عشایرو ریشه‌ام در مستندهایم جایگاه ویژه دارد/ جایگاه فیلمسازان لرستانی خوب است

خبرگزاری فارس لرستان- نسرین صفربیرانوند، کیومرث سرشار یکی از مستندسازان جوان  و موفق است که کار در عرصه هنر را با داستان نویسی شروع کرد اما سال ۸۸ با ورود به انجمن سینمای جوان خرم‌آباد به دلیل علاقه مستند سازی را شروع کرد و توانست در این عرصه موفقیت‌هایی را هم کسب کند.

اولین اثر وی یعنی  مستند نسار که سال ۹۸ ساخته شد در چندین جشنواره فیلم کوتاه و مستند از جمله جشنواره سینما حقیقت ، بخش سینمای جوان جشنواره منطقه‌ی فیلم کوتاه قزوین.، جشنواره فیلم کوتاه استان و جشنواره فیلم کوتاه غرب کشور حضور پیدا کرد و موفقیت‌هایی را هم کسب کند.

حضور در چندین جشنواره فیلم کوتاه و مستند بین المللی در ایتالیا، آمریکا، برزیل، اسپانیا، پرتقال، هند، سویئس، هلند، مجارستان، کانادا از دیگر موفقیت‌های این مستند ساز است، سرشار زیر صفر، میله‌های سفید، بومی و دالکه را هم در کارنامه خود دارد.

این مستند ساز معتقد است: کار مستند به دلیل سر و کار داشتن با آدم‌های واقعی و لوکیشن‌های صعب‌العبور واقعا سخت است، اما زمانی که خروجی کار را می‌بینی دشواری‌ها برایت آسان می‌شود.

وی نیز مانند بسیاری از هنرمندان با شیوع کرونا با وجود اینکه چند فیلمنامه داشت اما کاری را شروع نکرده است، با این مستند ساز موفق گپ‌و گفتی کوتاه انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

این مستند ساز جوان از ورودش به عرصه فیلمسازی می‌گوید: ورود من به عرصه هنر با  داستان نویسی شروع شد اما سال ۸۸ با ورودم به انجمن سینمای جوان خرم‌آباد به سمت مستند سازی رفتم، سال ۸۹ اولین اثر یعنی نسار اکران شد، موفقیت‌هایی که این مستند در جشنواره‌های استانی و کشوری کسب کرد انگیز‌ه‌ام را برای کار بیشتر کرد، انجمن هم پیشنهاد ادامه کار را مطرح کرد زیرا فیلم بازخورد مطلوبی داشت.

وابستگی به بوم  و محله

کیومرث سرشار که در آثارش بن مایه‌های بومی و محلی دیده می‌شود در این باره توضیح می‌دهد: چند عامل باعث می‌شود که فیلمساز دنبال فیلمسازی برود تهیه کننده، مخاطب، جشنواره و دل فیلمساز من چون ریشه عشایری دارم و خیلی وابسته به بوم و استان هستم علاقه داشتم در آثارم این علاقه هویدا و آشکار شود، مطمئنا هر هنری از بطن یک فیلمساز برمی‌خیزد یا ناخودگاه با خودآگاه تمایل داشتم موضوعات محلی و بومی در قالبی متفاوت بسازم.

وی ادامه می‌دهد: بیان دردها و مشکلات جامعه برمی‌گردد به تهیه کننده، سینمای جوان معمولا در این مقوله دست فیلمسازان را باز می‌گذارد، من مشکلات جامعه  را به ویژه مشکلات بومی  و محلی را در آثارم مطرح کرده‌ام زیرا علاقه ندارم پول بدهند بگویند این کار را بکن، خودخواهی نیست سرشت هنری است که هنرمند موضوعی که در وجودش است خودش تجزیه و تحلیل کند نه اینکه به او تزریق کنند زیرا در این صورت خروجی کار خوب نیست.

این مستند ساز می‌گوید: داکیو درام  یا همان مستند نمایشی یعنی واقعیت را در قالب کار نمایشی ارائه دادن است، این موضوع بیبشتر به ساختار بر می‌گردد، استفاده دراماتیکی از عناصری مانند سکوت، صدا، موسیقی، داستان و تدوین بار نمایشی فیلم  را بالا می‌برد یعنی به سینما نزدیکتر و از تلویزیون دورتر ، من موضوعات بومی و ملی را در قالب مستند نمایشی ساخته‌ام.

این فیلمساز با بیان اینکه تاکنون 5 مستند را ساخته‌ام می‌گوید: همه فیلمنامه را هم خودم می‌نویسم، در حال حاضر هم چند فیلمنامه دارم اما به دلیل کرونا دنبال ساختن نرفته‌ام منتظریم تا این کرونا وضعیتش مشخص شود.

جایگاه خوب فیلمسازان لرستانی

سرشار جایگاه فیلمسازان لرستانی را در عرصه داخلی و خارجی خوب ارزیابی می‌کند و می‌گوید: در غرب کشور جایگاه فیلسمازان استان جایگاه خوبی است مخصوصا مستندسازان ، همواره در جشنواره‌های مختلف رقابت بین فیلمسازان لرستانی بوده، در حوزه کشوری هم فیلمسازان مطرح خوبی داریم.

وی بیان می‌کند: اما کارکردن فیلمسازان لرستانی که در تهران هستند با ما که در استان کار می‌کنیم متفاوت است زیرا آنها اعتبار، ابزار و حمایت را دارند اما در استان نداریم، در عرصه بین‌المللی هم چند فیلمساز داریم که معتبر هستند و  جوایز را دریافت کردند از جمله نعمت پور و خسروی در مجموع می‌توان گفت فیلمسازان لرستان حرفهای زیادی برای گفتن دارند البته به شرطی که زیرساخت ‌ها فراهم باشد.

تهیه کننده نیست

این فیلمساز در بخش دیگری از صحبت‌های خود به مشکلات پیش روی فیلمسازان استان اشاره می کند و می‌گوید: همانطور که اشاره کردم فیلمسازانی که در استان مشغول هستند با چالش‌هایی مواجه هستند از نبود اعتبار گرفته تا عدم حمایت‌ها ، در این میان اما مواردی مانند تهیه کننده مشکلات را دو چندان کرده، در گذشته حوزه هنری، صدا و سیما و ارشاد به عنوان  تهیه کننده دولتی بودند اما حوزه هنری که چند سالی است کنار کشیده صدا و سیما هم که چارچوب خودش را دارد تنها انجمن سینمای جوان است که تا حدوی کمک می‌کند.

معضل دیگر فیلمسازان لرستانی به خود آنها بر می‌گردد متاسفانه فیلمسازان استان دور هم جمع نمی‌شوند یعنی با هم تعامل چندانی ندارند و این مشکل اساسی است، نبود ابزار مناسب و نبود متخصص از دیگر چالش‌های پیش روی فیلمسازان استان است که می توان مطرح کرد در استان صدا بردار و تصویر بردار متخصص نداریم یعنی ارگانی برای تربیت تصویر بردار و یا صدا بردار حرفه‌ی پای کار نبوده است.

این مستند ساز می‌گوید: موضوع دیگر که خوب است به آن اشاره کنم  این است که ما جشنواره استانی با عنوان فیلم کوتاه و مستند در استان داشتیم که سالی یکبار برگزار می‌شد ، این جشنواره یک انگیزه‌ی بود برای رقابت اما  متاسفانه از سال 92  دیگر برگزار نمی‌شود.

سرشار در ادامه به سختی‌های کار مستند هم اشاره می‌کند و می‌افزاید: پیش تولید مستند که دردسرهای خاص خودش را دارد، تولید هم که بستگی به شرایط دارد معمولا لوکیشن هایی که انتخاب میکنم جاهای صعب العبور و پرت است، نکته دیگر اینکه سر و کله زدن با آدم‌های واقعی به ویژه بچه‌ها و افراد مسن خیلی سخت است زیرا حرفه‌ی نیستند، ایاب و ذهاب هم که مشکلات خاص خودش را دارد عوامل نمی‌آیند سه روز در کوهستان بمانند تدوین هم که دردسر خاص خودش را دارد.

وی ادامه می‌دهد: اما زمانی که خروجی کار را میبینی سختی‌ها فراموش می‌شود من همواره ساختار را از موضوع بیشتر دوست دارم مهم این است که از کارت لذت ببری، من به همه فیلم‌هایی که ساخته‌ام حس دارم زیرا اگر حس نداشته باشی نمی‌توانی کار کنی.

این فیلمساز در پایان صحبت‌های خود می‌گوید: فیلمساز راهی را که می‌خواهد طی کند نیروهای درونی سد او می‌شوند یک نیروهای بیرونی هم وجود دارد، اما درحوزه فیلمسازی نیروهای بیرونی بیشتری وجود دارد، بستگی دارد چقدر می‌تواند این مشکلات را رفع کند یا تسلیم می‌شود یا کج دار و مریز ادامه دهد من فعلا کج دار و مریز راه را ادامه می دهم.

انتهای پیام/