بود نظام را هم متهم به دستگیری خود کرده بود.
آخرین حرکت احمدینژاد در سفر به دوبی را هم ببینید. تلاش برای به صحنه کشاندن نام خود باعث میشود حتی چنین حرکتهای نمایشی تدارک ببیند. قبلتر هم ادعا کرده بود میخواهند مرا ترور کنند. همه این اقدامات تنها یک هدف دارد و آن قهرمان سازی از شخصیت خودشان است.
هزینه انحرافات را مردم و نظام میدهند
این جنس عدالتخواهان که هم به دنبال قهرمان سازی از خود هستند و هم به دنبال تسویه حساب سیاسی با رقبای خود، با نام بردن از اشخاص و بی آبرو کردن افراد نه تنها به آن افراد ظلم میکنند بلکه هزینه سنگینی روی دست مردم و نظام میگذارند. تهمتهایی که برخی از آنها بعداً اثبات شد خلاف واقع بوده آبرو و حیثیت نظام اسلامی را هم خدشهدار کرد و تبعات آن تا کنون نیز ادامه داشته است.
کینه ورزی و ایجاد دشمنی در میان اشخاص و جریانها نیز یکی دیگر از مشکلات چنین هزینهسازیهایی است.
جریان انقلابی باید هوشمندانه در برابر این اقدامات بیایستد.
انتهای پیام/