به گزارش خبرگزاری فارس از داراب، واقعه‌ای غریب کوفه را در هم می‌فشرد.
کوچه پس کوچه‌های کوفه رنگ واگویه‌های دلتنگی گرفته‌اند.
انگار بزرگ مرد شیعه با محراب قرار دیگری دارد. مسجد کوفه قرارگاه عاشقی شده، سحرگاه ۲۱ رمضان، محراب محل همیشگی عبادت، تبدیل به رزم‌گاه علی(ع) شده است.
آنجا که دل می‌دهد و جان می‌خرند. سایه‌های دلتنگی گسترده می‌شود تا مردم باور کنند، در این محراب ابدیتی رقم می‌خورد.
مرد میدان‌ها فنا الی الله می‌شود و شهادت را معنا می‌بخشد. معنایی که در ذهن نمی‌گنجد، در واژه متصور نمی‌شود.
آنجا که شهادت را رستگاری تمام و کمال می‌داند و به آن سوگند یاد می‌کند: فُزت و رب الکعبه.
زائران نجف می‌دانند محراب امام علی در مسجد کوفه چه حس و حالی دارد... و از پس قرنها هنوز شمیم عطر عبادت بزرگ مرد شیعه را در فضایی روحانی پخش می‌کند.
مسجد کوفه انگار قطعه‌ای از بهشت است و انسان را با این مکان قرابتی است چرا که آنجا، دلیل و برهانی صادق بر حقانیت شیعه نهفته و گوشه و گوشه‌اش اثر از دلدادگی و خلوتِ بزرگترین عارف کائنات دارد.
مولی‌الموحدین که حکومت شیعی را حیات بخشیده، هم در طول دوران حیات خود با رشادتها و دلاوری‌ها همچنین برقرار حکومتی عادلانه و هم با شهادتش درسی عظیم به همه کارگزاران حکومت اسلامی داد و به محتوای واقعی کلمه، می‌تواند الگو و سرآمد آنها باشد.
در جامعه امروز هر جا که در عدالت لنگ می‌مانند و شاهد بی رحمی‌ها و نابسامانی‌ها می‌شوند، از عدل علی(ع) سخن به میان می‌آورند و ظرائف حکومت‌داری این پیشوای بزرگ شیعیان را شماره می‌کنند.
امیرالمومنین سرور و الگوی همه دوره‌ها و اعصار است. نهج‌البلاغه‌اش عصاره شیوایی، بلاغت و معنا همچنین منش و مسلکش، دیباچه زندگی و چراغ راهبری در مسیر انسانها است.
انسانهایی که در پیچ و خم زمانه، راه گم کرده‌اند و در انتظار نشانه هستند. نشانه‌ای نورانی که دلالت و هدایتشان کند.
انتهای پیام/ن
