«امید» در کلام علی‌بن‌ابی‌طالب (ع)/ امیدبخش‌ترین آیه قرآن کریم چیست؟

گروه فرهنگ خبرگزاری فارس: امیرالمؤمنین علی (ع) سخنانی زیبا و ژرف درباره امید و امیدواری فرموده‌اند که دل‌ها را آرامش می‌بخشد هنگام بلا و دشواری‌ها. و چه بلایی سخت‌ترین بلاست؟ امیرالمؤمنین فرموده‌اند: «بزرگ‌ترین بلا، ناامیدی است». چند سخن گُهَربار و یک روایت دلنشین درباره امیدواری بخوانید از علی‌بن‌ابی‌طالب (ع)، محرم اسرار الله و شکافنده رازها برای مردمان.

- ناامیدی صاحب خود را می‌کشد. (غرر الحکم و درر الکلم)
- هر ناامیدی ناکام است. (غرر الحکم و درر الکلم)
- امید به رحمت خدا پیروزمندتر از امیدهای دیگر است. (غرر الحکم و درر الکلم)
- دانای به تمام معنا دانا، کسی است که مردم را از رحمت خدا ناامید نکند و از مهر او مأیوس نگرداند. (غرر الحکم و درر الکلم)
- در شگفتم از کسی که ناامید می‌شود درحالی‌که استغفار را با خود دارد. (نهج‌البلاغه)
- به‌راستی که اگر شما به خدا امید داشته باشید به آرمان‌های خویش رسیده‌اید و اگر به غیر خدا امید داشته باشید آرزوها و آرمان‌هایتان به نومیدی گراید. (غرر الحکم و درر الکلم)

امیدبخش‌ترین آیه قرآن کریم

روزی علی‎(ع) رو به مردم کرد و فرمود از نظر شما کدام آیه در کتاب خداوند امیدوارکننده‎تر است. برخی گفتند آیه «مسلّماً خدا، این را که به او شرک ورزیده شود نمی‎بخشاید و غیر از آن را براى هر که بخواهد، می‎بخشاید». علی(ع) فرمود آیه نیکویی است، اما این آیه نیست.
برخی گفتند: «و هرکسی کار بدى کند، یا بر خویشتن ستم ورزد، سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را آمرزنده مهربان خواهد یافت.» علی(ع) فرمود آیه نیکویی است، اما این آیه نیست.
برخی گفتند: آیه «بگو اى بندگان من که بر خویشتن زیاده ‌روى روا داشته‏‌اید از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت، خدا همه گناهان را می‎آمرزد، که او خود آمرزنده مهربان است.» علی (ع) فرمود آیه نیکویی است، اما این آیه نیست.
سپس حضرت پرسیدند: آیا آیه دیگری نمی‌دانید که به نظر شما امیدوارکننده‎ترین آیات قرآن باشد؟ اصحاب گفتند نه یا امیرالمومنین، به خدا سوگند چیزی در نزد ما نیست که بخوانیم.
امام (ع) فرمود از حبیبم رسول خدا (ص) شنیدم که فرمودند امیدوارکننده‎ترین آیه در قرآن این آیه شریفه است: «و در دو طرف روز و نخستین ساعات شب نماز را برپا دار، زیرا خوبی‎ها بدی‎ها را از میان می‎‏برد. این ذکری است برای ذکرکنندگان».(آیه ۱۱۴ سوره هود). (بحارالانوار)

انتهای پیام/